Vikan - 21.03.1994, Blaðsíða 28

UNGLINGAVANDAMÁL
- Hvernig var ykkur tekið
af nágrönnum ykkar hér?
Ólafur: „Okkur hefur verið
vel tekið og samskipti heimil-
isins hér við samfélagiö í
hreppnum hefur verið alger-
lega árekstralaust. Við höf-
um notið góðvildar og pass-
að afskaplega vel upp á aö
láta mannskapinn koma vel
fyrir. Við leggjum mikið upp
úr því að krakkarnir séu
stoltir af sjálfum sér, fallega
til fara og prúðir og frjálslegir
í fasi. Núorðið er frekar sótt í
þátttöku krakkanna. Ung-
mennafélagið hér í sveitinni
er mjög virkt og fá þeir að
taka þátt í starfi þess, íþrótt-
um, leiklist og ýmsu fleiru.
Við erum á kafi í hesta-
mannafélaginu, sveitar-
stjórnarmál látum við til okk-
ar taka og Drífa er í hrepps-
nefnd.“
- Krakkarnir eru sem sé
orðnir nær undantekninga-
laust til fyrirmyndar þegar
þeir fara héðan?
Drífa: „Krökkum, sem út-
skrifast héðan eins og við
viljum og hafa gengið eftir
þeim farvegi sem við teljum
æskilegan, gengur undan-
tekningalaust vel eftir að þeir
fara héðan. Þeir eru ekki til-
búnir fyrr en þeir eru farnir
að geta staðið á eigin fótum,
þegar þeir eru sjálfir teknir
við því hlutverki sem við höf-
um verið að kenna þeirn."
AÐ BYGGJA Á
FENGINNI REYNSLU
- Eru samtökin Barnaheill
að feta í ykkar fótspor með
uppbyggingu Geldingalækj-
ar á Rangárvöllum?
Ólafur: „Það var mjög
horft til Torfastaða þegar sú
starfsemi var skipulögð og
aðstaðan þar byggð upp
með líku sniði. Ég fór austur
þegar þetta var opnað og
sagði þá meðal annars við
ráðherra að ég heföi viljað
geta byrjað með svo góða
aðstöðu eins og búið er að
byggja þar upp.
Við höfum átt í óttalegu
basli við yfirvöld að fá pen-
inga í reksturinn hér og upp-
bygginguna. Við vinnum hér
nánast allan sólarhringinn,
við förum ekki í sumarfrí
nema að hafa skipulagt það
meö tveggja til þriggja ára
fyrirvara. Við erum alltaf
hérna og erum í raun á lús-
arlaunum.
Þegar samtökin Barnaheill
fóru af stað stóð til að fyrrum
samstarfsaðilar okkar til 6
ára sæju um reksturinn.
Þeim voru sýnd mikil óheil-
indi og því slitnaði upp úr
samstarfinu. Þegar söfnunin
til handa Barnaheillum fór af
stað á sínum tíma tókum við
fullan þátt, þá var sagt aö á
götunni væri hópur af vega-
lausum börnum innan við 12
ára aldur. Við viljum ekki full-
yrða neitt um það en enn
sem komið er hafa þessi litlu
börn ekki skotið upp kollin-
um nema í litlum mæli. Svo
virðist sem skynsamlegra
væri að miða starfsemina við
unglingsaldurinn. Þegar
börnin eru orðin unglingar
verður vandinn meira áber-
andi og það er eins og þá
átti foreldrarnir sig fyrir al-
vöru á því að svona geti
ástandið ekki verið. Þá fer
allt úr böndunum.
Ég hefði varið þessum
fjármunum á annan hátt og
byggt upp heimili á borð við
Torfastaði."
- Teljið þið ráðlegt að
stækka heimilið hér?
Ólafur: „Þetta er ósköp
notaleg eining að vinna
með. Aftur á móti sjáum viö
að við gætum stækkað hana
en þá yrði starf okkar líka
öðruvísi. Tími okkar færi þá
meira í stjórnun ef að líkum
lætur.
