Vikan - 21.03.1994, Blaðsíða 43

haldiö aö ég væri á rammvitlaus-
um staö. - Hvar var reykelsiö,
seiöandi tónlistin og allt þaö dul-
arfulla dót sem manni fannst aö
ætti aö tilheyra húsakynnum dá-
valds? Viö laumulega eftir-
grennslan komst ég aö því aö
þaö var ekki einu sinni skúm í
hornunum!
Dávaldurinn sjálfur, Friörik Páll
Ágústsson, sem raunar kýs aö
kalla sig dáleiöslumeöferöaraö-
ila, rauf allar slíkar vangaveltur
meö því aö bjóöa sæti og kaffi-
bolla. Settist því næst sjálfur og
gaf til kynna aö best væri að
vinda sér í viötaliö. Þaö lá því
beint viö aö opna forvitnisgáttirn-
ar og spyrja hann: - Hvaö er dá-
leiösla?
DÁLEIDDUR MAÐUR ER
ALLANN TÍMANN
MEÐVITAÐUR
„Dáleiösla er ekki eins og margir
ímynda sér, hún er ekki
ómeðvituð eöa breytt
vitund. Þaö þýöir þaö aö þú veist
af þér allan tímann og veist hvaö
þú ert aö gera eöa segja. Dá-
leiddur maöur er allan tímann
meövitaöur um umhverfi sitt.
Raunar er þetta ekki ólíkt því
ástandi sem maður er í þegar
maöur er á milli svefns og vöku.
Hvorki sofandi né almennilega
vakandi en fyrir þá sem fylgjast
með getur virst sem manneskjan
sé hálfsofandi eöa dösuö og sljó.
Þetta er ástand sem er bæöi
náttúrulegt og eðlilegt. Ástand
sem í raun flestir hafa upplifað
einhvern tíma þegar þeir hafa
vaknað um morgun og litið á
klukkuna og séð að hún var átta.
Loka síöan augunum í, aö þeim
finnst, fimm mínútur. Opna svo
augun, líta á klukkuna og sjá aö
hún er hálf níu. Þeir hugsa þá
meö sér: Ja, ég hlýt að hafa sofn-
aö. En þetta er í raun sama
ástand og menn fara í við dá-
leiðslu, hvorki sofandi né vak-
andi.“