Vikan - 15.07.1993, Blaðsíða 15

íbúðin, sem Sigurrós býr í
og áður er lýst, er í húsi
Sjálfsbjargar við Hátún. Leig-
an er rúm þrettán þúsund á
mánuði með hita og rafmagni.
íbúðin er leigð ótímabundið.
„Ég er orðin dálítið þreytt á að
vera í einu herbergi og ætla
að fara að leita mér að íbúð.
Mig langar að borga mér eig-
in peninga í eigin vasa. Ég er
reyndar strand í augnablikinu
því í síðasta örorkuendurmati
var ég lækkuð úr 75% öryrkja
( 65% án þess að nokkur
skýring væri gefin. í pening-
um þýðir þetta lækkun um
tuttugu þúsund krónur, úr
þrjátíu þúsundum niður í níu
þúsund krónur á mánuði. Það
eru örorkubæturnar mínar
núna.“
SKERT ÖRORKA
„Hér er einnig ótalin ýmis önn-
ur aðstoð eins og lækkun á
flugfargjöldum, greiðsla tann-
læknakostnaðar, lyfja og
fleira. Þetta missi ég allt við
þessa lækkun. Ég er auðvitað
ekki sátt við þetta því ég veit
um fleiri sem eru með svipað
örorkumat en engu hefur ver-
ið breytt hjá þeim. Nú er ég
komin með þetta til Jóhanns
Péturs Sveinssonar lögfræð-
ings því ég ætla ekki að þegja
yfir þessu. Ég er búin að
ákveða að gefast ekki upp
fyrir Birni Önundarsyni trygg-
ingayfirlækni, það er hann
sem gerir þetta. Mér finnst
virkilega sárt að vita til þess
að það sé verið að minnka við
okkur sem erum fötluð en
erum samt að reyna að vinna
fyrir einhverjum peningum.
Þetta er alls ekkert auðvelt
og það er undarlegt að vera
að gera okkur erfiðara fyrir.
Það er á hinn bóginn ekkert
gert við stórlaxana sem eru
með ég veit ekki hvað mörg
hundruð þúsund í laun,“ segir
Sigurrós en þó svo megi virð-
ast að henni sé farið að hitna
í hamsi þá fer hún vel með
það ef svo er. Hún hvorki
roðnar né hrópar eða stappar
niður fótunum heldur ræðir
þessi mál yfirvegað og af
skynsemi. En hún spyr: „Af
hverju allt ( einu núna? Hálfur
dagur í vinnu er mér alveg
nóg en ég gæti þurft að fara
að vinna meira eftir skerðing-
una þó það kosti ofþreytu.
Mig langar ekkert til að þurfa
að hætta að vinna fertug
vegna of mikils álags." Og
hún segir fleiri skrítnar sögur
úr heilbrigðiskerfinu.
EKKI HREYFIHÖMLUÐ?
„Ég fór líka í viðtal til Vigfúsar
Magnússonar tryggingalækn-
is. Þegar ég kom til hans var
hann með stóran stafla af
pappírum um mig fyrir framan
sig en samt sagði hann: Ég
hélt að þetta væri bara önnur
höndin á þér sem er svona!
Ég var bara ekki nógu sterk til
að spyrja til hvers hann væri
eiginlega með alla þessa
pappíra," segir Sigurrós og er
enn spyrjandi á svip þegar
hún ræðir um heimsóknina.
Hún leggur áherslu á að nú
skuli málinu haldið til streitu.
„Ég gefst helst ekki upp á ein-
hverju sem ég hef byrjað á.“
Þessi saga minnir hana á
umsókn um bensínstyrk sem
hún lagði inn hjá heilbrigðisyf-
irvöldum á Akureyri fyrir
nokkrum árum. Hún sótti
þrisvar um, fékk tvisvar neitun
en í þriðja skiptið tókst það og
hún fékk styrkinn. Allt gekk
eins og í sögu þangað til um
áramótin 1991-92 þegar
styrkurinn var felldur niður.
Engin skýring önnur, að því er
hún segir, en sú að Sigurrós
Ósk teldist ekki hreyfihömluð!
„Það fór nú alveg með mig.
En núna, þegar ég er orðin
65% öryrki, þá get ég fengið
bensínstyrkinn!"
BOGFIMI Í
SUMARBÚSTAÐ
Úr þv( að minnst er á bensín
skulum við skoða bílamálin
dálítið. Sigurrós þarf engan
sérbúnað í bílinn sinn sem er
af gerðinni Mitsubishi Lancer.
Hins vegar þurfti hjálparstöng
fyrir stefnuljós í fyrsta bílinn
hennar og hann var sjálfskipt-
ur. Hún fékk ekki að taka próf
á beinskiptan því hún var ekki
talin ráða við það. Fyrir
nokkrum árum vildi hún síðan
fá að taka próf á beinskiptan,
það var ekkert mál og nú er
hún á bíl með slíkri gírskipt-
ingu. „Ég hef alltaf haldið því
fram að maður sé betur vak-
andi, til dæmis á langkeyrslu,
ef maður þarf að hugsa um
fleira en bensíngjöfina," segir
hún og aðspurð um það hvort
hún keyri alltaf milli Akureyrar
og Reykjavíkur segist hún
ekki gera það nema í lengri
fríum.“
Einnig eru sumarbústaðar-
ferðir á döfinni í sumar og þá
verður boginn jafnvel með í
för, ekki þó til að veiða á
grillið heldur til ánægju og æf-
ingar. Það þarf varla að taka
fram að vegfarendur verða
ekki í hættu. Enn sem komið
er hefur bogfimideildin ekki
fengið aðstöðu til að æfa ut-
anhúss. Vonandi rætist úr því.
Við höfum hér farið vítt og
breitt um æviskeið og reynslu
Sigurrósar Óskar Karlsdóttur
og þrátt fyrir að hún hafi rætt
um mörg skringileg og erfið
málefni í viðtalinu slær hún á
létta strengi við myndatökur.
Meira að segja bregður Krist-
jáni heiti ég Ólafssyni fyrir
öðru hverju. Só, þeinkjú verrí
mötsj and gúddbæ! er því ó-
vitlaus kveðja frá Sigurrós,
ungri og mikið fatlaðri konu
sem samkvæmt heilbrigðri
skynsemi ætti ekki að þurfa
að karpa við kerfið um það
hvort hún er mikið fötluð eða
ekki. Vonandi rætist úr þessu
hjá henni. „Ef þetta er stefnan
í íslenska heilbrigðiskerfinu
þá þarf að setja það sjálft í
læknisskoðun og það án taf-
ar,“ eru lokaorð Sigurrósar. □
Sigurrós á
oröiö
myndar-
iegasta
safn
verölauna-
gripa fyrir
árangur í
ýmsum
íþrótta-
greinum.
14.TBL. 1993 VIKAN 15