Ástandið virðist vera
slæmt - það er ekki
skemmtilegt að fá allar þess-
ar umsóknir og þurfa að
neita flestum. Við erum því
til umræðu um stækkun. Að-
staðan hér býður upp á
stækkun og hæfni okkar
einnig. Það yrði ódýrara að
stækka hér heldur en að
byggja eitthvað frá grunni."
Drífa: „Gleggsta dæmið
um það hvernig betur mætti
nýta fjármunina er það að
varið var 20 milljónum í að
koma upp lokaðri deild fyrir
unglinga norður í Skagafirði.
Ástæðan var sú að meðferð-
arúrræði vantaði fyrir nokkra
unglinga sem þrutust inn í
sumarbústaði í nágrenni
Reykjavíkur og skemmdu
allt sem þeir náðu til. Starfið
gekk mjög vel þarna en nú
er búið að leggja deildina
niður. Þarna var tjaldað til
einnar nætur. Skynsamlegra
hefði verið að halda þessu
áfram og byggja á fenginni
reynslu og nota aðstöðuna
sem komið hafði verið upp.
Greinilegt var að þarna hafði
verið unnið af alúð.“ □
Á RÉTTRI
Um þessar mundir dvelja 5 unglingar á Torfastöðum og
ekki er nokkur leið að sjá annaö á þeim eöa hegöun
þeirra en að hér sé um fyrirmyndarfólk að ræða. Blaða-
maður hitti þrjá þeirra fyrir í stuttu hléi á milli kennslu-
stunda hjá Öglu Snorradóttur kennara sem kennir þeim
öllum samtímis í sömu stofunni eins og tíðkast í fá-
mennum sveitaskólum víöa um land. □
BIRTA KARLSDOTTIR, 16 ARA UR MOSFELLSBÆ:
mmn éii mb.LA
13
„Ég er búin að vera hér
síðan í september í fyrra."
- Hvers vegna fórstu
hingað?
„Ég var hætt í skóla,
hafði aldrei nennt að læra
og allra síst stærðfræði. Ég
gafst bara upp fyrir löngu
síðan, mér fannst ég ekki
geta neitt. Ég átti erfitt með
að umgangast fólk, lynti illa
við föður minn. Ég var rek-
in úr skóla þegar ég var 13
ára eftir að hafa verið
drukkin þar.
Ég veit ekki hvers vegna
ég var svona erfið, kannski
var það vegna þess að ég
vildi aö fólk tæki eftir mér,
kannski vildi ég á þennan
hátt beina athyglinni frá
getuleysi mínu.“
- Hvernig hefurðu kunn-
að við þig hér?
„Það tók mig nokkra
mánuði að laga mig að regl-
um og heimilisbrag. Ég tók
þátt í að strjúka héðan með
öðrum vegna þess að ég
sætti mig ekki við aö vera
komin hingað. Ég byrjaði
ekki að læra neitt fyrr en
síðastliðið sumar, ég vildi
bara reykja og gera það
sem mér sýndist. Nú geng-
ur mér ágætlega í skólan-
um og er hætt að reykja.
Eg horfi á hlutina með
allt öðrum augum en áður.
Núna finnst mér ofsa-
lega skemmtilegt og er nú
búin að laga mig fullkom-
lega að öllum aðstæðum.
Þaö giltu reglur heima hjá
mér en ég fór bara ekki eft-
ir þeim. Það geri ég hér og
hef aldrei komist upp með
annað. Mér finnst líka mjög
skemmtilegt að umgangast
krakkana hórna og starfs-
fólkið, Óli og Drífa eru al-
veg frábær."
- Hvaö hyggstu fyrir í
framtíðinni?
„Ég verð hérna fram á
næsta sumar en þá fer ég
heim til foreldra minna. Mig
langar til að halda áfram
að [ skóla, mig langar að
læra eitthvað sem ég get
unnið við. Ég er lagin í
höndunum og gæti lært
eitthvað í sambandi við
það. Ég gæti líka hugsað
mér að fara í Bændaskól-
ann á Hólum í Hjaltadal.
Ég hef mikinn áhuga á
hestamennsku og þar er
einmitt kennt svo mikið í
þeim efnum. Ég á hryssu,
sem er hér, við erum að
temja hana í vetur.
Ég kvíði fyrir að fara
héðan." □
28 VIKAN 3. TBL 1994