Vikan - 17.03.1983, Blaðsíða 14

A þorrablóti í
Amsterdam:
Þorramatur
skreyttur á
Suðurlandavísu
Texti og myndir: Sigrún Hárðardóttir
Hvar sem landinn fer og þvælist reynir hann ævinlega að
minnast gamalla siða á þorranum og sautjánda júní.
Amsterdam er nú í þjóðbraut frá íslandi og í Hollandi er tals-
verður hópur íslendinga til lengri eða skemmri tíma. VIKAN
var þar með á þorrablóti fyrr í vetur.
Islendingar búsettir í Hollandi
fjölmenntu í Manhattansalinn á
Hótel Ameríka í Amsterdam
laugardaginn fyrstan í febrúar.
Þaö voru sviöahausar, hákarl og
brennivín ásamt öðrum þorramat
sem drógu til sín fólk hvaðanæva
af landinu. Þó hefur kannski harö-
fiskurinn haft hvað mest aödrátt-
araflið, en margan landann var
fariö aö lengja eftir honum eftir
margra mánaöa og jafnvel ára út-
legðfráFróni.
Eitthvað virtist blessuðum holl-
ensku kokkunum veitast erfiölega
aö bera fram þetta lostæti og þeg-
ar kokkurinn birtist meö hákarl-
inn í undirskálarstórum sneiöum
og spurði hvort nóg væri að gert,
um leið og hann hélt fyrir nefiö á
sér, brá stórsöngvarinn okkar,
hann Jón Þorsteinsson, sér fram í
eldhús og tók aö sér hákarlsfram-
reiösluna.
Mönnum varö starsýnt á lang-
þráö veisluborðið er réttirnir tóku
að tínast inn einn af öörum,
skreyttir á Suðurlandavísu með
vínberjum, banönum og blómum
sem reyndust vera appelsínur,
sítrónur og annað þess konar
fínirí. Viö hátíðlega viöhöfn
marseruðu svo tveir kokkar inn
með gríöarstórt koparfat meö loki
sem undarlegur fnykur fylgdi.
Lokinu var lyft virðulega af og við
blasti harðfiskurinn langþráöi,
soðinn og brasaður með lauk og
smjöri. Við ætlum ekki að orð-
lengja vonbrigði landans en
reyndu þó margir að smakka á
14 Vikan ll.tbl.
þessum nýja harðfiskrétti sem
reyndist ekki betri en lyktin lofaði
og mæli ég ekki með þessari fram-
leiðsluaðferð. En það er að segja
úr eldhúsinu að kokkarnir héldu
hér komna skreið og lögðu harð-
fiskinn í bleyti í sólarhring áöur en
þeir hófu matseld með áöur-
greindum árangri.
Það vakti athygli mína hversu
óvenju fjölbreyttir síldarréttir
pryddu veisluborðið og fékk ég
þær upplýsingar að síldin hefði
verið fengin hjá Silfursíld í Kópa-
voginum en Guðlaugur Thorar-
ensen og Elísabet Eymundsson
höfðu útbúið hana hér í samein-
ingu og óska ég þeim til hamingju
með árangurinn. Brennivínið
reyndist komiö frá London og
hefði víst veriö heldur þurr þorr-
inn án þess.
Islendingafélagið hér var
stofnað í desember 1980 og eru
haldnar samkomur 17. júní ár
hvert auk þorrablóts í febrúar.
Fundir, fyrirlestrar og kvik-
myndasýningar á vegum félags-
ins stytta veturinn og töluvert
samband er við Islenska hestaeig-
endafélagiö hér. Taliö er að um
200 Islendingar séu hér núna og er
þetta ákaflega samheldinn hópur.
Það er mál manna að ekki beri
síst aö þakka það ættmóðurinni,
sem svo er kölluð, en hún heitir
Heiða Hólm og kom hingaö árið
1946. Hefur landinn leitað til
hennar á 37 ára tímabili og hún
ætíð tekið Islendingum opnum
örmum. i W
------:-----------------------1------------
Og hér höfum við íslendinga-
móðurina í Hollandi, Heiðu Hólm.
Hún er gift Hollendingi sem hefur
gengið undir nafninu Holli meðal
íslendinganna, af þvi hann er Hol-
lendingur, og eru aðrir hollenskir
makar islendinga sárfegnir að
hafa ekki verið fyrstir i mægðum
þjóðanna. Þrjú börn eiga þau
Heiða og Holli: synina Pétur og
Sturlu og söngkonuna Viktoriu
Spans sem er mörgum okkar góð-
kunn. Með Heiðu á myndinni er
b veislustjóri kvöldsins, Árni
■ Eymundsson sölumaður.
I Hér eru þeir nafnarnir Jón Þorsteinsson söngvari og Jón Kristinsson
verkfræðingur, formaður íslendingafélagsins.
Sumir brugðu á leik er líða tók á kvöldið og voru ekkert að sýta það
þótt brennivinið væri til þurrðar gengið heldur skelltu sér bara í
bjórinn.