Vikan


Vikan - 21.03.1994, Blaðsíða 37

Vikan - 21.03.1994, Blaðsíða 37
því að það treysta allir þeirri þjóð best til að gera góð vín og góða osta sem er fremst í ilmvötnum. Það hlýtur að vera út af því að þeir eru með svona hárfínt nef. Alveg eins gera þeir í tískunni. Þeir eru með bílana sína öðru- vísi, með öðruvísi hönnun - og þeir láta þetta haldast í hendur til að geta selt föt. Nú, þeir eru fremstir í fötun- um en það þýðir það að fólk kaupir af þeim allskonar aðra hönnun sem hefur ekk- ert með föt að gera. Svona helst þetta í hend- ur. Það má ekki lengur hafa þetta svoleiðis hér á íslandi að ein sendinefndin með einhverjum jakkafatabítlum úr frystihúsageiranum er send út með skjalatöskurnar sínar. Á sama tíma eru ein- hverjir aðrir þrír upp í öðru horni á Leifsstöð með laxa- flök og kannski einhverjir enn aðrir í hinu horninu að fara eitthvert annað með ígulkerjahrogn. Þetta gerist ekki svoleiðis, hefur aldrei verið gert svoleiðis og mun aldrei ganga upp svoleiðis. En íslendingar henda tug- milljónum út um gluggann á hverju ári, akkúrat í það að allir eru að fara sitt í hverja áttina og enginn talar við neinn. Það eru ekki margar smáþjóðir í heiminum, minni en íslendingar, að reyna að koma einhverju á markað einhvers staðar. NORRÆNT MILLJARÐASAMSTARF VIKAN: Þú hefur líka verið í sambandi við allskonar fólk erlendis, t.d. varðandi mús- ík. MAGNÚS: Já. Ég hef þurft að sitja töluvert af fundum og ráðstefnum, aðallega samnorrænum. Þar hefur náttúrlega ýmislegt komið fram sem er mjög áhuga- vert. Þó verð ég að segja að mér finnst undarlega háir veggir á milli Norðurlanda- þjóðanna. Til dæmis held ég að það þurfi mjög mikið að gerast á íslandi til þess að danskar, norskar eða sænskar þlötur fari að selj- ast hérna. Ég held líka að það þurfi mjög mikið til að norskar plötur seljist í Sví- þjóð eða finnskar í Dan- mörku. Það skrýtna við Norðurlandabúa er það að þeir vilja ekki kauþa hljóm- plötur hver af öðrum fyrr en þær koma frá Englandi. Þetta höfum við sannreynt. Til dæmis gat hljómsveitin A- ha frá Noregi ekkert selt á Norðurlöndunum fyrr en hljómplötur þeirra komu út á Bretlandi. Við getum talið upp Abba, Roxette, Björku Guðmundsdóttur og fleiri al- þjóðlega listamenn frá Skandinavíu sem höfðu enga möguleika á að koma vöru sinni á markað á hinum Norðurlöndunum fyrr en þeir voru orðnir viðurkenndir og búnir að fá stimpil á rassgat- ið á Englandi. Þetta er sorg- leg staðreynd. Þessi lönd kalla sig vinaþjóðir, telja sig og að hafa samnorrænan sjónvarpsþátt þar sem hvert land byði upp á tvö tónlistar- númer eða skemmtiatriði. Þetta gæti hver þjóð gert i sínu heimalandi því að það er hægt að svissa á milli landa með gervihnattasam- bandi í beinni útsendingu og norrænt skemmtiefni er síst verra en hvað annað. Þegar Skandinavar ná loksins inn á stæri markaði, þá furðar fólk sig einmitt á gæðum tónlist- arinnar og vinnubragðanna í hvívetna. Þess vegna er ein- mitt meira litið upp til Norður- landaþjóðanna en við gerum sjálf því að við gerum svo ■ Þetta er töfrateeki fyrir alla sem haffa gaman aff tónlist og eru svolitlir grúsk- arar í sér. ■ Það má ekki lengur hafa þetta svo- leiðis hér á íslandi að ein sendinefndin með einhverjum jakkafatabítlum úr frystihúsageiranum er send út með skjalatöskurnar sínar. ■ Fálk setur samasemmerki á milli þess að snillingur fæðist i einhverju landi og framleiðslunnar í landinu. eiga sameiginlega menningu og standa í gífurlegu sam- starfi upp á milljarða króna á menningarlegum grunni á hverju ári. Samt er staðan þannig að við teljum að norræn