Vikan - 16.08.1984, Qupperneq 9

þeir voru geröir. En hér hafa
menn sums staðar gert sér
véltækar slægjur þrátt fyrir allt
grjótið.
Lensað til byggða
Við skruppum áðan hér inn í
Dal, hér suðaustur af. Þar er mikil
nýrækt í gangi og búið að byggja
myndarlegt fjós og nokkra hlöðu.
En býsn á bóndi sá eftir aö grjót-
hreinsa áður en hann getur farið
aðsá!
Inni í Dal var annars talsvert af
tjöldum enda er skjólgóð skál
innst í dalnum. Það er engin frá-
gangssök fyrir þá sem eru vel
búnir að hafast hér við í tjöldum
þar sem hægt er að tylla þeim. Þó
er okkur sagt að betra sé að biðja
leyfis fyrst því að margur rindinn,
sem okkur sýnist úthagi, er
reyndar nytjaskák fyrir íbúana.
Ennþá betri kostur væri að ferðast
hér á húsbíl því honum mætti
víða finna stað án þess að vera
fyrir og eflaust hentar hann til
lengdar betur en tjald á svo
úrkomusömum stað sem
Færeyjar eru sagðar.
Við fengum okkur hressandi
gönguferð í sólinni og storm-
inum nokkuð út eftir koppa-
götunum í vestanverðu Villinga-
dalsfjalli. Þetta er kannski ekki
eins glannalegt og þaö sýnist. Þó
væri auðvelt að skrika en fallið
yrði aldrei alla leið fram á gnípur
og geigvæna brún. En Enniberg er
of langt undan fyrir okkur, enda
erum við bakpokalaus, svo við
snúum baki í norðanáttina og
tökum lensið aftur til byggða. Allt
í einu skýst eitthvað milli þúfna
rétt ofan við okkur. Refur? 0, nei,
ekki það, heldur héri — rauðbrúnn
og á stærö við stríðalinn fress.
Hann hendist stökkvandi langt
upp í fjall þar til honum þykir furðuskepnur en við höldum Við ætlum að vera löt í dag og
óhætt að staldra og horfa á þessar áfram undan vindi heim á hótel. hvíla okkur.
33. tbl. Vikan 9