Vikan - 03.09.1992, Blaðsíða 62

TEXTIOG MYNDIR: SIGRÚN SIGURÐARDÓTTIR
Ef þú ert svo heppinn að
elska skaltu fara til Par-
ísar og njóta lífsins. Ef
þú elskar ekki skaltu samt
fara til Parísar því þar lærirðu
að elska. Hvert sem þú lítur
sérðu ástfangið fólk. Sumir
hafa fundið hina einu sönnu
ást, aðrir elska listaverk, fal-
leg föt, góðan mat, fallegt fólk
og skemmtistaði sem eru
opnir allar nætur. Parísarbúar
eru svo sannarlega ástríðu-
fullir og það veröa ferða-
mennirnir, sem þangað koma,
einnig. Það er því ekki að
undra að íslendingar leggi
leið sína í auknum mæli til
höfuðborgar Frakklands.
París er borg æsku og feg-
urðar og svo hefur ætíð verið.
Það voru ungir hugsjóna-
menn sem frelsuðu Paris og
Frakkland undan oki krúnunn-
ar árið 1789 og fimmtíu árum
síöar voru það enn ungir
menn sem settu svip sinn á
Parísaborg. Þetta voru rithöf-
undar, málarar, tónlistarmenn
og heimspekingar sem áttu
það sameiginlegt að njóta
lífsins þrátt fyrir þröng fjárráö.
Þeir hittust á kaffihúsum og
sátu þar klukkutímum saman
yfir einum kaffibolla og ræddu
um lífið og ástina. Tæpri öld
síðar sátu franskir og banda-
rískir listamenn enn á kaffi-
húsum Parísarborgar, ortu ó-
dauöleg Ijóð og ræddu málin.
Enn þann dag í dag eru
kaffihúsin vinsæl meöal lista-
manna, hvort sem þeir eru að
skapa ódauöleg listaverk eöa
aðeins að láta tímann líða.
Námsmenn og feröamenn
eru ekki síöur hrifnir af kaffi-
húsunum enda ósköp nota-
legt að sitja úti undir berum
himni með kaffibolla eða
Perrier og horfa á mannlífið.
Rudolph og Mimi og fleiri
persónur, sem í kringum
1840 uröu kveikjan að bók
Murgers, La Boheme, hittust
á kaffihúsinu Momus í Latínu-
hverfinu. Hemmingway, Fitz-
gerald, Gertrude Stein og
þeirra vinir kusu frekar að hitt-
ast á Café de Flore eða Les
deux Magots sem eru hliö við
hlið á Boulevard St. Germain.
Þessi kaffihús eru ennþá
mjög vinsæl, sérstaklega
meðal ferðamanna. The Clos-
erie des Lilas á Montparn-
asse var einnig vinsæll staöur
meðal bandarískra og
franskra rithöfunda á fimmta
áratugnum og er núna eitt af
þeim kaffihúsum sem þykir
hvað „fínast” að fara á.
Kaffihúsin í Les Halles-
hverfinu eru engu síðri enda
er þar ætíö mikiö götulíf. Café
Costes við Place des Inn-
ocents er líklega frægasta
kaffihúsið þar enda mjög vel
hannað og nýtískulegt. Þang-
að sækir margt ungt fólk, þó
svo að staðurinn sé ekki með
þeim ódýrari í París.
Unga fólkið, sem hefur
góða vinnu eöa á sæmilega
efnaða foreldra, situr á kaffi-
húsunum við Les Halles á
meðan jafnaldrarnir, sem ekki
hafa eins mikla peninga milli
handanna, láta fara vel um
sig fyrir utan Pompidou-safnið
eða Beauborg eins og margir
Parísarbúar vilja kalla það.
Þar er mjög gaman að sitja
og fylgjast með mannlífinu.
Margir reyna að safna pen-
ingum fyrir mat og víni með
því aö skemmta fólki með
tónlist eða leik, aðrir með því
að teikna myndir af ferða-
mönnum eða flétta hár þeirra.
Sumir koma þarna aðeins til
að láta sér ekki leiðast og
kynnast áhugaveröu fólki.
Þarna ekki langt frá er einn
vinsælasti næturklúbbur Par-
isarborgar, Les Bains-
douche. Þar safnast „fallega”
unga fólkið í París saman upp
úr miðnætti og skemmtir sér
þar til fyrstu geislar sólarinnar
fara aö skína. Vígalegir dyra-
verðir standa í dyrunum og á-
kveða hverjum er hleypt inn.
