Vikan - 15.07.1993, Blaðsíða 40

stór augu þegar hópinn bar
aö garöi því sumir voru jafnvel
meö feröatöskur sem héngu
saman á gömlum snæris-
spotta.
Ég haföi gaman af þessu
og þetta var þroskandi og
hjálpaöi upp á sjálfstraustiö.
Eftir aö hafa verið húsmóöir í
„I BAKALEIÐINNI VESTUR
ER ÉG SÍÐAN í
KVENNABOÐI OG EFTIR
MATINN ER STUNGIÐ UPP
Á ÞVÍ AÐ FARA Á SÖGU.
JÚ, JÚ, ÉG VAR SVO SEM
ALVEG TIL í ÞAÐ."
tuttugu og þrjú ár var gott aö
sjá að ég gæti gert eitthvað
annaö. Ég er þeirrar skoöunar
aö húsmóðurstörfin séu gott
veganesti og þær konur sem
vilja geti gert hvað sem er ef
þær hafa kjark og vilja til.“
Ólafur segist hafa veriö á
ferö og flugi meira og minna
allt sitt líf en hann byrjaöi á
sjó þegar hann var sextán ára
og fór fljótlega í farmennsku á
millilandaskipum. Þaö átti ekki
fyrir honum aö liggja aö sigla í
gegnum lífiö og árið 1957
lagði hann land undir væng
og nam flugvirkjun í Tulsa í
Oklahoma.
„Eftir aö heim kom aftur var
ég á jöröinni viö flugvirkjun i
nokkur ár en fór síöan aö
fljúga sem flugvélstjóri hjá
Loftleiöum. í fyrstu var ég á
DC6, fór þaðan yfir á
Rollsana svokölluöu og loks á
DC8 þoturnar þegar þær
komu 1970. í því starfi var ég
þangað til störf flugvélstjóra
voru lögð niöur meö sölunni á
áttunum fyrir um þaö bil
fjórum árum. Mér bauðst aö
fara í skýliö, eins og kallaö er,
sem flugvirki en viö Dóra
höföum kynnst 1983 þannig
að ég vildi miklu frekar koma
hingað.“
Dóra segir aö kynni þeirra
hafi atvikast þannig aö hún
hafi ákveðið aö skreppa í stutt
frí meö systrum sínum til
Parísar og London og komið
viö á íslandi. Þær fóru saman
á Sögu og þegar þær voru aö
yfirgefa staðinn hitti hún
gamla kunningjakonu sína
sem þar var á tali viö Ólaf og
hún kynnti hana fyrir honum.
Systurnar fóru síðan til
Evrópu daginn eftir og þaö
seinasta í huga Dóru var aö
finna annan íslending fyrir
maka.
„í bakaleiðinni vestur er ég
síðan í kvennaboöi og eftir
matinn er stungið upp á því
aö fara á Sögu. Jú, jú, ég var
svo sem alveg til í þaö. Þá
rekst ég aftur á Ólaf þegar viö
erum að fara inn á staðinn.
Næstu daga takast meö okkur
ágæt kynni og þaö kemur í
Ijós aö hann er f áhöfninni
sem á aö fljúga vélinni sem
ég fer meö út aftur. Jæja, ég
átti miöa frá Chicago til
Kaliforníu með Continental
Airlines en þá reyndust vera
flugmannadeilur hjá fólaginu
og þaö rambaði á barmi
gjaldþrots þannig aö ég komst
ekki þaðan fyrr en tveimur
dögum síðar. í Chicago er
þetta orðinn smárómans hjá
okkur og Ólafur ákveður aö
heimsækja mig fljótlega.
Þannig er það næstu árin, viö
skiptumst á heimsóknum."
Ölafur segir aö hann hafi
gjarnan tekiö sér frí nokkra
mánuöi á vetri og þaö hafi
verið þægilegt bæöi fyrir sig
og Flugleiðir sem hafi þannig
getaö sparaö sér mannaflann
yfir rólegasta tímann.
„Svo þegar átturnar voru
seldar keypti ég mig inn i
fyrirtæki hér sem heitir
Chemical Services en þaö
selur og sér um rekstur á klór-
generatorum fyrir sundlaugar.
Þaö framleiðir klór úr salti
með því aö hleypa rafstraumi
á saltiö en hér er vatnsskortur
og þess vegna er sama vatnið
notað aftur og aftur. Þaö er
mikið atriöi aö halda
klórmagninu f jafnvægi og
fyrirtækið gengur mjög vel því
þetta er besta og öruggasta
aðferðin fyrir svona
efnablöndun.
í fyrra var ég síöan kosinn
til formennsku í íslendinga-
félaginu til tveggja ára en þaö
eru yfir þrjú hundruð og
fimmtíu manns f Norður-
Kaliforníu á skrá hjá okkur.
Námsmenn eru einungis brot
af þessum hópi og sömuleiöis
konur sem giftust hermönnum
í stríðinu. Aftur á móti er
töluverður fjöldi Vestur-
íslendinga sem hafa margir
flust hingaö frá Kanada."
