Vikan - 31.10.1991, Blaðsíða 29

A. Það er jafnan
glatt á hjalla i
hljóðstofu
Bylgjunnar á
meðan morgun-
þáttur Eiríks
Jónssonarer
sendur út
* Eiríkur reynir
að laga til fötin
utan á Önnu.
Honum hefur
greinilega ekki
þótt hún nógu
vel til fara
Þennan morgun-
inn. „Ég er að
feyna í þessum
þáttum að höfða
til allra því allir
Þurfa einhvern
tímann að vera
fínir.“
gefi henni að lýsa sinni
skoðun; hvernig hann klæði
sig sé bara hans stíll og ekkert
nema gott eitt um það að
segja svona almennt, nema
það að Önnu finnst stíll Rún-
ars ekki fallegur. Svo er nú
það. Eftir að hún hafði lýst
þessu yfir tóku hlustendur
Bylgjunnar aldeilis við sér og
símalínur glóðu. Einn hlust-
endanna tjáði sig um málið í
beinni útsendingu og sagði
eitthvað á þá leið að sér og
fleirum þætti stíll Rúnars Júl
flottur og þeir sættu sig ekki
við að einhver unglingsstelpa
færi með í útvarp fleipur um að
svo væri ekki. Þetta vakti upp
þá spurningu meðal annarra,
hve gömul unglingsstelpan
væri og yfirleitt hver hún væri.
BYRJAÐI MEÐ
DÚKKULÍSUR
Ég tók að mér aö vera fulltrúi
forvitinna í þessu máli og ekki
leið á löngu þar til ég var sest-
ur inn á heimili Önnu og fjöl-
skyldu hennar í Kópavoginum.
Nú skal sem sagt hafist handa
við að kynnast stelpunni. Hve-
nær fór hún til dæmis að hafa
áhuga á útliti? „Þetta byrjaði
strax þegar ég var lítil. Þá lék
ég mér í dúkkulísuleik og hafði
gaman af að punta dúkku-
lísurnar. Svo var móðir mín
alltaf að punta sig og ég fylgd-
ist með henni. Ég var síðan
von bráðar farin að skipta mér
af því hvernig hún málaði sig.“
Engin leið er að segja hvernig
móðir Önnu tók leiðbeiningum
kornungrar dóttur sinnar en
víst er af þessu að snemma
var hún farin að hugsa sér til
snyrtihreyfings.
H/fTTI í LÖGFRÆÐ!
Ekkert hugsaði Anna meira
um þessi mál á menntaskóla-
árunum heldur lauk sínu stúd-
entsprófi og hugði á nám í við-
skiptafræði eða lögfræði.
Reyndar stundaði hún lög-
fræöina skamman tíma en
hætti því hún uppgötvaði
nefnilega að betur ætti við
hana að gera fólk ánægt en
óánægt. „Ég fór í breska
sendiráðið og sá auglýsingu
um þekktan snyrtiskóla í
London, Academy of Colors
and Style, sem ég sótti um
inngöngu í og fékk. Það er
dálítið erfitt að komast inn í
þennan skóla en af því að ég
var eini íslendingurinn, sem
sótti um inngöngu, fékk ég
þegar inni.“
LJÓSHÆRÐI FÍLLINN
Þegar f skólann kom segist
Anna hafa verið eini Ijóshærði
„fíllinn". „Við erum svo
sér á óvart hvernig aðallinn á
Englandi umgengst annað
fólk. Ekki með neinum oflát-
ungshætti, segir hún, heldur
virðingu. „Aðallinn heilsar
öskukarli eins og hefðarmanni
því hann þakkar sínum sæla
fyrir að þurfa ekki að gera
þetta sjálfur," segir Anna um
aðalinn sem lítur upp til allra.
Þarna segist Anna hafa séð að
það væri bara smáborgara-
háttur að vera snobbaður. Hún
segir sannfærð að ekki sé til
snobb í „innfæddu aðalsfólki"
og ítrekar orð sín þegar hún
sér undrunarsvipinn færast
yfir andlit mitt.
í dag er Anna umboðsmað-
ur skólans á Norðurlöndum. I
því felst að hún þjálfar fólk fyrir
ráðgjafastörf í litgreiningu,
fatastíl og persónulegri ráðgjöf
[ verslunum. „Núna er ég til
dæmis að taka hingað erlenda
aðila til þjálfunar í kerfi skól-
ans en hann hefur einkarétt á
því kerfi. Kerfið byggist upp á
þvf að hver og einn má nota
einn af átján litaflokkum og
þessi eini verður að passa við
andlitið. Síðan verður að
skoða hvað liturinn gerir - er
hann sportlegur, sparilegur,
viðskiptalegur, grennir hann
eða breikkar? Á þessu kerfi
Anna með dóttur sinni, Aldisi Jönu.
þungstíg, (slendingar. Ég varð
að byrja á því að læra að
ganga á tilhlýðilegan hátt,
enda er hluti námsins fólginn í
starfsþjálfun hjá þeirri virtu
verslun, Harrods." Þau voru
því þung fyrstu spor Önnu
Gunnarsdóttur í London en
það stóð til bóta því hún var
send á námskeið til að létta
henni sporin, ef svo má segja.
Meðan hún stundaði námið
bjó hún á heimili aðalborinnar
skólastýrunnar þar sem sal-
ernin voru átta talsins og ann-
að eftir því.
SNOBB ER
SMÁBORGARAHÁTTUR
Reyndar segir hún hafa komið
byggir Harrods vegna þess að
það gengur alltaf, ekki bara á
haustin til dæmis."
ANNA OG ÚTLITIÐ
Snúum okkur að þáttunum
með Eiríki Jónssyni. Anna
segir Eirík sjá alfarið um Önnu
og útlitið og hann vilji hafa
þættina eins frjálslega og unnt
sé, það er að segja án fagorða
og slíks þannig að þeir séu öll-
um skiljanlegir. „Ég er að
reyna í þessum þáttum að
höfða til allra því allir þurfa ein-
hvern tímann að vera fínir.
Það byggist nefnilega mikið á
því hvernig fólk kemur fyrir
hvern dóm við fellum um það.
Frh. á bls. 27
22. TBL 1991 VIKAN 25