Vikan - 06.07.1999, Síða 7

ekki nein langtímaplön fyrr en
við fluttum hingað að Suður-
landsbraut 52. Þá fórum við að
horfa lengra fram á við. Ég segi
stundum að ég sé búin að starfa
við fasteignasölu í tíu ár, þar af
níu og hálft ár í kreppu. Það var
ekki fyrr en um síðustu áramót
að markaðurinn tók kipp. A
krepputíma er fólk að minnka
við sig og ailt gengur jú hægar
en fasteignir eru samt að seljast.
Auðvitað er miklu skemmti-
legra að vera að selja í dag þeg-
ar markaðurinn er svona lifandi
og allt gengur hraðar fyrir sig.
Skýringin á þessari gífurlegu
sölu er meðal annars uppsöfnuð
eftirspurn margra ára. Kaup-
máttur fólks er meiri en áður,
aukið fjármagn er komið í um-
ferð og auk þess ríkir meiri
bjartsýni. Þetta helst ailt í hend-
ur. Mér sýnist ekkert vera að
hægja á ganginum í fasteigna-
sölunni."
Nú fer misjafnt orðspor af
fasteignasölum og ekki hafa all-
ir fagrar sögur að segja af sam-
skiptum sínum við þá. Hvað
segir þú um það?
„Fólk verður að gera skýran
greinarmun á löggiltum
fasteignasölum og almennum
sölumönnum. Við sem erum
löggiltir fasteignasalar berum
ábyrgð og erum rekstraraðilar.
Ég fullyrði að langflestir þeirra
vinni af metnaði og samvisku-
semi enda miklar kröfur gerðar
til þeirra. Á undanförnum árum
hefur markaðurinn aukið kröf-
ur um þjónustu og vönduð
vinnubrögð og ég er þess að
fullviss að við getum fyllilega
mætt þeim kröfum. Auðvitað
eru svartir sauðir innan um í
stéttinni eins og alls staðar ann-
ars staðar, en langflestir vinna
af heilindum. ímynd stéttarinn-
ar gæti verið betri og við þurf-
um að styrkja hana. Ég tel að
fólk eigi að leggja áherslu á að
leita til traustra og reynslumik-
illa fasteignasala.
Félag fasteignasala fylgist
með vinnubrögðum félags-
manna sinna og mikið og gott
starf er unnið innan félagsins
sem m.a. snýr að því að gera
alla okkar vinnu vandaðri.
Svo er einn þáttur í umræð-
unni sem vill gjarnan gleymast.
Það vantar löggjöf um fast-
eignaviðskipti á íslandi. Það
hefur í sumum tilvikum háð
fasteignasölum við úrslausn
vandamála. Fasteignasalar eru
að þjónusta bæði kaupendur og
seljendur en þiggja einungis
laun frá seljendum. Margir
kaupendur telja á sér brotið í
fasteignaviðskiptum en menn
gleyma því oft að fasteignasal-
inn þjónustar þá á margan hátt
t.d. hvað varðar greiðslumat v.
húsbréfaviðskipta og alls kyns
úrlausnum tengdum kaupum á
fasteign en fær ekki laun fyrir. í
nágrannalöndunum hafa þessi
viðskipti þróast með þeim hætti
að kaupenda- og seljendaþjón-
ustan eru aðskildar. í Dan-
mörku er það fasteignasali sem
sér um að selja eignina. Kaup-
andi og seljandi mæta með sinn
hvorn lögfræðinginn í samn-
ingagerðina, fasteignasalinn
kemur hvergi þar nærri. Við
getum tekið sambærilegt dæmi
þegar hjón skilja. Þá þurfa báð-
ir aðilar að ráða sér lögfræðing
við skipti á búi sínu en ekki
bara annar aðilinn. Ég vildi
gjarnan sjá þessa þróun hér-
lendis því við erum einfaldlega
aftarlega á merinni hvað þetta
varðar. Eins og ég sé þetta fyrir
mér gætu fasteignasölur sérhæft
sig annars vegar í kaupenda-
þjónustu þ.e. a.s. að fara með
væntanlegum kaupendum og
skoða eignina, gera tilboð o.s.
frv. Væntanlegur kaupandi þarf
þá að greiða ákveðna upphæð
fyrir þessa þjónustu en fær fag-
mann með sér í alla þætti sem
lúta að kaupunum. Þegar upp
er staðið þá gæti þetta hugsan-
lega verið sparnaður fyrir kaup-
endur.
Að sama skapi yrði til sér-
stök seljendaþjónusta. Slík lög-
gjöf yrði til hagsbóta fyrir alla.
í dag hefur seljandi upplýs-
ingaskyldu en kaupandi skoð-
unarskyldu. Þegar gallar koma
upp þá er alltaf spurning um
hver hafi brugðist skyldu sinni.
Lögin sem vísað er til í slíkum
deilumálum er löggjöf um
lausafjárkaup því enga slíka er

„Mér fínnst mjög skemmtilegt
að rcka mitt eigift fyrirtæki og fá
tækifæri til að byggja það upp.“
1