Vikan - 22.01.1987, Blaðsíða 14

Ánægja næst aöeins með raunveruiegum markmiðum.
Jóna er ung kona. Hún ætti, að því er
virðist, að vera mjög hamingjusöm. Hún
hefur fengið það sem hana langaði mest í
lífinu. Hún er með manni sem er raun-
veruleg ímynd draumaprinsins hennar og
hún hefur fengið starf hjá stóru auglýsinga-
fyrirtæki. Samt sem áður er hún afskaplega
óánægð.
Sá sem fylgist vel með henni sér fljótlega
að hún er þjökuð. í raun og veru eiga hún
og þessi stórkostlegi kærasti hennar ekkert
sameiginlegt og auglýsingaþjónusta er ekki
vinna sem hún vildi í alvöru að stunda.
Hún sóttist eftir þessari vinnu vegna þeirrar
þjóðfélagsstöðu sem hún hélt hún myndi
veita sér.
Jóna var ekki sérstaklega sköpuð til eins
fremur en annars en hún myndi frekar deyja
en að viðurkenna að henni liði betur ef hún
ynni sem saumakona og væri á föstu með
vini bróður síns, sem enn þann dag í dag
skilur ekki hvers vegna hún hafnaði honum.
Þegar Jóna lagði á ráðin um framtíðina
ákvað hún að líf hennar ætti að verða öðru-
vísi en annarra kvenna í íjölskyldu hennar.
Hún vildi stjórna heiminum, án þess að
gera sér grein fyrir að það sem myndi gera
hana hamingjusama var eitthvað allt annað
en það sem hún ætlaði sér. Þar til hún ger-
ir sér grein fyrir þessu verður hún óánægð.
Upphaf óánægju getur verið það að von-
ir manna eru vaktar, ýmist af þeim sjálfum
eða öðrum. Ef mann dreymir um eitthvað
sem er ómögulegt og reynir að ná því er
sjálfgefið að það myndast óánægja. Ef
maður berst fyrir að ná markmiði sem er
ekki raunverulegt, það er að segja er ekki
það sem mann langar í raun og veru, nagar
óánægjan. Meðal þeirra mistaka, sem Ieitt
geta til óánægju, er að rugla saman löngun-
um og nauðsyn.
Sumt fólk skammast sín fyrir að hafa
„hógværa“ drauma. Það er hrætt við að
verða ásakað fyrir meðalmennsku. Þess
vegna setur það markmið sín á hæsta fjalls-
tind og verður svo óánægt þegar það nær
þeim ekki.
Önnur „örugg aðferð" til að verða óá-
nægður er að breyta lífi sínu í stöðuga
áskorun. Margir segja við sjálfa sig: „Mark-
mið mitt er að reyna að fá allt sem ég get
ekki öðlast. Og ég mun fórna öllu í þeim
tilgangi."
Þegar öllum þessum tilbúnu markmiðum
er náð hugsar fólk: „Hvað nú? Þetta hefur
ekki gefið mér neina ánægju því þetta var
ekki það sem mig langaði raunverulega til.
Mig langaði bara að ná markmiðinu.“ Og
fólk sem gerir sér ekki grein fyrir þessu er
auðvitaðjafnóánægt.
Þegar talað er um óánægju er auðvitað
ekki hægt að taka fram einhvern mæli-
kvarða. Það er ekki hægt að fullyrða að
ein tegund sé betri en önnur. En það eru
til ákveðnar tegundir sem er erfiðara að
fást við en aðrar. Ein sú versta að þessu
leyti er hin „aðgerðalausa" óánægja og
henni fylgir oft mikill leiði. Þeir sem þjást
af henni hafa gefist upp áðuren þeir byrja.
Flestir greina ekki ástæðuna fyrirjwí að
þeir ná ekki markmiðum sínum. Astæðan
er sú að þeir reyna raunverulega ekki. Þeir
hafa lítið sjálfstraust og skortir ákveðni.
Þeir kvarta, eru óhamingjusamir og kenna
óheppni um. Það er öllum fyrir bestu að
viðurkenna takmörk sín. En það gerirþetta
fólk ekki. Það gefst upp.
Við erum öll óánægð að einhverju leyti,
á einhverjum sviðum, vegna þess að það
er ekki hægt að ná árangri í öllu. En þetta
er óskylt því að hafa alvöru markmið í líf-
inu. Þegar þau nást ekki myndast eðlilega
einnig óánægja. Hún er raunveruleg og
þess vegna verður að meta hana á „per-
sónulegum“ grundvelli. Maður verður að
vera viss um að þörfin sé komin innan frá
en stjórnist ekki af einhverri tískusveiflu eða
þeirri löngun að vera betri en aðrir.
Þegar einstaklingur uppgötvar það sem
er honum fyrir bestu er hann tilbúinn til
að berjast fyrir alvöru. Hann getur gefið
það besta í sjálfum sér og það skiptir máli.
Ef það tekst er það gott. Ef það tekst ekki
hefur hann að minnsta kosti komist nær,
eins nálægt og kraftar hans leyfðu.
14 VIKAN 4. TBL