Vikan - 18.02.1988, Blaðsíða 26

Ragnar Lár
RAUPAÐ OG
Markan og
mark'ann
Undirritaður vann á sínum
tíma á steinsmíðaverkstæði
Magnúsar G. Guðnasonar að
Grettisgötu 29 í Reykjavík. Á
verkstæðið komu margir þekkt-
ir borgarar, litu inn til að spjalla
um daginn og veginn, sýna sig
og sjá aðra. Eitt sinn kom
söngvarinn Einar Markan inn á
verkstæðið, ögn við skál og
gustmikill. Einar stikar að undir-
rituðum og segir með nokkru
yfirlæti:
„Ég heiti Einar Markan."
Undirritaður ætlaði alls ekki
að móðga söngvarann en í ung-
æðishætti varð honum á að
svara:
,Já, komdu sæll, ég heiti
Ragnar ekkert að markann".
Einar snerist á hæli og struns-
aði út en sem betur fer erfði
hann þetta ekki og kom stuttu
seinna í heimsókn.
Skóparið góia
Ársæll heitinn Magnússon
steinsmiður var forstjóri fyrir-
tækisins á Grettisgötu. Þar vann
einnig bróðir hans, Knútur R.
Magnússon en hann er stein-
smiður að mennt auk þess sem
hann er tónlistar- og leiklistar-
menntaður. Knútur vinnur nú
hjá Ríkisútvarpinu einsog flestir
vita.
Um árabil vann Jóhann Páls-
son á verkstæðinu en Jóhann er
myndlistarmenntaður og nam
m.a. auglýsingateiknun í Kan-
ada.
Þegar eftirfarandi ffásögn átti
sér stað var Knútur að æfa
leikrit en vann auk þess á verk-
stæðinu. Handan götunnar hafði
Þórarinn Magnússon skósmiður
vinnustofu sína. Eitt sinn þurfti
Knútur að mæta á æfingu að
morgni til. Hafði hann kvöldið
áður skilið eftir venjulegt skó-
par á vinnuborði Jóhanns og
skrifað miða þar sem hann bað
Jóhann að skjótast með skóna
yfir til Þórarins og lagfæra þá
smávegis. Þurfti hanft að nota
skóna á æfingunni. En Ársæll
varð fyrri til að sjá miðann og
breytti skilaboðunum.
Þegar Jóhann kom til vinnu
rak hann augun í skóparið og
miðann og hljóp óðar yfir til
Þórarins sem gerði það við
skóna sem boðið var á miðan-
um.
Laust fyrir kl. 10 kemur Knút-
ur í hendingskasti til að sækja
skóna. Lesandinn getur gert sér
í hugarlund hvernig upplitið var
á Knúti þegar hann sá skóna.
Undir hvorn þeirra hafði Þórar-
inn neglt átta fótboltatappa.
Símagabb
Á sínum tíma voru þeir Knút-
ur Magnússon og Ragnar
Björnsson organisti samtímis
við tónlistarnám í Vínarborg.
Þeir hafa þekkst lengi og eru
ágætir kunningjar. Vinnuborð
Knúts á verkstæðinu á Grettis-
götu 29 var við götugluggann
og sá hann því úr sæti sínu þvert
yfir götuna til Þórarins skó-
smiðs.
Nú bregður svo við eitt sinn
að Knútur sér hvar Ragnar kem-
ur gangandi handan götunnar
og bregður sér inn til skósmiðs-
ins. Knútur er ekki seinn á sér,
RISSAÐ /
grípur símann og hringir yfirum
til Þórarins. Þórarinn svarar
símanum þegar hann hringir og
segir halló. Þá segir Knútur:
,Já, góðan daginn, ekki vænti
ég að hann Ragnar Björnsson sé
staddur þarna?“
Jú, einmitt," svarar Þórarinn,
„augnablik" Síðan réttir hann
Ragnari tólið og segir að síminn
sé til hans.
Ragnar tekur við símanum og
hallóar. Þá segir Knútur: ,Já, sæll
vertu Þórarinn". Það kemur á
Ragnar en hann réttir þó Þór-
arni tólið nokkuð undrandi á
svipinn. Þórarinn tekur við tól-
inu og lítur tortryggnum augum
á organistann. Þegar Þórarinn
hefur lagt tólið að eyranu segir
Knútur: ,Jæja, hvað segirðu
gott, Ragnar?"
Nú líst Þórarni greinilega ekk-
ert á blikuna en hann réttir þó
Ragnari tólið enn einu sinni.
Ragnar er ekki síður skrítinn á
svipinn en tekur við tólinu og
leggur að eyranu.
En nú getur Knútur ekki á sér
setið lengur og skellir upp úr.
Leiknum er Iokið og upp hefur
komist um prakkarann. Að lok-
um hlæja þeir allir og við hinir
einnig á verkstæðinu sem höf-
um orðið vitni að skemmtileg-
um leik og kveðjur eru sendar
milli glugga á Grettisgötunni.
Trompetleikarinn
sem...
Einn af þeim sem unnu á
verkstæðinu um tíma var Jón
Ólafsson, listmálari og verka-
maður. Jón Ólafsson hafði eitt
sinn leikið á trompet í Lúðra-
sveit verkalýðsins en hætt því.
Einhver sagði að hann hefði
snúið hljóðfærið í sundur þegar
hann náði ekki einum af háu
tónunum en það er ekki selt
dýrara en það er keypt. Þegar
Ársæll heitinn frétti að Jón hefði
Ieikið í lúðrasveitinni spurði
hann Jón hvernig stæði á því að
hann hefði hætt. Þá svaraði Jón
með hægð: „Það verður einhver
að hlusta".
Er Benedikt við
Annað símagabb varð til um
svipað leyti á Grettisgötunni. Þar
átti undirritaður hlut að máli.
Enn var það Þórarinn heitinn