Vikan - 25.01.1979, Blaðsíða 26

frönskum kartöflum með blóðrauðum
tómatsósuslettum á.
Rynn kreisti niður nokkar skeiðar af
súpunni, eina kexköku og súrmetis-
sneiðina.
Þrátt fyrir doðann tókst henni að
greiða fyrir veitingarnar og fara út. Hún
gekk. Ljósin voru björt, en ekki hlý, og
fljótlega varð henni napurlega kalt og
hún skalf þó svo hendurnar vaeru á kafi i
vösunum. Hún gekk án markmiðs, rak
fyrir straumnum, dofin. Sumar
verslanirnar voru opnar, leiftrandi af
Ijósi og fyrstu jólaskreytingunum. Það
var ekki fyrr en hún stóð fyrir framan
bókabúð sem henni varð ljóst að þetta
var það sem hún hafði leitað. Dyr
verslunarinnar voru læstar.
Rynn sá ekki kunnuglega myndina af
úlpu og gallabuxum speglast í myrkum
búðarglugganum, heldur starði þögult
grátt andlit Marios á móti henni. Hún
gekk í burtu.
Neðar í götunni blossaði auglýsing kvik-
myndahúss. Rynn hafði aldrei áður
farið ein í kvikmyndahús. Stefnulaust
dró hún tvo dali úr seðlaveski sínu og
gekk að miðasölunni.
Unga konan fyrir innan glerið barði
fingri í glerrúðuna til að draga athygli
Rynn að spjaldi á rúðunni. Myndin var
bönnuð börnum, jafnvel börn í fylgd
með fullorðnum fengu ekki inngöngu.
í öðru kvikmyndahúsi með jafn
björtum ljósum fékk nafnið Walt
Disney Rynn til að reyna aftur. Þó svo
hún væri ekki hrifin af þeirri tegund
hugmyndaflugs sem nafnið stóð fyrir,
áleit hún að henni yrði leyft að borga
með peningunum sínum og ganga inn.
í miðasölunni var horaður maður
með spangargleraugu sem ljósið
speglaðist í. Hann bað um námsskírtein-
ið hennar og við það myndaðist
hræðslukökkur í Rynn. Kökkurinn
leystist upp þegar maðurinn útskýrði að
út á það fengi hún afslátt af aðgöngu-
miðunum. Hún keypti skirteini og miða
og augnabliki seinna var hún komin inn
í hlýja dimmuna sem angaði af
poppkorni. Hún sökk niður i heitt
myrkrið og lét skæra liti og tónlist
skolast yfir sig.
En litirnir og tónlistin gátu ekki máð
burtu grátt andlit Marios.
Eins og á kaffihúsinu var hún dofin
fyrir umhverfi sínu. Síbreytilegar
myndirnar og hljómarnir á tjaldinu
hröðuðu sér fram hjá eins og skellur í
bútateppi, tilgangslaus ringulreið.
Myndin tók enda og dauft Ijós af-
hjúpaði um fimmtíu manneskjur sem
biðu meðan tónlist, sem hljómaði eins og
Mantovani, var leikin. Fáein börn hlupu
upp og niður eftir teppalögðum
ganginum og helltu niður gosdrykkjum
úr vaxbornum pappaglösum og dreifðu
poppkorni úr pappaöskjum.
Önnur mynd, hundur og fullt af skjót-
andi byssum og æpandi börnum fylltu
tjaldið.
Henni varð hugsað til Marios og grét.
Ljósin kviknuðu snögglega og fengu
Rynn til að þurrka sér um augun i
skyndi meðan fólkið gekk upp ganginn,
klæddi sig í þungan vetrarfatnaðinn og
reyndi að halda saman vettlingum og
treflum.
Meðan hún stóð á strætisvagna-
biðstöðinni var næturkuldinn ekki svo
bítandi í fyrstu. En þegar ljósaauglýsing
kvikmyndahússins var slokknuð, gatan
var myrk, og siðustu áhorfendurnir
höfðu skilið hana eftir eina að bíða eftir
strætisvagninum, nisti vindurinn eins
og rakvélarblað gegnum úlpuna og
gallabuxurnar hennar og þvingaði hana
til að hnipra sig saman gegn veðrinu.
Hún var að rýna niður götuna meðan
hún velti fyrir sér hvort vagninn kæmi
nokkurn tima, þegar bíll með skellandi
vé! nálgaðist hana og hægði á sér. Hún
færði sig aftur á bak frá gangstéttar-
brúninni. Bílrúðunum var rennt niður
og unglingsdrengir, andlit þeirra flekkótt
af bólum og náhvít undir götuljósinu,
flautuðu og kölluðu til hennar. Einn
þeirra rétti sígarettu að henni.
Annar gaf frá sér ólýsanlega
viðbjóðslegt soghljóð.
„Þú misstir af siðasta strætónum.
Komdu. Inn í bilinn. Við skulum halda á
þér hita.” Hláturrokur heyrðust úr
bílnum.
Rynn sneri baki í bílinn og stóð augliti
til auglitis við myrka glugga ljósmynda-
verslunar, þar sem blind augu mynda-
vélanna störðu á hana. 1 endurspeglun
Litla stúlkan við
endann á
trjágöngunum
rúðunnar sá hún að bíllinn var ekki far-
inn, og hjarta hennar hætti að slá þegar
afturdyrnar opnuðust og piltur í
leðurjakka og gallabuxum með
glampandi járnbólum á steig út og benti
hinum að fylgja sér.
Drengurinn renndi fingrunum gegn-
um sitt hár sitt og rölti yfir gangstéttina.
Rynn skimaði upp og niður eftir
götunni. Þama i nóttunni var engin
hreyfing.
Annar unglingur spratt út úr bílnum
og gaf frá sér kossa- og soghljóð meðan
hann fór yfir gangstéttina til að loka
leiðinni hinum megin við hana.
Full örvæntingar horfði Rynn á þá
speglast í rúðunni þar sem þeir
nálguðust hana frá báðum hliðum. Of
seint að hlaupa. Hún hrökklaðist upp að
verslunardyrunum.
Báðir unglingarnir voru farnir að
gefa frá sér þetta smjattandi soghljóð
þegar rödd æpti úr bilnum. Þeir stöns-
uðu skyndilega, sneru sér við og flúðu
inn í bílinn sem geystist í burtu.
Við gangstéttarbrúnina stöðvaðist
hvitur og svartur lögreglubíll.
eftir Bud Blake
Labbakútarnir
26 Vikan 4. tbl.