Vikan - 22.01.1987, Blaðsíða 30

NAFN VIKUNNAR: GUÐLAUG MARÍA BJARNADÓTTIR
Flestir kannast áreiðanlega við leikkonuna
Guðlaugu Maríu Bjarnadóttur. Hún hefur
undanfarin ár leikið fjölmörg hlutverk, meðal
annars lék hún nýlega í sjónvarpsleikritinu
Ást í kjörbúð. Margir muna eftir henni í
myndinni Á hjara veraldar og Norðlendingar
sáu hana, margir hverjir, leika Silju í Súkku-
laði handa Silju.
En þeir sem ekki könnuðust við Guðlaugu
fyrir þekkja hana nú áreiðanleg flestir sem
Bryndísi í sjónvarpsmyndinni sem sýnd var á
nýársdag í ríkissjónvarpinu, Líf til ein-
hvers.
Guðlaug María útskrifaðist úr Leiklistar-
skóla ríkisins 1977, fór inn í þriðja bekk eftir
tvö ár i SÁL (Samtök áhugamanna um leik-
list).
„Ég var í mjög skemmtilegum bekk. Það
verður áreiðanlega aldrei til annar eins bekk-
ur. Þar var fólk á öllum aldri, þar var bóndi
úr Breiðafjarðareyjum og ein fjögurra barna
móðir. Auk þeirra vorum við nær eintómar
bryðjur, einu karlmennirnir voru þessi bóndi
og svo bóndasonur úr Húnavatnssýslu.“
- Svo fórstu að leika. Hefur þú getað leikið
eins mikið eða eins lítið og þú hefðir viljað?
„Það verður oft þannig að leikarar vinna í
hryðjum. Það koma hlé og svo vinnur maður
kannski þangað til maður er nær dauða en
Nú leikur þú í Aurasálinni, stúlku sem
allir vilja giftast. Hvernig finnst þér það?
„Ég vinn með góðu fólki og þetta er ljóm-
andi skemmtilegt. Bessi Bjarnason er frábær
leikari og það er gaman að hlusta á hann í
hvert einasta sinn. Ég lék í ímyndunarveik-
inni þegar ég var í skólanum en það var
auðvitað allt öðruvísi. Við sýndum hana í
bútum og ég lék fleira en eitt hlutverk. En
það er gaman að hugsa um það eftir á, líka
vegna þess að aðstaðan var þannig í þessum
gamla leiklistarskóla að maður varð að liggja
á skráargatinu til að vita hvenær maður átti
að koma inn á sviðið."
- Snúum okkur þá að myndinni, Líf til ein-
hvers, sem hlaut mikið umtal og mikla
gagnrýni. Hvað viltu segja um þcssa gagnrýni?
„Það kemur mér á óvart hversu sterk við-
brögðin voru. Mér finnst líka dálitið skrýtið
þegar fólk líkir þessu við klámmyndir á mynd-
bandaleigum. Eg hafði raunverulega ekkert
um fyrstu senu myndarinnar að segja. Ég sá
ekki þessa senu fyrr en myndin var sýnd í
sjónvarpinu. Og mér fannst hún falleg.“
- Heldur þú að það sé vegna þess að þetta
er íslenskt verk sem fólk bregst við á þennan
hátt?
„Já, það er vel hugsanlegt. Og ef fólk getur
kallað þetta klám þá er það bara vegna ein-
hvers sem er að snúast í höfðinu á því sjálfu.
Ég er afskaplega hrædd um það. Og ég veit
líka að þeim sem stóðu að gerð myndarinnar
datt síst klám í hug. En svo er líka misjafnt
hvað fólki finnst fallegt.“
Það voru margir sem sögðu að þessi
mynd hefði verið allt of ruglingsleg og sumum
fannst þetta vera „flipp“ í leikstjóranum.
Aðrir deildu um það hvort þetta væri á ábyrgð
Nínu Bjarkar, höfundarins, eða Kristínar Jó-
hannesdóttur leikstjóra.
„Mér fannst Krislín skila handritinu vel.
Og þetta er auðvitað verk þeirra beggja. Þær
unnu lengi saman að hugmyndunum um þessa
mynd. Og eins og mér finnst Nína Björk
gott skáld finnst mér Kristín góður leikstjóri.“
Hugsaðir þú þig tvisvar um áður en þú
tókst að þér þetta hlutverk?
„Ég býst við að þetta hafi verið það hlut-
verk sem ég hef hugsað minnst um áður en
ég tók það að mér. Astæðan er fyrst og fremst
sú að í gegnum tíðina hef ég svo oft leikið
góðu stelpuna svo mér leist strax vel á þetta
hlutverk.“
Var leikur þinn í þessari mynd öðruvísi
en annað sem þú hefur reynt?
