Vikan - 21.02.1980, Qupperneq 26

Framhaldssagan
viðtu selja bíBnn ?
Þá auglýstu hann hér 1 smáauglýsingum Dag-
blaðsins og fáðu öll nauðsynleg eyðublöð
(þ.á.m. afsalseyðublað) ókaypis i afgreiðslu Dag-
blaðsins að Þverholti 2.
Þar færð þú einnig skriflegar leiðbeiningar
um hvers gæta þarf við frágang sölugagna'.
Þverholti 2 sfmi 2 70 22 |
Smáauglýsingar
WMBIAB5INS
Ðílaviðskipti
8
w
I
mánaskini
halda. En hann minntist ekkert á að ég
kænii í heimsókn.
En ég hafði enga ástæðu til að halda
að hann hefði neitt á móti mér, hugsaði
ég með mér um leið og ég lagði bréfið á
arinhilluna. Smákveðja og á meiru gat
ég ekki átt von. Héðan i frá varð ég að
reiða mig á þá vini sem ég aflaði mér
sjálf.
Það voru um það bil tveir mánuðir
•llðnir frá andláti pabba þegar mér varð
hugsað til þess pú yrði ég að skrifa
Robertsonhjöniifitim í Paris aftur. Þau
höfðu verið svo elskuleg að halda sam-
bandinu og þegar ég var að leita að
löngu bréfi. sem frú Robertson hafði
skrifað mér. rakst ég á eina hlutinn. sem
pabbi hafði átt. sem ég hafði ekki snert.
litiö skrín sem hann hafði gevmt i
skyrtuhnappana sina.
I>etta skrín var eins og lítill peninga-
kassi. með hólfi efst sem hægt var að
lyfta upp úr. Ég brosti þegar ég kom
auga á fullt af hnöppum, eins og þeir
sem notaðir höfðu verið þegar lausu
flibbarnir voru í tisku; það var
greinilega langt síðan hann hafði tekið
til í þessum kassa.
Það var ló í kassanum og i einu
horninu var samanbrotið blað og
ametyststeinn. sem ég ntundi að pabbi
hafði keypt til að láta setja i hálsnten
handa mér. Þarna voru perlu
skyrtuhnapparnir hans og ónixhringur.
sem hann hafði fengið að erfðum eftir
einhvern ættingja. og ýmiss konar
ermahnappar.
Pappírsblaðið virtist vera fast i
samskeytunum milli hliðar og botns
kassans. Ég hvolfdi kassanum og lamdi á
botn og hliðar, en blaðið var enn fast. Ég
reyndi að losa það með nöglunum, en án
árangurs. Þá tók ég um það með tveim
fingrum og reyndi að tosa í það án þess
aðrífa það.
Allt I einu fannst mér eins og ég
kannaðist við þykktina og áferðina á
pappirnum, og ég áttaði mig á að þetta
var sams konar pappir og Julian frændi
hafði skrifað samúðarkveðjuna á. Og
þegar ég horfði á þetta gat ég meira að
segja séð móta fyrir skriftinni hans i
gegnum pappírinn.
Forvitni min var vakin og ég togaði
ákveðið í pappírinn. Bréfið féll i kjöltu
mina og það heyrðist smellur. sem gat
ekki þýtt annað en eitthvað væri inni i
bréfinu. Blaðið lá samanrúllað eitt and-
artak i kjöltu minni en rann svo af stað
og opnaðist um leið og i Ijós kom
einhver lítill. svartur hlutur. á stærð við
þumalfingur manns. Forvitin ýtti ég
bréfinu til hliðar og tók upp hlutinn.
26 Vikan 8. tbl.