Vikan - 03.12.1987, Blaðsíða 42

Gömlu meistararnir
Margir vilja halda því fram
að Bobby Fischer hafi verið
sterkasti skákmaður allra
tíma, en svo eru aðrir sem
vita enga fremri en gömlu
meistarana. Sennilega verð-
ur komist næst sannleikan-
um með því að segja að
Morphy hafi verið frábær
skákmaður, Capablanca
ennþá snjallari en Fischer
bestur. Skáklistinni sjálfri
fleyglr fram, því að slyngasti
skákmaður síns tíma getur
ávallt dregið nokkurn lær-
dóm af fyrirrennurum
sínum.
Á tímum gömlu meistaranna
voru örfáir kappar verulega
sterkir en þorri skákmanna
kunni ósköp lítið fyrir sér. Þeir
skákmenn yrðu vart nefhdir
annað en „flóðhestar" nú á
dögum. Gömlu meistararnir
fengu því iðulega litla mót-
spymu en á móti kemur að oftar
en ekki fengu þeir óáreittir að
brugga mótherjanum banaráð.
Leikfléttur gömlu meistar-
anna eru þar af leiðandi hreinni
og tærari heldur en þær sem við
eigum að venjast úr nútímaskák.
Ég get ekki stillt mig um að sýna
ykkur eina slíka. Sjálfúr fléttu-
kóngurinn Adolf Anderssen,
Jón L.
Árnason
SKÁK
þýskur stærðffæðingur, fæddur
1818, hefúr svart og á leik gegn
Rozanes. Teflt í Breslau, feðing-
arbæ meistarans:
Andersen hefúr fórnað peði
og nú leggur hann til atlögu
gegn hvíta kónginum: 14. - Bd4
15. c3 Ef 15. b3 þá 15. - Dc5 og
hótar máti á c2, auk 16. — Da3+
með máti í 2. leik. 15. — Hab8
16. b3 Aftur eini leikurinn. Við
sjáum að eftir 16. Bel, til að
valda b2 með drottningunni,
kæmi 16. — Be3+! 17. Dxe3
Dxb2 mát. Nú kemur lykil-
leikurinn í sókninni.
16. — Hed8!I 17. Rf3 Biskupinn
má ekki drepa. Ef 17. cxd4, þá
17. — Dxd4 og máthótunin á al
er óviðráðanleg. Ekki bjargar
17. Kb2 heldur málunum, því
að svartur á sterkt svar, 17. -
Be6! og fórnar næst á b3 með
vinningssókn.
17. - Bxb3! 18. axb3 Hxb3
Hótar máti á bl. 19- Bel Be3+!
og hvítur gaf. Hrókurinn kemur
nú í góðar þarfir á d-línunni. í
næsta leik kæmi 19. — Hbl mát.
Eitt grand skemmtilegasl
Sumir halda að mest spenn-
andi spilin sem spiluð eru
séu skiptingaspil þar sem
mikið stendur á báðar hend-
ur, helst slemmur í báðar
áttir. Persónulega finnast
mér skemmtilegustu spilin
þegar spilað er 1 grand, og
þá helst doblað og punktam-
ir jafnskiptir.
Spil vikunnar er einmitt eitt
slíkt og var spilað í Bridgefélagi
Reykjavíkur fyrir stuttu. Undir-
ritaður sat í suður og spilaði 1
grand doblað á móti Jóni Bald-
urssyni og Val Sigurðssyni. Það
eru sjálfsagt fáir þeim snjallari
að bana svona samningum, en
enginn er óbrigðull í þessu efni
eins og sjá má. Spilið var þannig:
K5
K53
K752
10863
DG762 N 103
D82 10764
63 V ' A ÁG108
ÁKD s G72
Á984
ÁG9
D94
954
Sagnir:
V N A S
pass
1 spaði pass pass 1 nt
dobl pass pass pass
Útspilið var heldur óheppi-
legt fyrir vörnina, laufás, sem gaf
sókninni tempó. Næst kom ör-
væntingarfúll tilraun, spaða-
drottning, sem kóngur í blind-
um átti. Úr því fjórir Iaufslagir
voru ekki teknir strax var það
líklega skipt 3-3, og því kom lauf
úr borði næst sem vestur átti á
kóng. Næst kom tígulsexa, lítið
úr blindum, tían og drottning
suðurs átti slaginn. Enn kom
Iauf og nú var orðið Ijóst að
samningurinn stæði. Tígull frá
vestri útvegaði austri slag á
tígulgosa og næst kom spaðatía.
Hún var drepin á ás og tígulníu
spilað. Austur inni á ás og
reyndi örvæntingarfúllt lítið
hjarta sem kostaði drottningu
vesturs þegar suður Iét níuna.
Eitt grand doblað og unnin tvö.
Sami samningur var spilaður á
hinu borðinu doblaður, og einn
niður, þannig að vörnin hefúr
verið eitthvað nákvæmari.
(sak örn
Sigurðsson
BRIDGE
42 VIKAN