Vikan - 15.07.1993, Blaðsíða 47

aaanaiM^
^jajwftwj
í klettaklifri og skíÖagöngu
á Grænlandi
g lagði leið mín út í Lðg-
Hberg um daginn. Til-
■igangurinn var að hitta
Harald Örn Ólafsson sem var
þar að lesa undir haustpróf í
lögfræðideild háskólans. Á
leið minni hitti ég nokkra
kunningja mína sem allir vildu
fá að vita um ferðir mínar og
var viðkvæðið ávallt það
sama: „Já, ertu að fara hitta
Halla fjallagarp." Það er
greinilegt að maðurinn er vel
þekktur undir þessu nafni og
ekki að ástæðulausu. Á und-
anförnum sjö árum hefur
hann verið að hlaupa og klifra
upp fjöll og jökla á íslandi,
Grænlandi og í frönsku Ölp-
unum. í apríl síðastliðnum
lagði hann upp í leiðangur yfir
þveran Grænlandsjökul ásamt
tveimur ferðafélögum sínum,
Ólafi Erni Haraldssyni, föður
sínum, og Ingþóri Bjarnasyni.
Hefur ferð þeirra vakið mikla
athygli enda er þetta fyrsti ís-
lenski leiðangurinn sem fer
þessa erfiðu leið og ekki á
hvers manns valdi að komast
heilu og höldnu yfir illfæran
jökul í skafrenningi og frosti
allt að 30 gráðum.
Það er greinilegt að Halla
líður vel á fjöllum og ætla
mætti að fjallamennskan væri
honum i blóð borin. Hann
segist þó ekki hafa byrjað að
stunda fjallamennsku fyrr en
hann var fjórtán ára og þá al-
gjörlega af sjálfsdáðum. „Ég
fékk áhugann eftir að hafa
lesið bók sem til var heima
hjá mér og heitir Fjalla-
mennska. Þessa bók las ég
aftur og aftur og fann strax að
þetta var eitthvað sem óg vildi
cjera. Ég gerðist meðlimur í
Islenska Alpaklúbbnum og
síðan þá hefur fjallamennska
verið mitt aðaláhugamál.
Til að byrja með stundaði
ég eingöngu kletta- og ísklifur
og það var ekki fyrr en fyrir
tveimur árum að ég fékk
áhuga á skíðagöngu eftir að
hafa gengið yfir Vatnajökul.
Stuttu eftir þá ferð kviknaði
hugmyndin að göngunni yfir
Grænlandsjökul. Svona jökla-
ferðir eru mjög ólíkar kletta-
og ísklifri og ég reyni að
stunda þetta sitt á hvað. Áður
en ég byrjaði í fjallamennsk-
unni æfði ég og keppti á svig-
skíðum og upp á síðkastið hef
ég stundað dálítið fjallaskíða-
mennsku. í stað þess að taka
lyftu gengur maður á fjalla-
skíðunum upp á fjöll og brun-
ar svo niður brattar, ótroðnar
brekkur. Ég reyni að stunda
sem flestar fjallaíþróttir því
veðurfar og aðstæður hér á
landi eru þess eðlis að það er
erfitt að leggja aðeins stund á
einhverja eina grein af krafti."
Haraldur hefur einnig
stundað innanhússklettaklifur
en það felst í því að menn
reyna að klifra upp sérhann-
aða klifurveggi á sem stystum
tíma. „Ég hef stundað innan-
hússklettaklifur dálítið en er
ekki mjög hrifinn af því. Ef
góður árangur á að nást í því
þarf að æfa mjög stíft, bæði
klifur og líkamsrækt og passa
vel upp á mataræðið. Það á
ekki vel við mig og mér þykir
leiðinlegt að keppa, auk þess
sem mér finnst mun skemmti-
legra að vera úti í náttúrunni
og finna frelsið sem maður
hefur þar.“
Haraldur hefur eytt því sem
næst öllum sínum frftíma í
fjallamennskuna undanfarin
ár og vakið áhuga margra á f-
þróttinni. Þegar hann var í
Verzló stofnaði hann fjalla-
klúbb, tókst að draga hóp
Verzlinga með sér á fjöll og
vekja almennan áhuga innan
skólans á fjallgöngum. Innan
íslenska Alpaklúbbsins, sem í
14.TBL. V