Vikan - 23.09.1993, Side 43

■ Eðlan lá þarna eins og kjötfjall, hreyfingarlaus og innan úr henni
heyröist hvinur og korr þegar lífiö fjaraöi úr einum kima líkamans af
öðrum. Líffærin gáfu sig og líkamsvessarnir seytluöu síöasta spölinn.
Allt storknaöi og lokaöist a<b eilífu. Þetta var eins og ab horfa á úr sér
gengna eimreiö áb lokinni hinstu för.
gögnunum og himninum útifyrir voru meö
annarlegum blæ og í loftinu lá eitthvaö sem
var utan sviös líkamlegrar skynjunar. Hann
hryllti sig og hendur hans tóku aö skjálfa.
Hann stóö þarna og sérhver hans taug drakk í
sig ókennileikann. Þaö var því líkast aö ein-
hvers staöar væri keyrð hátíöniblístra sem
ærði hugann þótt eyrað greindi ekkert hljóö.
Hugur Eckels æpti á móti á kyrrö.
Handan við þennan sal, sem ekki var sami
salur og fyrr, og handan þessara veggja, sem
ekki voru sömu veggir og fyrr, beiö veröldin
þeirra. Hvernig var sú veröld oröin? Honum
fannst hann skynja nálægö mannanna útifyrir
eins og þeir væru peö á taflborði sem ósýni-
legir vindar skákuðu eftir reitum sínum.
Þaö eina sem hann gat í raun fest fingur á
var skiltið á skrifstofuveggnum. Sama skiltið
og hann hafði lesið fyrr um daginn þegar
hann kom inn. En þó var þaö ekki sama skiltið
því á þessu þarna var stafurinn ypsilon ekki
til.
Tímaferöir hf.
Veiöiferöir um a//a fortíöina.
Þú nefnir dúriö.
Við flutjum þig.
Þú skjútur þaö.
Eckels heyktist ofan í stólinn. Hann kraflaöi
tryllingslega í þykka drulluna á stígvélunum.
Skjálfandi hélt hann leirköggli á loft. - Nei,
þaö getur ekki veriö. Ekki svona lítilræði. NEI!
Grópað í leirinn var sindrandi fiörildi, grænt,
gulliö og svart aö lit. Stórfallegt og steindautt.
- Ekki svona smáræöi, ekki fiðrildi, kvein-
aöi Eckels.
Fiörildiö féll í gólfið. Yndisleg lítil lífvera
sem í gegnum tíöina gat hafa umbylt jafnvæg-
inu í náttúrunni og komið af stað stigvaxandi
keðjuverkunum. Eckels sundlaöi. Þetta gat þó
ekki breytt neinu. Það gat ekki skipt svona
miklu máli þótt eitt fiörildi væri drepið. Eða
hvaö?
Hann kólnaöi allur upp og varir hans skulfu
er hann spuröi. - Hver sigraði í forsetakosn-
ingunum í gær?
Maðurinn bak viö afgreiösluborðiö hló. -
Ertu að grínast? Þú veist þaö sjálfur.
Deutcher auðvitað. Ekki þessi Keith rola. Það
er hörkutól viö völd núna. Maður meö bein í
nefinu. Afgreiöslumaðurinn þagnaði. - Hvaö
er að?
Eckels emjaði. Hann féll niöur á hnén og
krafsaöi skjálfandi höndum f fiðrildið gullna. -
Gætum viö ekki fariö meö þaö til baka? sagöi
hann í bænarrómi eins og hann væri að leita
fulltingis hjá meöbræörum sínum og máttar-
völdunum. - Gætum viö ekki lífgað það viö?
Gætum viö ekki byrjað upp á nýtt? Gætum viö
ekki...
Hann þagnaði og beiö skjálfandi meö lokuð
augu. Hann heyrði hávært másiö í Travis,
heyrði hann grípa til byssunnar, smella örygg-
inu af og munda vopnið.
Það kvað viö þrumugnýr. □
/ M/KA KftLL l/ERK- 5/Ki'6>74 s'aRu Kt/AE 5ortiU FuLlA SdtUToK {(\L\T 4 tfKJi LEi K- /7í>5 ShTA FRum/
fe m —> 1 1—>
RMKtfok/i SVE-iP- > Z
/ 5 \JiK E i A15 bEUTt' l/BÍ-Di l/flUDi SjfiÞufi Lfju M * / 3 l/ >
i/vui- LOM V V V
ÍLLC-kESt Tt/iffý. Hut> 5 1/ > \l > \/ DFAJti y
xyrt-F/vi B. /vi'auflöi V ' V > V > >
LiNUÍ{ E lskA >-
/ z 3 V tT 6 V) AlÓTU RúK h
Lausnarorð í síðastablaöi: G LOTTU M
19. TBL. 1993 VIKAN 43