Flestir sem þarp^ koma eru
fastagestir og” margir með
VlP-kort. Þeir sem líta út fyrir
aö vera ferðamenn fá ekki
aðgang nema þeir hafi eitt-
hvað sérstakt til að bera. Það
er því einfaldast að klæða sig
í samræmi við gesti staðarins
og láta sig falla í hópinn. Ef
þú ert heppin og brosir tallega
til dyravaröanna er aldrei að
vita nema þú komist frítt inn á
diskótekiö, þetta á að vísu
aðeins við um stelpur, annars
er aögangseyririnn um þús-
und krónur íslenskar.
Staðurinn er tvískiptur og
minnir örlítiö á Ingólfscafé
enda er það víst svo að Bjarni
Breiöfjörð, eigandi Ing-
ólfscafé, og hans vinir eru
fastagestir á Les Bains-
douche þegar þeir eiga leiö
um heimsborgina.
Á efri hæðinni er bar í nota-
legri kantinum og nóg af
boröum sem þægilegt er aö
sitja við. í kjallaranum er
dansgólf og er það eini stað-
urinn I húsinu sem þarf aö
borga sig inn á. Dansgólfið er
ekki stórt en þeir sem þar eru
skemmta sér vel.
Mér til mikillar ánægju tók
ég eftir aö staðinn sækir mik-
iö af óvenju fallegu fólki sem
engum leiðist að horfa á.
Meirihluti gesta eru myndar-
legir karlmenn en margar
kvenfyrirsætur, þekktar sem
óþekktar, hafa einnig gaman
af að skemmta sér þarna og
svo er einnig um annað fólk
úr tískuheiminum.
Á Les Bains-douche er flott
aö vera ööruvísi, svo framar-
lega sem gesturinn klæðist
ekki hefðbundnum jakkaföt-
um og bindi. Þarna eru því
margar skemmtilegar týpur
sem gaman er að spjalla við
en greinilega eru margir á
einhverju öðru og sterkara en
áfengi.
Þeir allra hörðustu eru að
skemmta sér til rúmlega sex
um morguninn en þá er lok-
að. Áður fyrr mættu skemmt-
anafíklarnir beint af nætur-
klúbbunum á markaðina sem
hófust klukkan fimm á morgn-
ana og fengu sér lauksúpu.
Nú hafa kaffihúsin tekið við af
bændakonunum á mörkuðun-
um og sjá um að veita þreytt-
um gestum næturklúbbanna
örlitla hressingu í morgunsár-
ið.
Veitingahús eru ekki síður
vinsæl en kaffihús í París
enda kunna allir sannir Frakk-
ar að meta góðan mat. París-
arbúar eru ekki hrifnir af því
að hafa mikið fyrir hlutunum
og því er mikið um að vinir og
kunningjar hittist á veitinga-
stað í stað þess aö bjóða
hver öðrum heim.
í góöu veðri er upplagt að
legga leið sína út á eyjuna St.
Louis í ánni Signu. Þar eru
fjöldamargir veitingastaðir,
hver öörum betri, enda eru
götur eyjunnar fullar af ferða-
mönnum og Parísarbúum
langt fram á nótt. Húsin eru
mörg mjög gömul og falleg.
Um miðja 19. öld bjuggu þar
margir af frægustu bóhemum
þess tíma. íbúðaverö á eyj-
unni hefur því miður hækkað
mjög mikið á undanförnum
áratugum og því eru fáir
námsmenn sem um þessar
mundir hafa efni á aö leigja
sér íbúö þar. Námsmenn og
annað ungt fólk lætur það þó
ekki aftra sér frá því að heim-
sækja eyjuna enda er ætíö
mikið líf og fjör á götunum,
sérstaklega þegar kvölda tek-
ur.
Á lle St. Louis eru eins og
áður sagöi margir góðir veit-
ingastaðir og vil ég þá sér-
staklega nefna skemmtistað
Recruteurs liðsforingja, La
taverna du Sergent Recrete-
ur, sem er mikið sóttur af
bæði ferðamönnum og París-
arbúum. Þar leika þjónarnir
við hvern sinn fingur og ham-
ast við aö gera at í gestunum.
Þar er alltaf mikið fjör og má
segja aö þetta sé ekta fransk-
ur staöur þar sem fólk kemur
saman til að skemmta sér yfir
62 VIKAN 18. TBL. 1992