Vikan - 20.04.1989, Page 20

FERÐALOG
Viku viðtal við Helgu Laufeyju Guðmundsdóttur, Ástralíufara
Á slódum andfætfinga
TEXTI: JÓN KR. GUNNARSSON
UÓSM.: HELGA LAUFEY GUÐMUNDSDÓTTIR
U’ tþráin er sterk. Það er líklcga í
blóðinu hjá íslendingum, um-
fram aðrar þjóðir, að hafa þörf og
löngun til að ferðast og skoða sig
um; helst til framandi staða. Ferðagleðin er
ótrúlega mikil. Þetta er kannski arfleifð allt
frá landnámsmönnum. Fjöldi fólks sparar
til þess að geta síðan veitt sér þann munað
að ferðast.
Unga fólkið notar sér það óspart að fara
utan sem skiptinemar til ólíklegustu landa.
Ein úr stórum hópi skiptinema er ungur
Hafnflrðingur, Helga Laufey Guðmunds-
dóttir, og er hún nýkomin ffá ársdvöl í
Ástralíu. Af forvitni tókum við hana tali.
— Hver var aðdragandinn að því að þú
fórst til Ástrtalíu?
Aðallega þreyta á skólanum. Ég hugsaði
með mér að maður yrði að gera eitthvað
fleira með líf sitt en að vera í vinnu á sumr-
in og í skóla á veturna. Þetta var einhver
ævintýraþrá, eitthvað sem ekki allir hafa
tækifæri til. Ég sótti um sem skiptinemi og
komst að. Um sumarið var ég að vinna fyr-
ir ferðinni og svo 16. janúar 1988 fór ég í
Helga Laufey með „búmerang“ sem hún
keypti í Ástraliu er hún dvaldi þar ár sem
skiptinemi.
16 skiptinemahópi til Ástralíu. Við fórum
sitt á hvern staðinn. Ég var sú eina sem fór
til Norður-Queensland sem er dálítið
ffamandi svæði. Ég var hjá yndislegri fjöl-
skyldu sem tók mér eins og dóttur og þar
fór ég í skóla. Eitt það fyrsta sem mér var
sagt og þótti, kannski ekki asnalegt, en
skrýtið og óvanalegt, var að ég þyrfti að
ganga í stuttu pilsi og stuttermabol sem
var mjög fleginn. En í skólanum voru allir
eins klæddir. Bæði var þetta út af hitanum
og líka vegna þess að á þessu svæði er fólk
mjög mis ríkt. Það eru margir innfæddir og
þeir eru alltaf í kröggum. Ég veit ekki af
hverju. En það var lögð áhersla á það í
skólanum að sem flestir klæddust eins.
Heitt loftslag og mikið dýralíf
Hitinn var þannig að það var mjög rakt
og maður svitnaði mikið. Þegar það rigndi
þá rigndi alveg rosalega. Maður var alltaf
sveittur í þessum hita. Það kaldasta sem
varð voru 14 gráður á nóttunni að vetrin-
um. Miklu heitara að sumrinu.
Hinir skiptinemamir voru allir í borgum,
í Sidney í Nýju Suður-Wales og Victoríu í
Suður-Ástralíu. Þar var meiri stórborgar-
bragur. Ég tel mig hafa verið mjög heppna
20 VIKAN 8.TBL. 1989