Vikan - 31.10.1991, Blaðsíða 39

lega. „Staðreyndin er alla vega sú að ég fór að
gefa þessu gaum. Reyndar var mér briddsið
ekki algjörlega ókunnugt því það var mikið
spilað heima hjá mér vestur á Dýrafirði og þar
fékk ég oft að taka í spil sem fjórði maður. í
menntaskóla hafði ég töluverðan áhuga og þar
var ég eina stelpan sem spilaði bridds. Ég
ákvað að fara á mót og kynna mér hvernig þau
færu fram, úr því ég hafði heyrt svona mikið
talað um þau. En það var nú mest af hreinni
forvitni."
- Gætuð þið hugsað ykkur tilveruna án
spilamennsku?
„Mér finnst það bara óhugsandi,“ svarar
Elín ákveðin.
„Það hefur oft hvarflað aö mér að hætta að
spila,“ segir Jón. „Það er eiginlega ekki um
nema tvennt að velja í þessu sambandi, að
hætta alveg eða aö halda áfram af fullum
krafti. Ef maður færi að slaka á færi maður að
tapa og þá er ekkert gaman að þessu lengur.
Flestir spilarar, sem náð hafa langt, hafa hætt
alveg á meðan þeir voru í toppformi."
- Hefur verið mikil þróun í briddsinu á síð-
ustu árum?
„Mér finnst spilamennskan hafa breyst gíf-
urlega, sérstaklega í Evrópu. Bandaríkjamenn
hafa til dæmis orðið heimsmeistarar þrettán
sinnum, þar af átta sinnum í röð. Þeir eiga til
aö banna að ákveðin sagnkerfi séu spiluð og
vilja halda þeim (föstum skorðum, af hræðslu
við að missa margt áhugafólk ef þeir færu út í
flóknari hluti. Þetta hefur komið í veg fyrir fram-
farir hjá þeim nema þegar þeir spila í þessum
stærstu mótum, eins og á heimsmeistaramót-
inu. Þá hafa þeir frjálsari hendur og spila gegn
sterkum þjóðum sem hafa önnur kerfi í gangi.
Við höfum aftur á móti lagt okkur fram um að
víkka sjóndeildarhringinn að þessu leyti enda
hefur árangurinn skilað sér mjög vel. Sú at-
hugasemd kom frá einum bandarísku spilar-
anna á mótinu að þeir væru líkast til að drag-
ast aftur úr Evrópuþjóðunum og þyrftu að taka
sig taki.“
„Þegar mér varð þetta l/ósf snerí ég mér
að myndavélmni og náði aÓ brosa mínu
btíÓasta brosi, Þar meÓ dró fréttamaÓur þá
ályktun aÓ ég hefÓi unniÓ."
SPILARAR HAFA RÓAST
- Finnst þér menn vera farnir að bera sig fag-
mannlegar að með árunum, Elín?
„Mér finnst menn vera orðnir svo rólegir
meðan á leikjunum stendur, orðnir svo agaðir.
Það er kannski bara vegna þess að Jón fór að
róast. Fyrir nokkrum árum ríkti hávaði og
gauragangur meðan spilaö var og menn gátu
sleppt sér upp á háa c-ið, steytt hnefana og
barið í borðið. Þá var mikill hiti í þessu. Líklega
þykir áhorfendum þessi þróun neikvæö því
gauragangurinn dregur þá óneitanlega að.
Það var stundum eins og að horfa á fólk á leik-
sviði þegar raunverulegar tilfinningar spilar-
anna léku aðalhlutverkið. Nú sést þetta ekki
lengur.“
„Ætli séu ekki svona tíu ár síðan mín kyn-
slóð fór að láta á sér bera á briddsmótum,"
bætir Jón við. „Um það leyti sem þeir eldri fóru
að taka okkur alvarlega var eins og þessi æs-
ingur á meðal okkar hinna yngri hafi hafist.
Þetta róaðist síðan aftur þegar við vorum sestir
við sama borð og þeir eldri. Vafalítið myndast
svipuð spenna á nýjan leik ef nýr hópur yngri
spilara gerir vart við sig. Nú eru kannski sömu
mennirnar búnir að vera að keppa á toppnum
síöustu fimm eða sex árin og þeir eru ekki
lengur að vinna sig upp því það hefur myndast
ákveðin festa í liðinu. Ég man til dæmis eftir
því þegar við vorum fjórir að spila á íslands-
móti í lokuðum sal að eitthvaö var hávaðinn í
okkur mikill. Á öðru borði þar voru spilarar,
nokkru eldri en við, að spila úrslitaleikinn um
efsta sæti. Þegar mótshöldurum hætti að lítast
á blikuna voru hinir færðir inn í sérstakt her-
bergi svo þeir fengju vinnufrið."
„Rólegasta fólk getur átt það til að umturn-
ast við spilaborðið,“ skýtur Elín inn í.
„Algengast er samt að fólk sé eins við spila-
borðið og í daglega lífinu," heldur Jón áfram.
„Þegar ég spila við menn sem ég þekki ekki
neitt þykist ég geta sagt til um persónuleika
þeirra eftir svona tíu spil."
- Og spilamennskan hefur farið batnandi
með árunum.
„Já, hún hefur verið aö smábreytast. Ég
myndi segja að síðan 1985 höfum við verið að
gera svona þokkalega hluti á erlendum
mótum. Við höfum eytt gífurlegri vinnu í þetta
og það má segja að punkturinn yfir i-ið hafi
verið nýja þjálfunaráætlunin. Björn ergífurlega
hæfileikaríkur fyrirliði og það er hlutverk hans
að ná því besta út úr hverjum einstökum í lið-
inu. Þann hæfileika virðist hann hafa í ríkum
mæli og nær þessu meðal annars með því að
láta öllum líða vel. Kannski var þaö einmitt
herslumunurinn sem kom núna.“
BROSTI MANNA MEST
- Hver átti broshugmyndina sem fræg er
orðin?
„Broshugmyndin kom frá Guðmundi Páli
Arnarsyni en líklega hef ég framkvæmt hana
hvað mest. Þetta varð til þess að við spiluðum
okkur í gegnum heimsmeistaramótið nánast
án þess að verða nokkurn tíma slæmir á taug-
um eða stressaðir. Við fórum brosandi í leikina
og ákváðum að koma brosandi frá þeim líka.
Þegar eitthvað bjátaði á brostum við bara. Það
var haft orð á því í mótsblaðinu að ég hefði
brosað framan í sjónvarpstökuvélina. Þá hafði
ég farið ansi langt niður í einni slemmunni.
Þegar mér varð þetta Ijóst sneri ég mér að
myndavélinni og náði að brosa mínu blíðasta
brosi. Þar með dró fréttamaður þá ályktun að
ég hefði unnið. [ blaðinu stóð að með þessu
tapbrosi hefði ég unnið hjörtu allra áhorfenda
að minnsta kosti. Sama gerðist þegar Guð-
mundur Páll hafði farið „down“ á slemmunni
og tölvukerfið var í ólagi. Hann brosti líka eins
og hann framast gat þegar þetta varð Ijóst og
þá héldu allir að hann hefði staðiö spilið!
Pólverjarnir, sem við spiluðum gegn í úr-
slitaleiknum, eru vanari mikilli spennu á milli
manna. Stundum verður taugastríðið mikið á
milli andstæðinganna sem sitja sömu megin
22. TBL 1991 VIKAN 35