Vikan - 23.07.1992, Blaðsíða 72

SÖNN LÍFSREYNSLUSAGÁ?ÍBR«*§ÍS KRISTjÁNSDÓTTIR ÞÝDDI LÍNEY LAXDAL ÞÝDDI
og hann sem var s
Það er erfitt að taka þátt í skemmtanalífinu á ný eftir að hafa látið það framhjá
sér fara í tíu ár, en hvar annars staðar en á skemmtistöðunum getur fráskilin
kona vonast til að hitta nýja mann? Um fátt annað er að velja ef konuna langar
ekki til að vera ein það sem eftir er. Eins og margar konur í þessari aðstöðu hafa
kynnst er erfitt að finna mann sem hefur áhuga á einhverju öðru en að komast með
henni í rúmið þetta eina kvöld. Dóra hitti þó að lokum einn sem virðist vilja gefa henni
þann tíma sem hún þurfti áður en hún segði já . . . en ekki var allt eins og sýndist.
Hugsunin ein um að vera
með nýjum manni hræddi mig
en mig langaði til að hitta fólk
og hafa einhverja skemmtun af
ltflnu svo ég fór að fara á
skemmtistaðina. Ég fór um
helgar á stað þar sem mér var
sagt að ágætis fólk væri að
finna en karlmennirnir, sem ég
kynntist þar, höfðu ekki áhuga
á öðru en sofa hjá mér einu
sinni. Ég hafði aítur á móti ekki
áhuga þannig að fæstir höfðu
samband eftir að þeir komust
að því.
Allar stelpurnar, sem unnu
með mér, sögðu að ég yrði
bara að vera þolinmóð og loks-
ins hitti ég mann sem mér lík-
aði. Hann var góður og það var
skemmtilegt að yera með hon-
um. Ég hélt að það yrði eitt-
hvað meira á milli okkar en
hann kom bara þegar hann
vildi sofa hjá. Þetta særði mig
mjög af því ég vildi eitthvað
meira og ég sleit sambandinu.
Sama gerðist með annan mann
og ég var alveg að fá nóg. Ég
gafst þó ekki upp heldur hélt
áfram að fara nokkuð reglulega
á skemmtistaðinn. Stundum
drakk ég helst til mikið og
kvöldið sem ég hitti Ágúst
hafði ég gert það.
Ekkert er of gott
fyrir þig
Ágúst var lágvaxinn, nokkuð
þykkur og ekkert sérlega að-
laðandi, en hann var vingjarn-
legur. Ég laðaðist ekki að hon-
um en ég hafði verið einmana
svo lengi að mér fannst að það
gæti ekki sakað að tala við
hann. Með áköfú brosi settist
Ágúst við borðið hjá mér,
mældi mig alla út um leið og
hann gortaði af því hversu
mikið hann þénaði og sagði
mér frá byggingafyrirtækinu
sínu.
„Ég hefði ekkert á móti því
að bjóða þér út að borða,“
sagði hann og starði á mig.
Hvers vegna ekki? spurði ég
sjálfa mig. Það hefur hvort sem
er enginn annar boðið þcr út.
Ég brost-i því og lét hann fá
símanúmerið mitt. Þegar hann
hringdi til mín í fyrsta sinn
töluðum við saman í nokkurn
tíma og þetta var afslappað og
þægilegt símtal. Karlmaður
hafði áhuga á mér og sú tilfinn-
72 VIKAN 15. TBL.1992