Vikan - 02.08.1979, Page 14

Képn—brwut*, makuhelmlli Gunnars.
%4VUum 3t. thi.
Gunnar Hansen bjó um 40 ára skeió á Hótn 'vík og mundi vel eftír Gunnari og bræórum hans .
Ssevar fbróðir Gunnars) var uppáhakHÓ mitt, sagóiHans.
Kristín Jónsdóttír, örn Halldórsson og Röfn
Frióriksdóttir stigu TravoKa-dansa af mikilli
kunnáttu og leikni. ÖH eruþau Hólmvíkingar.
— Góðan daginn! Ég heiti Gunnar
Þórðarson og bjó einu sinni í þessu húsi.
— Gunnar hvað? — Átt þú heima
hérna?
— Nei, ég bjó hérna og langaði aðeins til
að skoða húsið.
— Það er ekkert að sjá hér — þetta er
orðið gamalt.
— Já, égséþað.
— Það er dýrt að gera þetta upp.
— Já, þetta hefur látið á sjá — jæja,
vertu blessaður!
— Blessaður!
Nög varaO sjá á heimiHssýningunni.
— Þarna er bensíndælan þar sem ég þef-
aði fyrst af bensíni, segir Gunnar og bendir
á gamla bensindælu á aldur við samvinnu-
hreyfinguna. — Og þarna er húsið sem ég
bjó í — STOP!
Bílalestin snarhemlaði og Gunnar sté út
fyrir framan húsið að Kópnesbraut 9. Kom
í ljós að þar býr nú gamall maður að nafni
Árni Eyþór Jónsson og fæst við úrsmíði.
Tóku þeir Gunnar tal saman:
Gunnar ó tali við einn af hljómlistarmönnum
Hólmvíkinga, Gunnar Jóhannsson, bassaleikara
i hljómsveitinni „Þyrlar" frá Hólmavík. Kaupfó-
lagið i baksýn.
Hólmvískar hænur í sósu
Enn einu sinni rauk bílalestin af stað og
rykmökkurinn fylgdi henni alla leið niður á
hótelið. Þar beið Gunnars vel útilátin mál-
tíð, hólmvískir kjúklingar á heimsmæli-
kvarða með sósum og öllu. Hólmavík er lík-
ast til eini staðurinn í veröldinni þar sem
menn borða kjúklinga með grænum
baunum, rauðkáli og brúnni sósu. Mjög
gott!
Eftir matinn hvíldist Gunnar á hótelher-
bergi sínu, reykti einn vindling og bjó sig
undir enn eina skoðunarferð um bæinn
sinn.
Það var nóg að sjá. Róluvöllurinn, kirkj-
an og skólinn, en þar var haldin heimilis-
iðnaðarsýning þar sem eingöngu voru
sýndir gripir gerðir af Hólmvíkingum.
Kenndi þar ýmissa grasa og var auðséð að
staðarmenn liggja ekki á liði sínu i svartasta