Vikan - 14.06.1999, Qupperneq 45

Eftir Gloriu Murphy. Þórunn Stefánsdóttir þýddi.
í eitt sekúndubrot gat hún
ekki hugsað og það fór
hrollur um hana. Húsið kall-
aði fram gamlar minningar.
Yfirbyggða veröndin, sval-
irnar, allir gluggarnir.
Viktoría skildi farangur-
inn eftir á gangstéttinni og
gekk upp tröppurnar. Hún
stakk lyklinum í skránna,
opnaði dyrnar og teygði sig í
kveikjarann á veggnum.
Ekkert gerðist. Skrambinn!
Hún hafði gleymt að biðja
rafmagnsveituna að opna
fyrir rafmagnið.
Hún fálmaði sig áfram eft-
ir dimmum ganginum inn í
borðstofuna. Mamma henn-
ar hafði alltaf geymt kerti í
skápnum. í sömu hillu og
hún geymdi sparibollana.
Hún hlaut að geta fundið
kerti. Allt í einu stífnaði hún
upp og lagði við hlustirnar.
Hún hafði heyrt braka í stig-
anum sem lá upp á efri hæð-
ina.
Hún sneri sér við og starði
út í myrkrið. Hver er þar?
sagði hún hárri röddu.
Pögn.
Viktoría hreyfði sig ekki
og hlustaði með alla vöðva
spennta. Hún heyrði ekkert.
Þetta hlaut af hafa verið
ímyndun. Alls kyns hljóð
heyrast í gömlum húsum.
Hún var búin að gleyma
brakinu í viðnum. Hún var
rólegri þegar hún sneri sér
aftur að skápnum en hrökk í
kút þegar einhver kveikti á
vasaljósi frammi á ganginum
og lýsti með því inn í borð-
stofuna. Hún fálmaði eftir
einhverju sem hún gæti var-
ið sig með og læsti fingrun-
um utan um vínflösku. Hún
lyfti flöskunni og beið í
myrkrinu.
Geisli vasaljóssin nálgað-
ist dyrnar og í skugganum
greindi hún mannveru. Hver
er þar?
Konan sem býr hér, var
svarað.
Vasaljósinu var lyft lítið
eitt og Victoría sá glitta í
fölt andlit. í þetta sinn vissi
hún svarið áður en hún
spurði: Hvað heitir þú?
Ég heiti Agnes Mills.
Hver ert þú?
Ég heiti Viktoría Louisa.
Viktoría tók vasaljósið af
konunni, beindi ljósgeislan-
um að andliti sínu og fann
hvernig hún fékk hnút í
magann af hræðslu. En kon-
an sýndi þess engin merki
að hún þekkti hana.
Hvað ert þú að gera hér?
spurði Viktoría.
Ég bý hér. Ég hef búið hér
ein síðan frú Salino dó.
En dóttir hennar seldi mér
húsið, sagði Viktoría.
Konunni brá auðsjáan-
lega. Rósalía? Þekkir þú
hana?
Ég get nú ekki sagt það.
Ég hef aðeins einu sinni hitt
hana. í New York.
Hvað er að frétta af
henni? Hvernig hefur hún
það?
Ég er hrædd um að ég sé
ekki rétta manneskjan til
þess að segja þér fréttir af
Rósalíu. Eins og ég sagði þá
hitti ég hana aðeins einu
sinni, þegar við undirrituð-
um kaupsamninginn.
Frú Mills hristi höfuðið.
Ég trúi þér ekki. Rósalía
hefði aldrei selt húsið og
skilið mig eftir á götunni.
Viktoría tók skjal upp úr
töskunni sinni og rétti kon-
unni. Hér er afrit af kaup-
samningnum, sagði hún
stuttlega.
Frú Mills skoðaði samn-
inginn í birtunni frá vasa-
ljósinu, andvarpaði og
horfði á Viktoríu.
Hvað með mig? spurði