Vikan - 16.02.1999, Blaðsíða 27

eins og nemendurnir, víðs
vegar að úr heiminum. Þeir
eru mjög hæfir og vel
menntaðir. Nemendur eru
fáir og valkostirnir fleiri en
gengur og gerist í íslenskum
menntaskólum.”
í skólanum eru nemendur
frá 63 þjóðlöndum og er
helmingur þeirra innfæddir,
þ.e.a.s. 60 nemendur af 120.
Skólinn er styrktur af rík-
inu, sem borgar helming
skólakostnaðar fyrir alla
nemendur skólans, og hinn
helmingurinn kemur úr
sjóðum góðgerðarfélaga.
„ Ég fæ þrjá fjórðu hluta
kostnaðarins greiddan en
sjálfur þarf ég að borga mis-
muninn, sem er 350 þúsund
krónur fyrir námsárið. Þess
utan borga ég sjálfur allan
ferðakostnað og ýmsilegt
annað sem til fellur. Þegar
upp er staðið er þetta dýrt
ævintýri fyrir tveggja ára
nám. Það vildi svo vel til að
ég var búinn að leggja fyrir í
mörg ár og var kominn með
ágætan sjóð sem ég reyndar
hugsaði mér að eiga til að
fjármagna háskólanám þeg-
ar að því kæmi. En ég sé
fram á það að sá sjóður
verður uppurinn þegar kem-
ur að háskólanámi. En ég sé
ekki eftir peningunum sem
fara í þetta; það er þess virði
þar sem stúdentspróf úr
þessum skóla opnar mér
ýmsa möguleika þegar kem-
ur að því að velja framtíðar-
nám. Islenska ríkið styrkir
ekki nemendur til þessa
náms og það er ekki nógu
gott. Jafnvel þótt þessir
skólar hafi stóra sjóði til
þess að veita úr geta þeir
ekki veitt öllum nemendum
fullan styrk. Ríkari þjóðir
Vesturlanda fá einungis
hlutastyrki vegna þess að
það er litið svo á að ríkis-
stjórnir þeirra landa geti
lagt eitthvað á móti.Nem-
endur frá fátækari þjóðum
fá fulla styrki, skólagjöld
greidd og vasapeninga, þar
sem litið er svo á að nem-
endur eigi að geta komið frá
öllum heimshornum, óháð
efnahag.”
Skólinn leggur ekki ein-
göngu áherslu á bóklegt
nám. „Bóklega námið er
vissulega mjög strangt, en
lífið innan skólaveggjanna
er mjög skapandi. Þess er
krafist af nemendum að þeir
noti ákveðinn fjölda
klukkustunda á viku til góð-
gerðar-, félags- og skapandi
starfa. Ég er t.d. að vinna á
bókasafni skólans og við
rannsóknir á kóralrifum í
Hoi Ha Wan sæþjóðgarðin-
um. í þeim tilgangi þurfti ég
að læra að kafa og hef nú
köfunarskírteini upp á vas-
ann. Niðurstöður rannsókn-
anna sendum við til World
Wilde Fund For Nature hér
í Hong Kong. Þetta er mjög
mikilvægur hluti af nám-
inu.”
Hafliði segir nemendur
skólans ekki kynnast mikið
daglegu lífi í Hong Kong.
„Skólinn sér okkur fyrir
húsnæði og við lifum og
hrærumst innan skólalóðar-
innar. I raun og veru má
segja að þar sé sérheimur,
en sá heimur er alveg frábær
og hér myndast góð vináttu-
bönd. Bæði kennarar og
nemendur búa í heimavist-
arblokkum. Ég er með
þremur strákum í herbergi,
tveimur frá Hong Kong og
einum frá Tansaníu. Hér er
einnig mjög góð íþróttaað-
staða; tennis- og körfubolta-
vellir og stór útisundlaug.
Sundlaugin kemur að góð-
um notum í veðráttunni sem
hér ríkir. Mikill raki er í loft-
inu og litlar veðrabreyting-
ar, yfirleitt er hitinn í kring-
um 30 gráður. Þægilegast er
veðrið í
nóvember
og fram í
febrúar. Þá ná Síberíuvindar
hingað niður eftir. Þótt þeir
séu ansi máttlausir þá bera
þeir með sér ferskan and-
blæ.”
Hafliði segist hafa orðið
glaður þegar hann heyrði að
von væri á öðrum nemanda
frá íslandi í haust. „Það
verður frábært að hafa ein-
hvern til að tala við á eigin
tungumáli. Reyndar er í
Hong Kong annar íslenskur
menntaskólanemi, Óskar
Guðlaugsson, sem er gamall
kynna sér kínverska menn-
ingu og farinn að tala málið
mjög vel eftir stuttan tima.”
Að lokum segir Hafliði að
hans heitasta ósk sé sú að ís-
lenska ríkið styrki nemend-
ur til þess að geta sótt þessa
alþjóðlegu menntaskóla
með góðu móti. „Ég vildi
Rannsakar kóralrif og lærir köfun í skólanum
skólafélagi minn. Hann er
skiptinenri, býr hjá kín-
verskri fjölskyldu og gengur
í almennan menntaskóla.
Hann stendur sig þar frá-
bærlega vel, er duglegur að
óska þess að sá tími kæmi
að þetta yrði sjálfsagður val-
möguleiki þegar íslensk
ungmenni velja sér mennta-
skólanám.”
Vi kan n