„Ég veit ekki hvort þetta var nokkuð svo
öðruvísi en annað. En ég held að allir sem
unnu við þessa mynd hafi lagt sig mjög einlæg-
lega fram. Og mér finnst ekki nær allir hafa
fengið það hrós sem þeir eiga skilið. Mér
fannst til dæmis kvikmyndatakan mjög góð.
Þeir myndatökumenn, sem störfuðu við þetta,
stóðu sig afskaplega vel. Og mér fannst tón-
listin einstök. Ég hef aldrei tekið eins vel eftir
tónlistinni í nokkurri mynd, nema Stuð-
mannamyndinni, Með allt á hreinu.“
Hvernig var samstarfið við hina leikarana
og milli leikaranna og leikstjórans?
„Ég lék auðvitað mikið ein í þessari mynd.
Ég lék aðeins á móti Hönnu en að öðru leyti
var þetta eiginlega einleikur. Sambandið milli
leikaranna og leikstjórans var mjög gott.
Maður verður auðvitað að treysta á sjálfan
sig en ef maður getur ekki treyst á leikstjór-
ann getur útkoman aldrei orðið eins góð og
maður hefði óskað. Og auðvitað verður mað-
ur að treysta handritinu líka.“
Það var mikið talað um boðskap í Lífi
til einhvers.
„Já, mér finnst þaö vera hlaðið boðskap.
En það er nú eins og með allt sem hittir í
mark og hrærir upp í fólki, hvernig sem það
gerir það þá er það sjálfsagt það sem stendur
manni næst sem maður kemur best auga á.
Út frá minni manneskju séð er það auðvitað
sá boðskapur að dæma ekki aðra og verða
þannig ekki dæmdur sjálfur."
Hvað heldur þú um raunsæi í þessu verki?
Heldur þú að viðbrögðum Mörtu sé rétt lýst
þegar hún kemst að raun um að Bryndís er
í lífshættu?
„Já, hver fær ekki taugaáfall þegar hann
heldur að hann hafi orðið valdur að dauða
einhvers, jafnvel þótt raunin sé alls ekki sú?“
Mörgum leikurum finnst erfitt að leika
fyrir sjónvarpsmyndavélar, sökum vanhæfni
til að láta í ljósi tilfinningar. Hvað finnst þér?
„Það er rétt, þess vegna verður maður að
vera annaðhvort óánægðureða ánægðursjálf-
ur og treysta leikstjóranum. En þetta er
ekki eins hættulegt eins og að standa á sviði
því það er hægt að taka aftur, en samt kannski
aldrei eins oft og maður kysi.“
Heldur þú að ef þú værir leikstjóri að
kvik- eða sjónvarpsmynd myndir þú ofbjóða
leikurunum með endalausum tökum?
„Ég held ég myndi aldrei gerast leikstjóri,
að minnsta kosti ekki ennþá. Það höfðar ekki
til min.“
- Finnst þér þú hafa möguleika til að gera
það sem þú vilt í leiklistinni?
„Ég held að það sé hægt að gera það sem
maður vill í leiklistinni. Maður verður bara
að ákveða um hvað maður vill að líf sitt snú-
ist. Það er mikið álag að njóta ekki atvinnuör-
yggis, bæði hvað varðar fjölskylduna og allt
einkalíf. En ég held að fólk hafi mjög gott
af því að vinna verkefni utan atvinnuleik-
húsanna. Það er auðvitað slæmt að hafa
ekkert öryggi en ég held að það sé af hinu
góða að fólk taki sér eitthvað fyrir hendur sem
er á eigin ábyrgð. Leikarar þreytast því þeir
vinna mikið, oft tvöfalda vinnu. Og ef menn
eru ekki á samningi þá grípa þeir yfirleitt til
einhverrar annarrar vinnu.“
Hvernig finnst þér íslensk leikritagerð?
„Það mætti vera meira af islenskum leikrit-
um því við eigum afskaplega góða höfunda,
bæði núverandi og áreiðanleg tilvonandi. Það
þarf að hlúa betur að þeim því íslenskt leik-
hús byggist auðvitað fyrst og síðast á okkar
eigin verkum. Til þess að þetta megi vera
verður að bæta úr húsnæðisvanda sjálfstæðu
leikhópanna, til dæmis Alþýðuleikhússins.
Það þyrftu að vera til fleiri lítil leiksvið."
Viðtal: Hlynur Örn Þórisson Mynd: Valdís Óskarsdóttir
30 VIKAN 4. TBL