Vikan - 04.12.1980, Side 80

Texti: Borghildur Anna Ljósm.: Ragnar Th.
Villta vestrið
Úr villta vestrinu
Tískan getur á stundum verið
harður húsbóndi og þeir sem
henni vilja þjóna mega hafa sig
alla við. Hvort það sem best
þykir hverju sinni er þægilegt í
notkun skiptir engu höfuðmáli
og ýmislegt á sig lagt með glöðu
geði I því efni.
Á þessu ári hafa tvær megin-
línur á sviði fatatískunnar verið
meira áberandi en nokkuð
annað. Annars vegar er það
hjólaskauta- og æfingafata-
tískan og hins vegar kúreka-
eða indíánaútlit. Síðari hluta
ársins hafa þeir síðarnefndu
orðið mun meira áberandi og
þykir nú sallafínt að virðast
nýkominn úr vilita vestrinu.
Gildir þá einu hvort viðkomandi
minnir á undirokaðan indíána
eða byssuglaðan kúreka. Kögur
og leggingar, sem fyrir
skemmstu þótti beinlínis púka-
legt, þykir nú hápunkturinn.
Skórnir fara ekki varhluta af
þessum sveiflum frekar en annar
fatnaður og i dag vogar sér
enginn heilvita maður út undir
bert loft í skóm með breiðri
kúlutá og þykkum sjálfsbjargar-
sólum. Nú skulu skórnir minna
rækilega á villta vestrið með
kögri og tilheyrandi. Annað-
hvort eru það mokkasínur
með indíánalagi, sem þykja
hreinasta æði, eða skóstígvél,
með kögri á kögur ofan.
Ragnar Th. hitti þessa fínu
fætur í veitingahúsinu Óðali nú
á dögunum og myndin segir víst
meira en mörg orð.
\S
80 Vlkan 49. tbl.