Vikan - 03.12.1987, Blaðsíða 10

unni er fjallað sérstaklega um
starf barnaverndarneíhdar og
þar segir m.a. undir fyrirsögn-
inni „Meiriháttar barnavernd-
armál“:
„Barnaverndarnefnd fjallaði
138 sinnum um mál 88 barna úr
59 fjölskyldum. Hér var um að
ræða ákvarðanir um dvalarstað
barna, eftirlit með heimilum
barnanna, að börn skyldu vera í
sérstakri umsjá nefndarinnar
um tíma og úrskurði um svipt-
ingu foreldravalds.
Af þessum 59 málum voru 29
ný en 30 höfðu áður komið til
kasta nefhdarinnar. Kveðinn var
upp einn úrskurður um svipt-
ingu foreldravalds sem tók til 1
barns. í þremur öðrum tilvikum
var úrskurðað til bráðabirgða
um töku 8 barna af heimilum
sínum.
Nefndin ákvað að 15 börn úr
12 fjölskyldum yrðu áfiram á
vistheimilum barna eða fjöl-
skylduheimili á vegum borgar-
innar, ennfremur var úrskurðað
að 7 börn myndu dvelja áfram á
fósturheimilum og eftirlit var
haft með 35 heimilum í málefh-
um 56 barna.
Almenningvir meira
meðvitaður en áður
Gunnar Klængur Gunnarsson
forstöðumaður í hverfi 111 eða
Breiðholtinu segir að málum hjá
þeim hafi fjölgað á undanförn-
um árum og segir hann ástæður
þessa einkum vera þær að al-
menningur sé nú orðinn meira
meðvitaður uni þessi mál og
komi með ábendingar til þeirra
í auknum mæli, einkum í ffam-
haldi af þeirri umræðu sem orð-
ið hefúr í þjóðfélaginu um kyn-
ferðisafbrot gagnvart börnum.
„Okkur berst mun meiri vit-
neskja um þessi mál og fyrir
utan almenning má nefna að
sjúkrahúsin eru nú í auknum
mæli farin að leita til okkar ef
vafatilfelli koma til þeirra, það
er ef þau telja að ekki sé allt
með felldu hjá barni sem þau fá
til meðferðar," segir Gunnar.
Aðspurður um hvort þau
börn sem verða fyrir líkamlegu
og/eða andlegu ofbeldi á heimil-
um þurfi sérfræðilega aðstoð
lengi á eftir segir hann að það
fari eftir eðli málsins, sérfræði-
aðstoðar sé þörf allt ffá nokkr-
um mánuðum upp í nokkur ár
eftir að barn lendir í því.
„1 þessu sambandi þarf að líta
á fjölskylduna í heild, allir innan
hennar fá aðstoð frá okkur er
svona mál koma upp,“ segir
Gunnar — FRI/MG
„Málafjöldinn
hefur vaxið“
„Málafjöldinn á þessu sviði hefur vaxið á síðasta
ári miðað við árið þar á undan, sérstaklega í þeim
málum sem flokkast undir meiriháttar bama-
vemdarmál,“ segir Gunnar Sandholt en hann er
yfirmaður íjölskyldudeildar Féiagsmálastofiiunar
borgarinnar.
„Málsmeðferðin hjá okkur í
þessum málum er þannig að ef
ill meðferð eða gróf vanræksla
á barni er tilkynnt eða kærð til
okkar metum við fyrst hvers
eðlis kæran er og hvort sinna
þurfi henni samdægurs. Það
má geta þess að i mörgum til-
fellum er okkur kunnugt um
málið. Síðan er farið á viðkom-
andi heimili, talað við forráða-
menn barnsins og aðstæður
kannaðar, einnig er rætt við
kennara, fóstrur, heimilislækni
og jafhvel nágranna.
Eftir að greiningu málsins er
lokið er tekin ákvörðun um
aðgerðir sem geta verið fólgn-
ar í allt frá samvinnu félagsráð-
gjafa og foreldris um að breyta
aðstæðum á heimilinu og upp í
að fjarlægja barnið af heimil-
inu til að tryggja öryggi þess
en Barnaverndarnefhd hefur
heimild til slíks."
Þegar þú talar um illa með-
ferð barna, hvað er þá átt við?
„Að barnið sé beitt líkam-
legu ofbeldi eða harðræði og
svo höfum við dæmi um hrein-
ar misþyrmingar á börnum.
Ofbeldi á heimilum getur
einnig verið andlegt eða
sálrænt, gróf orðanotkun, ösk-
ur og óp — eða það sem við
köllum kúgun. Síðan getur ver-
ið um kynferðislegt ofbeldi að
ræða.
Hins vegar hef ég þá tilfinn-
ingu um okkur íslendinga að
við séum ekki mjög harðir í
uppeldismálum. Við erum
fremur kærulaus gagnvart
börnum okkar og því er nokk-
uð af málum þar sem börn eru
höfð í reiðileysi, eru ekki pöss-
uð og þeim ekki sinnt eins og
þarf.“
Eru heimilisaðstæður svip-
aðar þar sem svona mál koma
— segir Gunnar
Sandholt,
yfirmaður
fj ölskyldudeildar
upp"
„Mest og ofitast er um að
ræða heimili sem eru illa stödd
félagslega en það er þó ekki
einhlítt. Við höfum dæmi um
svona mál frá vel stöddum hei-
milum og ég tel að á þeirn
leynist svona mál betur. Fólk
veigrar sér við að kæra mál ef
málsmetandi fólk á í hlut,“
segir Gunnar.
I máli Gunnars kemur fram
að tilvísanir komi mjög sjaldan
ffá lögreglunni til þeirra hér í
Reykjavík en skýringin á því er
að hluta til sú að ekki hafa
verið starfræktar bakvaktir á
stofnuninni lengi, raunar er
nýbúið að taka þær upp aftur
um helgar en þegar lögreglan
þarf á annað borð að blanda
sér í mál segir Gunnar að sam-
starfið sé með miklum ágæt-
um, „ ... við höfum oft sam-
starf við rannsóknarlögregluna
ef um alvarlegri mál er að ræða
eða ungftagp icm Mtmdkwl hiUa
afbrot..
10 VIKAN