Vikan - 31.08.1978, Síða 50

Góðir greiðsluskilmálar
ef samið er strax
DAT5UN
SPARIÐ BENZIN OG KAUPIÐ
HAFIÐ SAMBAND YIÐ SÖLUMENN OKKAR,
SEM VEITA ALLAR UPPLÝSINGAR UM BÍLINN,
YERÐ OG GREIÐSLUKJÖR.
INGVAR HELGASON
Vonarlandi v/Sogaveg — Simar 84510 og 8451 1
„Heldurðu í raun og veru, að hún
hefði reynt að drekkja okkur?” spurði
Isabel.
Augu Jessie-Anne voru mjög blá, ró-
leg og viturleg.
„Hún hefði reynt að drepa ykkur,”
sagði hún. „Og hún reynir það afturf'
„Og hún reynir það aftur. . .”
Orðin klingdu í huga Isabel, þegar
hún vaknaði næsta morgunn. Hún
geispaði og settist upp. Sólin skein i
gegnum svefnherbergisgluggann hennar
og undir þakskegginu rifust spörfuglar
— dimm hættan, sem hún vissi svo mjög
af skömmu áður, virtist nú langt undan.
Hvað gat svo sem komið fyrir á svona
degi?
Kvöldið áður höfðu þau Clive komið
sér saman um að hann sækti hana, ogað
þau færu saman til kastalans. Þau ætl-
uðu að skoða hann, borða nestið sitt, og
snúa aftur heim. Hvaða hætta gat svo
sem beðið þeirra þarna?
Hún fór á fætur og borðaði morgun-
verð glöð I bragði. Hún gaf spörvun-
um af ristaða brauðinu sinu, og hafði
rétt lokið við að búa út nestið, þegar
Clive ók uppað hliðinu i fornlegum, ryk-
ugum Land-Rover. Honum virtist
gremjast það mjög að láta sjá sig i svona
óásjálegu farartæki.
„Skerðu skorpurnar af brauðsneiðun-
um,” sagði hann önugur, þegar hann
klöngraðist niður úr bílnum. „Það
verður engin tönn eftir I okkur, þegar
við erum búin að skrölta fimmtán milur
i þessu fyrirbæri.”
Hann kyssti hana á kinnina, og hall-
aði sér svo upp að bílhurðinni og horfði
á hana.
„Varðandi gærdaginn ..byrjaði
hann.
Isabelstífnaðiupp.
„Ég vil ekki tala um gærdaginn,”
sagði hún. „Ég vil ekki einu sinni hugsa
um hann.”
Hann stóð grafkyrr og horfði á hana,
og loks leit hún upp og í augu honum.
„Kannski ættum við samt að tala um
hann," sagði hann hljóðlega.
Hún horfði í augu hans. Þau voruskýr
og óvenjulega hugsandi, en i djúpi þeirra
var... ekkert. Eyða, rétt eins og veggur.
„Nei. Engar samræður,” sagði Isabel,
og fann til furðulegs léttis. „Ekki i dag. í
dag ætla ég að skemmta mér. Þetta er
yndislegt veður til að fara í skógarferð.
Við skulum skemmta okkur, þó ekki sé i
nema þetta eina skipti!”
Hún brosti til hans, og hann tók þegar
undir léttan tón hennar, brosti á móti og
hristi sig, eins og til að losa sig við allar
óþægilegar og leiðinlegar hugsanir.
Isabel leit glettin á Land-Roverinn.
„Almáttugur!” flissaði hún. „Ég er
hrædd um, að þetta sé ekki alveg það,
sem þú átt að venjast.”
Hún rétti Clive nestiskörfuna og
klöngraðist svo upp i framsætið.
Um leið og Clive snéri kveikjulyklin-
um, reyndi hún árangurslaust að loka
dyrunum. Hún reyndi þrivegis.
„Reyndu að skella,” sagði Clive. Hún
Hún hikaði við skærblátt hlið Jessie-
Anne. Skyldi gamla konan vera heima?
Hún hafði sagt henni að koma og segja
sér, hvernig dagurinn færi.
Einmitt I því kom Jessie-Anne og
Gideon í fylgd með henni fyrir hornið á
húsinu til að fagna henni.
„Hó!” sagði hún. „Þú komst þá heim
heil á húfi. Hvernig líkaði þér skógar-
ferðin á Geitaeyju?”
Isabel starði á hana og fékk gæsahúð.
„Hvernig?”
„Hvernig ég vissi það? Ég er skyggn,
skal ég segja þér. Vissirðu ekki að við
skrítnu eyjaskeggjarnir erum öll
skyggn?” Hún horði alvarlega á Isabel,
en svo geifluðust varir hennar og það
hlakkaði ánægjulega í henni.
„Já, skyggnin mín — þessi.” Hún dró
sterkan kíki eins og fuglaskoðarar nota
upp úr víðum svuntuvasa sínum. „Ég
fékk mér gönguferð meðfram ströndinni
I morgun til að vita hvort ég sæi eitthvað
spennandi, og reyndar sá ég ykkur!”
Isabel sagði henni stuttu máli frá við-
burðum dagsins, og gaf grunsemdir sínar
í skyn. Hún vonaði að Jessie-Anne
myndi hlæja að þeim, en henni til mik-
illa vonbrigða tók gamla konan þær
mjög alvarlega.
rmnn
Datsun 120 Y Station
Rúmgóður — Hár
Snarnpvtinn
50 VIKAN 35. TBL.