Vikan - 04.12.1980, Blaðsíða 65

Kirkjulist
Hvernig verður altaristafla til? í
kirkjulist er oft leitað fyrirmynda og
siðan skapað sjálfstœtt verk úr því. í
kirkjunni á Stað í Súgandafirði er
þessi altaristafla, góðkunn
Kristsmynd er sett i rammíslenskt
umhverfi kirkjunnar sjálfrar. Fjallið
Göltur handan fjarðarins myndar
þannig mjög eðlilegt umhverfi
upprisu Jesú. Töfluna gerði Jón
Kristinsson.
LJÓSMYNDARAR:
Guðjón Björnsson,
Hörður Óskarsson,
Jóhanna Björnsdóttir,
Ragnar Th. Sigurðsson.
Altaristaflan að Ólafsvöllum á
Skeiðum. Hún er eftir Baltasar.
Eins og sjá má er altarið í nánum
tengslum við myndina, hluta hennar.
íbúar í sveitinni fylgdust grannt með
þegar taflan var máluð og ekki mun
Baltasar alltaf hafa leitað langt að
fyrirmyndum. Margir minnast þess
vist að þessarar töflu hefur áður
verið getið i blaðagreinum og miklu
itarlegar en að þessu sinni. Ljósm.
Hörður Óskarsson.
Þessi altaristafla (Ijósm. Hörður
Óskarsson) er að Stórólfshvoli og er
eftir Þórarin Þorláksson listmálara.
Svo skemmtilega vill til að dóttir
hans, Guðrún Þórarinsdóttir, man
eftir föður slnum er hann vann að
töflunni og er reyndar önnur litlu
stúlknanna á myndinni.
Til að heyra meira um þessa
fallegu altaristöflu heimsóttum við
Guðrúnu að heimili hennar í Reykja-
vik og hún lét okkur i té þessa frá-
sögn um föður sinn:
„Þórarinn málaði þó nokkrar
altaristöflur. Ýmist voru það frum-
myndir eða kópíur eftir erlendum
listaverkum. Þessar töflur eru i
kirkjum viðs vegar um landið.
Mig langar til að segja frá óhrrfum
sem ág varð fyrir er ég sumarið 1976
óvœnt stóð frammi fyrir einni þeirra.
Ég var á ferðalagi austur um sveitir
með konum úr prestkvennafálagi
íslands. Þegar við á heimleiðinni
keyrðum fram hjá kirkjunni að
StóróHshvoli var stungið upp á þvf
að fara inn og skoða hana.
Ég sat næst bilhurðinni og varð þvi
fyrst til að fara út, ganga upp að
kirkjutröppunum og opna hurðina.
Þegar inn kom blasti altaristaflan
við már: Jesús blessar ungbörnin.
Kristur situr fyrir miðju, barn sem
hann er að blessa krýpur fyrir
framan hann og annað barn stendur
við hlið hans og horfir fram. Íslenskt
landslag i baksýn. Allt þetta var svo
kunnuglegt. Ég varð gagntekin
djúpri lotningu. Gat þetta verið rótt?
Eins og i leiðslu geng ág inn kirkju-
gólfið og upp að altarinu til þess að
athuga fangamarkið. Jú, það var
ekki um að villast. í horninu hægra
megin stóð Þ.Þ. 1914.
Nú reiknaði ág í huganum 62 ár
aftur I tímann. Ég man það eins og
það hafði skeð ( gær er móðir min
kallaði á okkur Dóru systur mina,
klæddi okkur í náttkjóla á miðjum
degi og leiddi okkur inn i stofu þar
sem faðir okkar var byrjaóur að
mála altaristöflu af Jesú, þar sem
hann blessar ungbörnin; an við
systurnar áttum að vera fyrirmyndir
að börnunum. Þ6 ungar værum
skynjuðum við að þetta var háleitt
hlutverk sem okkur var ætlað. Ekki
minnist ég þess að við mögluðum
þótt við vœrum kallaðar frá leik til
þess að sitja fyrir. Þetta voru helgi-
stundir. Loks var listaverkinu lokið.
Að sjálfsögðu fylgdumst við börnin
ekki með hvert það átti að fara.
Við höfðum lokið okkar hlutverki
en aðrir áttu að njóta.
Ég er þakklát fyrir að forsjónin
skyldi leiða mig inn í þessa kirkju og
leyfa már eftir öll þessi ár að standa
augliti til auglitis við altaristöflu
föður mins: Jesús blessar ung-
bömin.
49. tbl. Vlkan 6S