tónlist eigi bara að vera í norrænu húsunum og öðrum stöðum þar sem fólk kemur saman til að éta hrökkbrauð og getur leigt þetta út á plötum. En það eru þó, sem betur fer, ýmsar hugmyndir í gangi um hvernig hægt er að breyta þessu og ég vona að þær nái fram að ganga. Við telj- um að það sé m.a. hægt með því að flytjendur ferðist meira innan Skandinavíu og að útvarpsstöðvar sinni skandinavískri tónlist í al- mennri dagskrá. Það á ekki bara að fjalla um hana í ein- hverjum þáttum milli tíu og ellefu á kvöldin af einhverj- um menningarvitum. Við höfum varpað fram hug- myndum eins og að efna til skandinavískra verðlaunaaf- hendinga í sérstökum sjón- varpsþætti fyrir frammistöðu á hljómplötum og annað slíkt miklar gæðakröfur. En við þorum ekki að meðtaka okk- ur sjálf fyrr en búið er að stimpla okkur í Bretlandi eða Bandaríkjunum. DRAUMAR ÞESS SEM ER BUNDINN VIKAN: Þú heldur semsagt að íslensk nýmenning sé vænleg útflutningsvara. MAGNÚS: Hún er það nú þegar, bara með öfugum for- merkjum. Björk þurfti að flytja til Englands til að geta flutt sína músík sem ég lít á sem íslenska hljómlist. Hún þarf að flytja hana sem út- lenska hljómlist til íslands til að (slendingar kaupi hana. Þessi tvískinnungsháttur truflar mann í sífellu. Islenskt samfélag er þannig innstillt að það vill ekki kaupa sína eigin framleiðslu fyrr en það fær hana innpakkaða sem útlenska. Maður hefur horft upp á það síðastliðin tuttugu ár hvernig íslendingum er seldur útlenski draumurinn, t.d. í gegnum um nöfn á skemmtistöðum - Holly- wood, Broadway og Hard Rock. Menn grípa einn MacDonalds eða eitt Kent- ucky-læri o.s.frv. Við vitum að þetta eru íslenskir ham- borgarar og kjúklingar en allt ( einu er þetta orðið miklu betra en áður af því að það er búið að pakka því inn í út- lenskar umbúðir. Ég hef aldrei getað dáðst að þessu beinlínis en kannski hefur maður komist snemma yfir þetta af því að maður er að hálfu leyti alinn upp á Kefla- víkurflugvelli og upplifði þetta samneyti við útlönd kannski svolítið öðruvísi en aðrir landsmenn. Þess vegna er maður kannski með örlítið minni minnimátt- arkennd fyrir því sem er út- lenskt. VIKAN: Hvað heldurðu að þú verðir að gera um þetta leyti næsta ár? MAGNÚS: Ég held ég verði að klára þetta Ijóða- verkefni akkúrat um þetta leyti á næsta ári og vonandi verð ég líka að leggja síð- ustu hönd á söngleik. VIKAN: Söngleik? Er hann langt kominn? MAGNÚS: Ja, ég er kom- inn með töluvert efni og sag- an er komin. Þetta er ekki mjög umsvifamikið stykki eða glæsisýning, heldur er þetta í huga mínum sýning sem á að vera hægt að fara með í skólana og flytja þar. Efnið fjallar um stúlku sem fæðist þroskaheft og er sett á hæli. Svo kemur í Ijós, um leið og samband næst við hana í gegnum tölvubúnað, að hún er siður en svo and- lega þroskaheft. Þessa sögu höfum við fengið að uþþlifa svo sterkt á íslandi, t.d. í gegnum hana Ásdísi Jennu. Ég sá í sjónvarpinu sýnt frá útskriftarhátíð Menntaskól- ans við Hamrahlíð, þar sem allir voru að taka á móti brottfararskírteininu sínu, og hún var sú eina af fleiri tug- um nemenda sem réði sér ekki fyrir kæti yfir því að vera búin að ná þessum áfanga. Hún brosti og naut þess svo greinilega að hafa náð þessu takmarki í lífinu með- ' an hinir hálf bölsótuðust í gegnum þessa athöfn. Ég er að fjalla um það í huganum ennþá að ganga frá sýningu, sem segir frá þessu ferli og draumum þess sem bundinn er af svona mikilli fötlun, en sýnir okkur svart á hvítu að vilji er allt sem þarf. □ 3. TBL. 1994 VIKAN 37 ATORKUMAÐUR
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.