Vikan - 10.09.1998, Blaðsíða 6

Texti: Anna Kristine Magnúsdóttir Myndir úr einkasafni
Fagurkerinn Bara skreytir borðstofu-
borðið af mikilli list. Inni í stofunni
eru dokkir litir og þvi notar Bara
matarstell með dokku mynstri þar.
Myndir af heimili frú Báru
Sigurjónsdóttur í Drápu-
hlíðinni hafa margoft
birst á síðum blaða og
tímarita, enda annálað
myndarheimili. Nú hefur
Bára látið gamlan draum
rætast og hefur komið sér
fyrir í hjólhýsi nálægt
Kirkjubæjarklaustri, þar
sem hún segir ábúendur
einstaklega hjálpsamt og
elskulegt fólk.
s
Eg valdi þennan
stað því Suður-
land er að mínu
mati fallegsti hluti íslands
og þar átti ég rómantísk-
ustu stundir lífs míns fyrir
rúmum fimmtíu árum,“
segir Bára. „Upphaflega
langaði mig og syni mína
að byggja þarna sumar-
bústað, en við fundum út
að það er mun ódýrara að
búa í hjólhýsi en að reisa
sumarhús!“
Þau fóru af stað í hjól-
hýsaleit og fundu húsið á
Laugarvatni; notað, en
mjög vel farið:
„Þetta er stórt hjólhýsi;
lengdin á því eru sjö
metrar og því fer vel um
okkur í því.
I öðrum enda hússins er
stofa, eldhús í því miðju
og svefnherbergi og
snyrting í hinum endan-
um. Synir mínir, þeir
Guðjón og Sigurjón,
festu húsið niður og
smíðuðu sólpall umhverf-
is það. Pallinn er hægt að
hita upp með rafmagni."
S
Ihjólhýsinu eru öll
þægindi og Bára
segir skápaplássið
með eindæmum. Þar
geymir hún meðal annars
tvenns konar matarstell;
annað fyrir borðstofuna,
hitt fyrir morgunverðar-
stofuna, sem er inni í
tjaldi sem reist hefur ver-
ið yfir einn hluta pallsins:
„Hér geta sjö manns auð-
veldlega gist, því það er
hægt að breyta sófunum í
rúm.“
Hjólhýsið er un-
aðsreitur fjöl-
skyldunnar og
þar væri hægt að dvelja
allan ársins hring. Auk
þess að taka á móti fjöl-
skyldu og vinum í allt
sumar lét Bára sig ekki
muna um að halda 40
manna veislu í septem-
ber! En hver er eftirlætis-
tími Báru á þessum slóð-
um?
„Morgnarnir," segir hún
umhugsunarlaust. „Þá
drekk ég kaffið mitt úti á
palli. horfi á Vatnajökul
og Lómagnúp og spái í
skýin..."
6