Vikan - 02.08.1979, Side 16

Fyrsti kafli.
Til að losa huga minn frá
minningunum af hinu illgirnislega sam-
tali, sem ég hafði óvart orðið vitni að
kvöldið áður i boðinu hjá f rú Smyth-
son, gekk ég I áttina að tónlistinni I dag-
stofunni, þar sem Jenny sat við píanóið.
Hún hafði góða tónlistarhæfileika og
hversu oft hafði ég ekki setið og notið
þess að heyra hana leika valsa eftir
Strauss eða syngja litil lög, lágri og
hljómfagurri röddu. En í dag var ég
mjög óróleg.
Hún þurfti ekki nótur og lék helst I
hálfmyrku herberginu. En ég tók ekkert
tillit til hennar og dró blá flauelstjöldin
frá glugganum, svo að sólargeisli náði að
teygja gullna fingur sína yfir rósrautt
teppið og áklæðið á húsgögnunum.
Siðan náði hann speglinum yfir arninum
sem kastaði honum til baka, yfir alla
skrautmunina og postulínsstytturnar
sem stóðu á borðunum.
Þetta truflaði Jenny og hún missti
taktinn, það varð til þess að ég
skammaðist min.
„Fyrirgefðu mér Jenny," sagði ég og
lagði vanga niinn að hennar. „En þetta
er svo dásamlegur morgunn að mig lang-
ar til strandarinnar og fá mér bað.”
Fingur hennar þutu yfir nótnaborðið,
mjúklega i byrjun, siðan hraöar og
ákveðnar og að lokum endaði hún á ein-
um hreinum, sterkum tón.
Síðan sneri hún sér að mér með
hendurnar I skauti sér. „Allt I lagi Della.
Ég skal koma með þér. en ég bið þig um
að ætlast ekki til þess að ég fari i vatnið.
1 staðinn mun ég sitja og dást að þér I
nýju fallegu baðfötunum þínum. Biddu
hér á meðan ég sæki hattinn minn og
sólhlífina. þvi að sólin mun verða enn
sterkari."
Ég gekk að steinlagðri gluggakistunni
og leit út. Þetta hlaut að vera fallegasta
útsýnið i Cornwall þvi að húsið okkar,
Farós Hall, stóð efst uppi I klettunum
langt fyrir ofan fiskibæinn Newlyn.
Þaðan mátti sjá stórkostlega fegurð
Mount flóans alla leið frá Lizard Point
að klettaskerinu sem gekk undir nafninu
Músarholueyja. Við allan þennan
ótrúlega blóma hafsins bar svo St.
Michaels Mount, gróðursælan
pýramída, þakinn trjágróðri. Við rætur
fjallsins lá þorpið. Sumir trúðu þvi að
fjallið stjórnaði Mount flóanum en
pabbi var vanur að halda þvi fram að
húsið okkar stjórnaði fjallinu!
Jenny kom nú til mín og hún leit
yndislega út i bróderaða mússulíns-
kjólnum með sólhlif í sama bláa lit og
liljur í hattinum. Um leið og ég dáðist að
henni fann ég enn einu sinni hve sorg-
bitin ég var vegna heilsuleysis hennar.
Þó að fallega hjartalagaða andlitið væri
rjótt og sællegt kom þvalt enni hennar
og hitagljáandi augun upp um
heilsufarið. Sérstaklega vakti þó hóstinn.
sem virtist næstum vera hluti af henni.
ugg hjá mér. Hún, sem var tvitug, og
ég, þremur árum yngri. vorum einar