Vikan - 16.08.1984, Page 16

Eitthvað hefur verið tœpt á þvi
áður hór á siðum VIKUNNAR að í
ilmvatnsiðnaðinum sáu miklir pen-
ingar og fátt til sparað þegar koma
á einu ilmvatr^glasi i hendur neyt-
enda. Á siðasta ári kom á markað-
inn eitt nýtt frá Lancome —
Trophóe — sem framleitt er með
sportistana i huga. Þar gildir sama
lyktin fyrir bœði kynin og á glasinu
er mynd af golfkappa í sveiflu.
Tappinn er svo eins og punkturinn
yfir i-ið, formaður eins og
smœkkuð golfkúla.
En einhvern veginn varð að
kynna framleiðsluna bráðsnjöllu og
þá kom til kasta auglýsingameistar-
anna. Fyrsta skrefið var að leigja
Lafayette-galleríin í Paris, við
Boulevard Haussmann, teppa-
leggja þar sali og ganga með
grænum dregli og halda púttkeppni
með helstu meisturum heimsins.
Svo var aðalkeppnin sjálf, Le
Trophée Lancome, sem haldin var
um haustið i Trouville. Þetta var sú
fjórtánda af slíku tagi haldin á
vegum Lancome og fyrri sigur-
vegarar eru engir aðrir en smástirni
eins og Ballesteros, Palmer,
Graham, Trevino, Miller og svo
mætti lengi telja. Engar smáupp-
hæðir fjúka við húllumhæ af þessu
tagi, en ilmvatninu er ætlað að
borga ailtílokin.
Verðlaunagripur var afhentur
vinningshafa keppninnar ásamt
ávísun upp á eina milijón franskra
franka. Gripurinn var svo enginn
venjulegur gylltur golfkail úr plasti
eins og algengast var hér til
skamms tíma heldur höggmynd
eftir Igor Mitorag. Hún sýnir karl-
búk með golfkúlu i hjartastað og
einhver myndi reyna að halda því
fram að listamaðurinn legði út af
karlrembuhugtakinu lika. Eða
kannski frekar þessu með pung-
rottuna?
En myndin er sterk og því
nokkuð rökrótt að álykta að þarna
hefði verið á ferðinni einhver
þekktur þar ytra. Árni Þ. Jónsson,
okkar maður i Paris, átti leið um
sýningu mikla i Grand Paiais á
dögunum og smellti þar mynd af
kvenmannsbúk i styttuformi sem
honum fannst nokkuð vel
heppnaður. Og hérna á ritstjórn var
fljótgert að draga fram annað eftir
þennan sama listamann, nefnilega
golfverðlaunin sem okkur bárust
myndir af talsverður áður. Hand-
bragðið er auðþekkjanlegt og
örugglega ekki á allra færi að fá
helstu goiffrika heimsins ásamt
toppinum úr franska snobbliðinu til
að falla i stafi yfir handverkinu. En
samt væri illgirni að láta sér til
hugar koma að listamaðurinn væri
að gera grin að allri heilu hersing-
unnil — Eða hvað?
Ekkert til sparað
Texti: Borghildur Anna
.......