Vikan - 22.01.1987, Blaðsíða 7

En byrjum á byrjuninni:
Við Kristinn ljósmyndari mæltum okkur
mót einn gráan og hvassan dag i byrjun nóv-
ember og létum vindinn blása okkur í áttina
að Royal Festival Hall tónleikahöllinni, en
þar er oft ýmislegt skemmtilegt á seyði í and-
dyrinu. Ef maður er til dæmis búinn að arka
sig upp að hnjám í Oxfordstræti - galla upp
bæði sjálfan sig, fjölskylduna, nágrannana og
vini og ættingja nágrannanna - búinn að
kaupa jólagjafir, sumargjafir, páskagjafir,
fermingargjafir, búinn með peningana og bú-
inn að fá nóg af öllu saman - þá mæli ég
með degi á suðurbakka Thamesár, nánar til-
tekið við Waterloo brúna, þar sem Royal
Festival Hall, Þjóðleikhúsið, Hayward lista-
safnið og National Film Theatre standa í
þyrpingu og sjá gyðjum tónlistar, leiklistar,
myndlistar og kvikmyndalistar fyrir húsa-
skjóli. Þar er nefnilega hægt að ráfa um í
rólegheitum, skoða útsýnið ef veður leyfir (en
þarna blasa við ýmsar frægustu byggingar
Lundúnaborgar, svo sem Big Ben, Westminst-
er höllin, þar sem þingið hefur aðsetur, Sankti
Páls dómkirkjan og fleira, bregða sér síðan
inn fyrir dyr þegar manni er farið að kólna
og sultur og þorsti farin að sverfa að, fá sér
í svanginn og njóta ókeypis skemmtiatriða.
Royal Festival Hall tónlistarhöllin var reist
upp úr seinni heimsstyrjöldinni og var tekin
í notkun árið 1951, en það ár var haldin há-
tíð miki! um allt Bretland, The Festival of
Britain, til að fagna því að styrjöldinni var
lokið og til að beina hugum fólks fram á við.
Land og þjóð voru illa farin eftir stríðið og
hátíðinni var ætlað að hleypa nýjum krafti inn
í stríðsþreyttar sálir og sýna umheiminum að
Bretland væri ekki af baki dottið.
Hátíðin var einmitt haldin þarna á suður-
bakkanum en tónleikahöllin stendur eftir til
minningar um hana. Sjálf höllin er á mörgum
hæðum en hún hefur að geyma einn aðalsal
þar sem allar helstu hljómsveitir Lundúna-
borgar skiptast á um að halda tónleika, milli
þess sem frægar hljómsveitir frá öðrum lönd-
um koma í heimsókn og skemmta mönnum
með ljúfum hljómum. Ennfremur eru í henni
ótal hliðarsalir sem hægt er að leigja fyrir
smærri samkomur, svo og barir, veitingastað-
ir, minjagripa- og hljómplötubúðir og sýning-
arsvæði, en þegar okkur bar að garði var
einmitt í gangi myndlistarsýning á verkum
barna á aldrinum fimm til sautján ára, sem
Cadburys súkkulaðiverksmiðjan stóð fyrir.
Fólk var farið að tínast að barnum enda
komið að hádegi og hrollkaldur vindurinn
úti fyrir gerði sitt til að þurrka í mönnum
kverkarnar. Þama er boðið upp á ókeypis
skemmtiatriði í hádeginu allt árið um kring
og þennan dag var hljómsveit sem kallar sig
Taxi Pata-Pata að skemmta, en hún er frá
Afríku og sérhæfir sig í tónlist frá Zaire/
Kongó og ennfremur djassi frá öðrum
Afríkulöndum. En sem dæmi um önnur
skemmtiatriði, sem þarna eru á boðstólum,
má nefna blásarakvintetta, balalaikatríó,
flamencosýningu, saxófónkvartetta, strengja-
tríó, þjóðdansa, djasshljómsveitir af ýmsu
tagi, óperusöng, píanóleik (ýmist einhent, tví-,
þrí- eða fjórhent), kontrabassakvartetta,
Thames, Ijósum prýdd.
Tom Northey, Martyn Walsh og ein fyrirsætan,
Blaðamaður Vikunnar í London á tali við hönnuö almanaksins, Martyn Walsh.
4. TBL VIKAN 7