Vikan - 23.09.1993, Qupperneq 69

Indíána-
fjölskylda
á leiö milli
fljótandi
reyr-eyja á
Titicaca-
vatni.
T Kornió
þurrkaö i
heitum og
skærum
geislum
háfjalla-
sólar-
innar.
þessa námufólks er ömurlegri
en orð fá lýst enda þykir hár
aldur að komast yfir þrítugt
þarna um slóðir.
Á EINSKIS
MANNS LANDI
Potosi og námufólkið kvödd-
um við snemma næsta morg-
un en þegar við reyndum að
vera sæmilega rausnarlegir
og launa vel fyrir gestrisnina
vildu menn endilega gefa okk-
ur dínamíttúpur. Eftir töluverð-
ar útskýringar til að sýna fram
á að við hefðum ekkert við
dýnamít að gera gáfumst við
upp og héldum okkar leið
með uggvænlegt magn af
sprengiefni í skottinu. Þó að
menn væru lítt hrifnir af þess-
um óvænta farangri var einn
óumdeilanlegur kostur við
farminn - ökuníðingurinn Bob
var allt í einu farinn að heyra
eins og engill.
Heldur þótti okkur háskalegt
að ganga um götur borgarinn-
ar þetta kvöld því að sökum
einhvers tilefnis var allt log-
andi í vatnsblöðrustríði. Á
hverju götuhorni stóð fólk og
seldi litlar vatnsfylltar blöðrur
úr stórum og miklum tunnum
og fyrir lítinn pening keypti fólk
allt á annan tug vatnsbolta og
grýtti þessu síðan um allt. Við
félagarnir vorum vitaskuld ný-
komnir úr sturtu og búnir að
troða okkur í allt að því hrein-
an galla en vorum varla komn-
ir fyrir fyrsta götuhornið áður
en við vorum orðnir gjörsam-
lega gegndrepa. Ekki var um
annað að ræða en að grípa
seðil, snara sér úr jakkanum
og hlaða skotfærum í flíkina.
Síðan tókum við á rás upp
götuna og reyndum eftir
fremsta megni að víkja okkur
undan sendingunum frá skot-
glöðum vegfarendum og auð-
vitað að svara í sömu mynt.
Það er skemmst frá því að
segja að rennblautum hálftíma
seinna náðum við loks inn á
matsölustað, illa svangir og
aumir í öxlunum.
Næsti viðkomustaður eftir
Sucre var Potosi með 110.000
íbúa. Potosi stendur í 4070
metra hæð og er hæsta borg
af sinni stærð í veröldinni. Hún
er fræg fyrir námugröft og þar
er einhver arðbærasta silfur-
náma allra tíma. Að vísu er nú
búið að nýta hana að mestu
en við skriðum ásamt námu-
mönnum niður í tinnámu þar
sem allur námugröftur var
unninn í höndunum. Þar sem
ekki er mikla vinnu er að hafa
í Potosi er smáfólkið, allt niður
( tíu ára aldur, látið vinna í
þrengstu göngunum. Ekki veit
ég hversu langt niður í jarð-
skorpuna við fórum en okkur
var tjáð að náman væri sex
hæða og þegar við vorum loks
komnir niður á fjórðu hæð var
manni hætt að lítast á blikuna.
Þrengslin voru ógnvænleg og
við áttum erfitt um andardrátt
enda var hitinn kominn langt
yfir þrjátíu gráður. Það voru
mikil viðbrigði þar sem um
nóttina hafði verið sjö gráða
frost ( Potosi. Aðbúnaður
Frá Potosi tók aðeins þrjá
daga að komast til hins hálfsof-
andi hásléttuþorps Uyuni. Þar
fengum við þær fréttir að
svokölluð saltsléttuöræfi, með
sínum tignarlegu og snjóþungu
eldfjöllum, væru að hluta til
19.TBL. 1993 VIKAN 69