Dóra segist hafa verið
„ANDINN MEÐAL
IÍSLENDINGANNA |
1 HÉRERAAIÖG
GÓÐUR. ÞEIR ERU
SAMHELDNIR OG
ALLIR TILBÚNIR AÐ
LEGGJA HÖND Á
PLÓGINN EF MEÐ
ÞARF."
félagsmaöur f þrjátíu ár en
félagið hafi verið stofnað um
1940. „Andinn meðal íslend-
inganna hér er mjög góöur.
Þeir eru samheldnir og allir
tilbúnir að leggja hönd á plóg-
inn ef meö þarf,“ bætir hún
viö.
„Stærsta samkoman hjá
okkur er árlegt þorrablót
félagsins og þá fáum við allan
mat sendan frá íslandi," segir
Ólafur. „Þaö hefur komið sér
vel aö hafa gott samband viö
Cargolux og Flugleiðir en
þessi fyrirtæki hafa veriö
okkur sérlega hjálpleg viö þá
flutninga. Viö erum einnig
meö jólaskemmtun þar sem
sungin eru íslensk jólalög og
dansað í kringum jólatré og
konurnar mæta meö íslenskt
bakkelsi."
Eitt og annaö óvenjulegt
hendir íslendinga sem búa
erlendis til lengri tíma og mér
er kunnugt um aö Dóra hefur
kennt íslensku við Stanford-
háskólann. Hann er einn af
virtustu háskólum Banda-
rfkjanna og er steinsnar frá
Palo Alto.
„Þetta var þegar ég var í
mínu fyrra hjónabandi og kom
til fyrir algjöra tilviljun því ég
er hvorki menntuö í kennslu
né íslensku," segir hún. „Viö
þekktum töluvert af íslend-
„ÞAÐ ÞÝÐIR LÍTIÐ
AÐ LEGGJA ÁRAR
í BÁT ÞÓ AÐ
MAÐUR SÉ
KOMINN YFIR
FIMMTUGT. ÞÁ
FYRST BYRJAR LÍFIÐ
OG NÓGUR TÍMI
ER TIL AÐ SETJAST
í HELGAN STEIN."
ingum sem voru viö nám í
skólanum og síðan kom ósk
frá einum nemandanum,
Randa Mulford, um að læra
íslensku en boðið var upp á
kennslu f öörum Norður-
landamálum. Kunningjar okk-
ar bentu þá á mig, mér var
boðið starfið og ég þáði þaö.
Ég var náttúrlega hálfrög eins
og gefur aö skilja en sagöist
mundu gera mitt besta og vita
hvort þetta tækist ekki. Ég
þurfti aö byrja á því að veröa
mér úti um kennsluefni og rifja
upp málfræðina sjálf en svo
gekk þetta bara nokkuð vel.
Mér var boðið aö halda
kennslunni áfram eftir fyrsta
áriö og þegar upp var staðiö
uröu þetta fimm ár. Randa
kláraði doktorspróf í tungu-
málafræði og fór síðar til
íslands, kenndi í tvö ár viö
háskólann þar og bylti
kennslunni í málvísindum.
Hún er nú komin hingaö aftur
og talar ágæta íslensku svo
ég grobbi mig aðeins af
„stjörnunemandanum" mín-
um,“ bætir Dóra viö stolt.
Ég spyr Ólaf hvort ekki hafi
verið erfitt fyrir hann aö segja
skilið viö land og þjóö á
fullorðinsaldri en hann hefur
aðeins búiö hér í þrjú ár.
Hann segir aö þetta sé
tímanna tákn og það verði
sífellt algengara aö fólk skipti
um starf og lífsstíl eftir að það
er komið á miðjan aldur.
„Þaö þýöir lítið aö leggja
árar í bát þó að maður sé
kominn yfir fimmtugt. Fólk nú
til dags á þá kannski eftir
þrjátíu til fjörutíu ár og börnin
eru farin úr hreiðrinu,“ segir
hann en hann á fjögur börn
sem búa á íslandi. „Þá byrjar
fyrst lífið og nógur tími er til
aö setjast í helgan stein. Viö
viljum hvorugt annars staöar
vera en hér en feröumst
einnig víða um heim ef því er
aö skipta og komum til
fslands allavega einu sinni á
ári.“
Það er ekki laust viö að
mér verði hugsaö heim á
klakann til þeirra svartsýnis-
radda sem eru svo háværar
þar um þessar mundir en
sitthvaö gætu þær lært af
þeim Dóru og Óla og viö-
horfum þeirra. Viö höldum
spjallinu áfram yfir Ijúffengri
nautasteik og þau bjóöa mér
gistingu en vegurinn bíöur. Ég
þakka fyrir mig og held lengra
upp meö ströndinni á vit nýrra
ævintýra. □
40 VIKAN 14. TBL. 1993