Vikan - 17.04.1980, Side 8

Jónas Kristjánsson skrifar um íslensk veitingahús
Halti haninn á Laugavegi 178 er ósköp
kyrrlát og notaleg veitingastofa, þótt
þröng sé. Menn sitja þar oft lengur en
þeir nauðsynlega þurfa. Og það er
einmitt öruggt merki þess, að þeir kunni
viðsig.
Innréttingar eru djarfar og grófar.
Groddalegur viðurinn trónir í hálf-
rökkrinu og hverfur upp í myrkrið.
Strigaskreytingar á veggjum eru I
samræmi við þennan harðákveðna stíl.
Há sætisbök á borðbásunum magna
einrúmið. Svo er lýsingin frá rafsuðu-
mótuðum járnlömpunum í drauga-
legasta lagi. Þar á ofan stuðlar lágvær
tónlistin að því, að tímaskynið detti úr
sambandi um stundarsakir.
Hér vantar raunar aðeins rauðvíns-
Skop
Þurfum við að gera þetta á hvert
sinn sem ég bið um meiri matar-
peninga?
Svo þú gerir aldrei árásir um
nxtur, Stóra Stöng?
Þú skalt bara athuga það að ég
þoli ekki nema vissan skammt af
móðgunum — eftir það brotna ég
saman og fer að gráta.
HAít,
/v
Kyrrlátur,
þröngur og
notalegur
glasið til að gera fullkomið stefnumótið
við elskuna sína. Halti haninn þyrfti
vínveitingaleyfi til að nýta sérkennilegar
innréttingar og rólegt andrúmsloft til
fulls.
Ekki ætti þrifnaður að standa því í
vegi. Mér sýndist umgengni starfsfólks
um matsal og fremra eldhús vera snyrti-
leg. Halti haninn ljómar af hreinlæti og
raunar af viðkunnanlegri afgreiðslu líka.
Svo er það maturinn, sem er þvi
miður ekkert sérstakur. Kannski má
segja, að hann sé i áreynslulitlu meðal-
lagi og þó tæplega það. Af svonefndum
grillstöðum er hann þó í skárra lagi og
gengur liklega næst Brauðbæ.
1 prófun Vikunnar kom í ljós, aðóhóf-
leg saltnotkun einkenndi matreiðsluna,
hefðbundin íslensk ofsteiking á kjöti, svo
og þykkar og vondar hveitisósur. Ef
þessir gallar væru lagfærðir, mundu
innréttingarnar njóta sin betur.
Skötuselur
Djúpsteiktur skötuselur með kartöfl-
um og kokkteilsósu reyndist vera
nokkuð fallegur fiskur, hvitur og bragð-
góður. Steikingarhjúpurinn var ljós,
þunnur og stökkur, en því miður alltof
saltur. Kartöflurnar voru franskar og
frambærilegar sem slíkar eins og aðrar
þær, er fylgdu réttum Halta hanans. Því
miður er ég ekki lengur dómbær á
kokkteilsósur, því að ég er farinn að hata
þær eins og pestina. Ráðgjafar minir
segja þó, að þetta hafi verið skásta sósan
á staðnum. Verðið var 2.800 krónur.
t stað franskra og kokkteilsósu er
hægt að fá hrísgrjón og karrísósu, sem
trúlega er skynsamlegra, hrísgrjónanna
vegna. Kostar þá skötuselurinn 2.630
krónur.
Pizza
Pizza með skinku og spergli var sjálf of
þykk og mjúk, en áleggið var sæmilegt.
Þetta var síðri pizza en í Laugaási og
hvað þá á Horninu, sem sennilega býður
upp á bestu pizzur landsins. Verðið á
Halta hananum á þessari tegund pizzu
var 2.880 krónur.
Pottréttur
Karrípottréttur, borinn fram í leirskál
á leirdiski, hafði að geyma kjötbita,
papriku, lauk. gulrætur, tómatkraft og
líklega sitthvað fleira. Ofan á tróndu
fyrirtaks hrísgrjón. Þetta var krydd-
sterkur matur og bragðgóður. Verðið
var 3.500 krónur á matseðli dagsins.
Kínverskar
Kínverskar pönnukökur með
karrísósu og hrísgrjónum voru hæfilega
stökkar og þunnar, en að öðru leyti ekki
í frásögur færandi. Þarna kom þó í ljós,
að hrísgrjón voru betra meðlæti en ýmis-
legt bras, sem fylgdi réttum Halta
hanans. Verðið var 2.400 krónur.
Kjúklingur
Hálfur kjúklingur með sveppasósu og
spergli hafði verið grillaður hæfilega
lengi og var meyr og safaríkur. Spergil-
bitarnir voru ómerkilegt jukk úr ódýrri
dós. Sveppasósan var hveitisósa með
fáeinum sveppum, andstyggileg sósa.
Hrásalatið var sæmilegt, en þó næstum
eingöngu hvítkál og of mikið jóðlandi í
salatsósu. Frönsku kartöflurnar voru
ljósar og frambærilegar, sem fyrr segir.
Þetta var semsagt ágætur kjúklingur
með lélegu meðlæti. Verðið var 5.080
krónur.
Lambagrillsteik
Lambagrillsteik með kryddsmjöri og
sveppum hafði verið þrælsteikt, svo að
hún var orðin of þurr. Þar á ofan var
hún of söltuð. Kryddsmjörið var mjög
8 Vikan 16. tbl.