Vikan - 02.08.1979, Síða 7

*
leiðir síðan auðveldlega til þess að barnið
„gleymir” að það hefur áhuga á kynfærun-
um og „hættir” að hugsa um þau. Þetta
getur aftur á móti haft í för með sér að
barnið á erfitt með að hugsa um kynferðis-
mál seinna meir og lendir ef til vill í erfið-
leikum í kynlifinu. En bamið er búið að
„gleyma” að því var einu sinni bannað að
sýna kynfærunum áhuga. Það er orðið
ómeðvitað.
Foreldrar eiga erfitt með
að ræða um kynferðismál
Flest börn byrja þegar við 3ja ára aldur
að hafa áhuga á kynferðismálum. Þau
byrja þá að spyrja um t.d. hvernig þau hafi
orðið til, hvaðan þau komi o.s.frv. Á aldrin-
um 3—5 ára er eðlilegt að börn sýni kyn-
ferðismálum áhuga og þau vilja oft fá að
heyra útskýringar á sömu hlutunum ótal
sinnum. Stundum vilja börn lika fá svör við
nýjum og nýjum spurningum. T.d. hvernig
fólk fari að þegar það ætlar að hafa sam-
farir án þess að eignast börn, hvernig það sé
að búa til börn o.s.frv.
Börn á aldrinum 3—5 ára eru mjög mál-
efnaleg og það er hægt að gefa þeim mál-
efnaleg svör um samfarir, þungun, verjur
og fæðingu.
Margir foreldrar eiga mjög erfitt með að
ræða um kynferðismál á eðlilegan og mál-
efnalegan hátt við börn sín. Það er ekki af
slæmum ásetningi, heldur vegna þess að
þeir hafa sjálfir verið aldir upp við fordóma
og pukur um kynferðismál. Á heimilum
þeirra flokkaðist öll umræða um kynferðis-
mál undir bannvöru. Sannleikurinn er líka
oft sá, að foreldrar eru feimnir við börn sín
þegar þessi mál ber á góma. Þekkingarleysi
barna og unglinga á kynferðismálum —
jafnvel einföldustu hlutum þess — stafar
oft af því að fordómar foreldra koma í veg
fyrir upplýsingar.
Fordómar og þekkingarleysi á kynferðis-
málum hafa m.a. valdið því að ýmisleg eðli-
leg fyrirbrigði hafa valdið fólki hugarangri.
Má þar t.d. nefna upplýsingar um sjálfsfró-
un, blæðingar og samfarir.
Sjálfsfróun
Sjálfsfróun (onani) þýðir kynferðisleg
fróun sem einstaklingurinn framkvæmir á
sér sjálfur. Sjálfsfróun er eðlilegt fyrirbæri
og bæði drengir og stúlkur reyna sjálfs-
fróun.
Lítil börn geta lika fróað sér og í flestum
tilvikum er það alveg eðlilegt en athöfnin
getur þó orðið svo tíð og einstrengingsleg
að bendir til sálrænna erfiðleika. í slíkum
tilvikum líður barninu í raun og veru illa en
það reynir að bæta sér upp andlega van-
líðan með því að fróa sér svo að út yfir
tekur. Ef grunur leikur á sliku er nauðsyn-
legt að leita hjálpar og reyna að komast að
því hvað veldur sjálfsfróuninni.
Því var einu sinni haldið fram að sjálfs-
fróun skaðaði einstaklinginn. Fólki var
beinlínis ráðlagt að hætta sjálfsfróun því að
í kjölfar hennar gæti komið geðveiki eða
þaðan af verra. Þetta var að sjálfsögðu
rangt, en það hafði sín áhrif því það hræddi
bæði marga unglinga og fullorðna og hélt
þeim frá því að fróa sér.
1 dag eru ennþá til foreldrar sem skamma
og hegna börnum sínum ef þeir komast að
því að þau frói sér. Þetta er mjög bagalegt1
og getur haft skaðleg áhrif á börn af því að
neikvæð afstaða til sjálfsfróunar getur mót-
31. tbl. Vlkan 7