Vikan - 26.11.1992, Síða 95

Kæra Jóna Rúna, hvað á ég að gera? Get-
ur verið eðlilegt að manneskjan geri þetta?
Mamma er í góðri vinnu og við höfum það
sæmilega gott þannig séð. Ég má varla um-
gangast vini mína og hún skiptir sér meira að
segja af þvi í hverju ég er dags daglega. Ég
er algjörlega á valdi hennar. Er ekki hætt við
að ég verði eitthvað afbrigðilegur vegna þess
að þetta er svona eins og það er? Ég hef á til-
finningunni að ég geti ekki hugsaö mér síðar
meir að umgangast konur með þessum hætti.
Get ég orðið á móti konum? Heldur þú að það
sé mögulegt að ég verði hommi af því að hún
er búin aö fara svona með mig?
Það hefur hvarflað að mér að tala um þetta
allt við prestinn okkar en ég missi alltaf
kjarkinn. Ég skammast mín líka svo mikið fyrir
þetta að mér finnst eins og allt mitt líf eyði-
leggist ef ég segi frá þessu. Viltu segja mér
hvort það geti verið að hún sé brjáluð? Verður
mér refsað fyrir þetta hinum megin? Er til hel-
víti hinum megin. Getur verið að hún sé að
hefna sín á mér með þessu af því að pabbi
brást henni? Viltu vera svo góð aö svara mér
sem fyrst en passa að breyta bréfinu og alls
ekki nota nafnið mitt, bara dulnefnið sem fylgir
hér með.
Með þakklæti og von um svör,
Beggi
Elskulegi Beggi!
Mikið var gott að fá bréf frá einhverjum sem
lætur sér svolítið annt um mig. Þakka þér
kærlega fyrir áhuga þinn á því sem ég er að
gera og það annað sem kemur fram í bréfi
þínu og tengist því hvað mér gæti þótt erfitt
að lesa bréfið og síðan kannski að svara því.
Veistu það að ég þoli ýmislegt og það er
kannski ekkert skrýtið vegna þess að ég hef
farið í gegnum heilmikið sem hugsanlega er
ekkert siður ógeðslegt en það sem þú hefur
farið í gegnum. Málið er að þótt þú hafir valið
að skrifa mér um þann ömurleika sem þú þýrð
við mátt þú alls ekki láta þér detta- í hug að ég
sé ekki fær um að sjá að þú hefur ekki sjálfur
24. TBL. 1992 VIKAN 95