Vikan - 21.03.1994, Blaðsíða 21

búið saman megnið af þeim
tíma. Við hittumst í teiti í
Reykjavík. Ég var þá í sam-
bandi með annarri konu og
höfðum við verið saman í
um tvö ár. Hlutirnir þróuðust
þannig að við slitum sam-
vistir, sem var átakanleg lífs-
reynsla; þeir þekkja það sem
hafa upplifað slíkt, en við
vorum mjög andlega tengd-
ar. Þegar þau mál voru kom-
in á hreint tókum við Anna
sarnan."
samt að sjálfsögðu mjög
mismunandi einstaklingar.“
Þú upplifir þig alveg í botn
sem kona?
„Já, því verður ekki neitað
og þannig vil ég vera. Mér
finnst mjög gaman að kaupa
mér föt og klæða mig fallega."
Kvenlega?
„Það blundar samt enn í
mér að prufa að klæða mig í
jakkaföt, til dæmis, en samt
laga hárið og vera kvenleg.
sem búa saman og ég get
ekki fundið þetta sem þú ert
að tala um hjá okkur. Tíðar-
andinn var kannski þannig
áður fyrr þar sem fólk gat
ekki sætt sig við að tvær
„eins“ persónur væru elsk-
hugar. Þær lýsingar sem ég
heyrði á svona samböndum
í Danmörku á árum áður
voru á þann hátt að annar
aðilinn var í karlmannafötum
og hinn klæddi sig eins og
ur fyrir þér í náinni framtfð?
„Það sem ég þrái er að
öðlast hið „fullkomna frelsi".
Anna er mun frjálslyndari en
ég að því leyti að hún fer
ekki með neitt í felur og hún
talar um mig sem kærustuna
eða konuna sína án þess að
vera að auglýsa neitt. Ég er
hins vegar hlédrægari og vil
ekki láta á neinu bera sé
þess ekki þörf og þarf í raun-
inni að taka nokkur skref til
HÆGT AÐ ÞEKKJA
LESBÍUR ÚR
Nú erum við að tala um
fyrstu kynni tveggja kvenna.
Hvernig geturðu vitað að
kona sé lesbía án þess
hreinlega að spyrja hana?
„Það er nú ekkert sérstakt
merkjakerfi í gangi en maður
verður fljótt var við það ef
kona hefur áhuga. Það eru
jú tii það sem ég vil kalla
„ýktar týpur“, sem eru sér-
staklega áberandi meðal
ungra lesbía."
Hvernig eru þær?
„Það er að sjálfsögðu ekki
til nein algild mynd en ég sé
fyrir mér stuttklippta stelpu í
hlýrabol, gallabuxum og leð-
urjakka, ómálaða og sjálf-
stæða - svona töffara. Sum-
ar cjanga jafnvel með bindi.
Eg get nefnt þér dæmi.
Þegar ég var á mínum yngri
árum var ég líka það sem ég
vil kalla svolítið „ýkt“. Ég var
stuttkliþþt, var ekkert alltof
mikið að pæla í þessu kven-
lega, var í bolum og buxum,
sem ég er nú reyndar ennþá,
og var ómeðvitað „ýkt“ en
það dró úr því með árunum.“
Þannig að það er hægt að
skynja það hvort kona er
lesbía eða ekki án þess að
þurfa að spyrja hana?
„Já, ég er sammála því."
Af hverju heldurðu að
þessi einkenni komi fram?
„Ég held að viðkomandi sé
að undirstrika sjálfa sig, sína
eigin persónu og tilfinningar."
Hvers vegna hefur þetta
dofnað hjá þér? Nú ertu farin
að mála þig og klæða kven-
lega.
„Ég veit það ekki en kann-
ski er þörfin fyrir að undir-
strika þennan þátt í lífi mínu
ekki eins mikil og áður. Mér
finnst mjög gaman að klæða
mig upp og mér finnst það
einnig hæfa þeirri ímynd
sem ég vil hafa á mínum
starfsvettvangi.
Innan lesbíuhópsins eru
Þessi tilfinning á eitthvað
skylt við ögrun eða eitthvað
því um líkt. Mér finnst mjög
flott að sjá til dæmis í tísku-
blöðum fallegar konur
klæddar í karlmannsföt. Kjól-
ar og blúndudót heillar mig
samt ekkert sérlega, en þrátt
fyrir það finnst mér konur að-
laðandi sem eru kvenlegar.“
Maður heyrir það oft að í
samkynhneigðu sambandi
sé annar aðilinn hinn kven-
legi og hinn sá karlmannlegi.
Er það tilfellið?
„Nei, alls ekki. Ég upplifi
okkur bara sem tvær konur
kona. Það eina sem var ver-
ið að gera var að stæla
gagnkynhneigða samfélag-
ið. Annað var bara ekki inni í
myndinni.
í okkar tilfelli er Anna
kannski eitthvað sniðugri
með skrúfjárnið en ég get al-
veg skipt um dekk eða hvað
annað í þeim dúr. Það er
engin hlutverkaskipting okk-
ar á milli.“
BÁÐAR LENT í
ALLSKYNS
ÓÞÆGINDUM
Hvernig sérðu þig og ykk-
■ „Núna er ég hins-
vegar þannig stemmdl
að ég nenni ekki að
standa í þessum felu-
leik lengur því í raun-
inni hef ég ekkert til
að skammast mín fyr-
ir. Ég tel mig vera
heiðarlega og koma
fram við fólk af virð-
ingu og því skyldi ég
þurfa að skammast
mín fyrir það hvernig
ég er."
3. TBL. 1994 VIKAN 21
LESBIUR