Vikan - 31.08.1978, Blaðsíða 51

skellti fast, og dyrnar lokuöust með
smelli. Dymar Clive megin opnuðust.
„Veitið mér þolinmæði!” sagði Clive.
Hann skellti hurðinni sín megin og hún
lokaðist með smelli. Afturhurðin opn-
aðist.
Hann starði hatursfullur út um
gluggann og taldi upphátt.
„Einhvern veginn finnst mér,” sagði
hann, þegar hann var kominn upp að
tiu, „að þessi bannsetti fomgripur kæri
sig ekkert um að komast til kastalans.”
Hann gerði sig líklegan til að opna
dyrnar sín megin, hætti svo við það og
klifraði aftur í Land-Roverinn, þannig
að honum tókst með nokkrum erfiðis-
munum að lyfta upp afturhurðinni og
loka henni innan frá.
„Hvað skyldi detta af næst?” sagði
hann fýlulega, um leið og hann kom
aftur I sætið. Hár hans var úfið, og
snyrtilegar buxur hans voru þaktar
stuttum stráum.
En þegar þetta virðulega ökutæki
hafði þannig fengið útrás fyrir þung-
lamalega kímnigáfu síha skrölti það
hlýðið eftir veginum til kastalans.
Kæti Isabel hafði síður en svo
bætandi áhrif á skap Clive, svo hún
reyndi að bæla hana niður, þó það gengi
reyndar ekki vel. Fyrstu tvær mílurnar
óku þau því þegjandi, þó einstaka
hálfkæft fliss ryfi þögnina.
„Hvar eru allir í dag?” spurði Clive
eftir nokkra stund.
Það var reyndar engan að sjá. Það
voru engir aðrir bílar á veginum, og I
móunum og á beitilöndunum beggja
vegna vegarins var ekki annað að sjá en
kindur og fáeinar kýr. Engu að að siður
hafði Isabel það á tilfinningunni, að þau
væru ekki ein á veginum — að þau væru
ekki þau einu, sem væru á leið til
kastalans.
Á einum stað tók Clive á sig sveig til
að forðast litið, grátt dýr, sem hljóp á
vegarkantinum.
„Kanína,” sagði hann, þegar þau fóru
framhjá því, en hárið á hálsi Isabel reis.
Var það kanína?
Svolítið lengra kom hún auga á Jessie-
Anne, sem sat við veginn með skærbláu
svuntuna sína.
Hún var að skrúfa niður rúðuna og
var rétt að því komin að segja Clive að
nema staðar og bjóða gömlu konunni
far, þegar þetta reyndist vera lítill
móhlaði með bláan plastpoka undan
áburði við hlið sér.
Hún hristi höfuðið til að reyna að
hugsa skýrar.
Þetta var Jessie-Anne, hugsaði hún,
það var það. Ég hlýt að vera farin að sjá
ofsjónir! Ég verð að taka mig á.
Brátt varð hún þess vör, að það var
bíll á veginum fyrir aftan þau, þótt
vélarhljóðið í Land-Rovernum væri
hátt.
Hún sneri sér við í sætinu og leit út um
afturgluggann. Jú, þama var greinilega
nefið á skærgulum bíl rétt fyrir aftan
þau, og þótt hún gæti ekki séð inn um
framrúðuna á honum, var ökumannin-
um greinilega mikið í mun að fara fram-
úr þeim.
„Þú ættir kannski að aka til hliðar í
næsta útskoti, Clive! Hér er ekki nema
ein akrein, og maðurinn á eftir okkur vill
komast framúr.”
Clive leit hissa í hliðargluggann.
„Maður, hvaða maður?”
„1 gula bílnum.”
Framhald í nsesta blaði.
Trend Rafritvélar
Japönsk völundarsmíð.
Ódýrar, liprar, sterkar og fallegar.
Skrifvélin h.f.
Suðurlandsbraut 12. Sími 8 52 77. Pósth. 1232.
Húsgagnaverzlun
Reykjavíkur hf.
Verð
mjög
hagstætt
Brautarholti 2 — Símar 11940 -12691
35. TBL.VIKAN 51