Vikan - 17.04.1980, Síða 34

Viðtal Vikunnar
bransa því betri verður hann. Sjáðu
Abba! Það eru peningar og aftur
peningar. Því dýrara, því betra. Annað
skiptir einnig miklu máli i þessum
bransa og það er að vera á hreyfingu.
Menn verða að fara út og hressa sig við
annað veifið. Þó Hljóðriti hér í Hafnar
firði sé gott stúdíó þá getur verið meira
en lítið niðurdrepandi að standa þar
trekk í trekk, glápandi á sama vegginn
og eiga að vera að taka upp plötu.
Maður koðnar einfaldlega niður, öll
sköpunargleði hverfur. Það lifnar yfir
manni svo um munar þegar maður fer
utan í upptökur. Krafturinn margfald-
ast. Dæmin um kyrrstöðuna hér á landi
hefur maður fyrir framan sig daglega. Ef
hvarflar að manni að kveikja á Ríkis
útvarpinu þá er Jón Múli að þylja þar
eins og hann hefur verið að gera síðan ég
man eftir mér. Ef maður gerir sér
dagamun og bregður sér i Þjóðleikhúsið
þá er Bessi, eða hvað þeir heita allir, þar
i aðalhlutverki og manni finnst eins og
maður sé kominn i Kardimommubaeinn
aftur. Auðvitað fer eins fyrir mér ef ég
sit hér kyrr á sama stað, syngjandi og
spilandi fyrir Islendinga. Fólk hlýtur þá
að verða þreytt á mér nema mér takist
að endurnýja mig í sífellu og það gerir
maður ekki nema niaður sé á hreyfingu.
Hér er dælt i okkur upplýsingum
hvaðanæva úr heiminum og við tökum
við eins og við getum i okkur látið en
sendum svo nær ekkert frá okkur á móti.
Hvernig eiga listir og menning að geta
þróast i þessari einangrun þar sem við
gerum litið annað en neyta þess sem
útlendingar matreiða ofan í okkur. Allt
sem við reynum að gera sjálfstætt hlýtur
að taka mið af þvi sem inn kemur. Það
er staðreynd að þegar við poppararnir
eruni að semja tónlist á plötur þá
verðum við að taka mið af þrem eða
fjórum óskalagaþáttum í útvarpinu ef
einhver von á að vera til þess að lögin
komist í loftið og þar með til fólksins. Ég
segi ekki að við séum vitandi vits að stíla
upp á þessa þætti en óafvitandi gerum
við það. Það liggur Ijóst fyrir. Ég vil að
reist verði mastur á Austfjörðum þar
sem útvarpað yrði íslenskri tónlist yfir á
meginlandið, þvi ég veit, og ég er
sannfærður um, að margt af því sem
islenskir hljómlistarmenn eru að gera
gefur þessu útlenska dóti ekkert eftir
nema síður sé. Oft á tíðum erum við
jafnvel með betra efni. En þessi
miðlunareinstefna sér til þess að við
erum sífellt að taka eitthvað inn en
látum aldrei neitt frá okkur — nema þá
með sérstökum undantekningum sem
eru teljandi á fingrum annarrar handar.
Svo ört er þetta innstreymi að nýjasta
plata Billy Joel kemur samtimis út i
Bandarikjunum og á Islandi. Það er
passað vel upp á slíkt en hinu minni
gaumur gefinn hvað frá okkur fer og
hversu viða það fer. Í þessum málum
verður eitthvað að fara að gerast, annars
koðnar allt niður, menn verða þreyttir
og allt púðrið. sem svo sannarlega er til
staðar, eyðist til einskis. Málið er að
íslenskir tónlistarmenn verða að komast
inn á erlenda markaði — þar eru pening-
arnir og þó ekki nenia eitt einasta lag
næði almennri hylli úti þá niyndi það
eitt skila til baka öllu því fé sem varið
hefur verið i íslenskt popp frá upphafi.
Um leið yrði íslenskt popp betra þvi eins
og ég sagði áðan þá skánar varan i réttu
hlutfalli við þá peninga sem i hana eru
settir. Margir geta að vísu kvartað nieira
en ég þvi þegar ég gerði plötuna Ég syng
fyrir þig þá sýndi Hljómplötuútgáfan
mér það traust, eða hafði þá trú á mér.
að hún útvegaði heimsþekktan
útsetjara, Dell Newman. sem m.a. hefur
annast útsetningar fyrir kalla eins og Art
Garfunkel. Rod Stewart og Nilson.
Newman er miðaldra Breti, svartur að
auki, og hann útsetti strengi og blásturs-
hljóðfæri i þremur lögum á þessari plötu
minni. Að sjálfsögðu kostaði þetta
tiltæki aukapening en ég er viss um að
útkoman varð betri fyrir bragðið. En
það er ekki mitt að dæma um það.
„Ég hef sjálfur fengið
mínar hugmyndir og
ég hef útfært þær
sjálfur — ég hef verið
minn eigin herra. ”
Sagt er að Björgvin sé harður I
samningum við útgefendur og sagt er að
sumir vilji ekki einu sinni semja við
hann því í slíkum samningum tapi allir
nema Björgvin. Er þetta satt?
— Aðég sé harður í samningum? Það
er ekkert spurning um það vera harður
eða ekki harður, þetta er min atvinna og
ég vil ekki hafa neina lausa enda i því
dæmi. Ég hef alltaf verið minn eigin
umboðsmaður, aldrei haft neinn annan i
.því stússi og þannig hef ég getað valið
þau verkefni sem ég hef tekið að mér. Ég
hef fyrir bragðið aldrei þurft að gera
neitt sem aðrir hafa viljað láta mig gera.
Ég hef sjálfur fengið mínar hugmyndir
og ég hef útfært þær sjálfur — ég hef
verið minn eigin herra.
Hvað með Grease-plötu HLH-
flokksins, voruð þið ekki bara að krækja

34 Vikan 16. tbl.