Vikan - 06.07.1999, Qupperneq 59

Æftsta ósk Jijil Ramakrishnan er aft geta endur-
goldift SOS-barnaþorpnninn alla þá lijálp og
þann stuftning seni liann hefur fengift.
,,A Indlandi eru mjög mörg
börn á vergangi og illa stödd.
SOS-samtökin leita uppi börn
á munaðarleysingjahælum,
spítölum, lögreglustöðvum
og jafnvel götunni.“
Vikan 59
Fannst yfirgefin aðeins
sex mánaða gömul á
strætóstöð
I tilefni af fyrrgreindri hátíð,
sem fram fór í Ráðhúsinu,
ákvað stjórn SOS-barnaþorpa
á Islandi að bjóða hingað
þremur ungmennum sem öll
eru alin upp í SOS-barnaþorpi.
Blaðamaður Vikunnar fór á
stúfana og mælti sér mót við
þau á kaffihúsi Ráðhússins
skömmu áður en hátíðin hófst.
Þau mættu prúðbúin í þjóð-
búningum landa sinna og þrátt
fyrir ungan aldur virtust þau
vera fullorðinsleg og fram-
koma þeirra einkenndist af
fágun og kurteisi. Þau hafa öll
stundað nám í Noregi sl. tvö
ár. Þaðan ljúka þau svokölluðu
IB- prófi sem er alþjóðlega
viðurkennt nám.
Chung Nguyen er 17 ára
gömul og er alin upp í SOS-
barnaþorpi í Hanoi í Víetnam.
Aðspurð segir hún að fólk hafi
fundið hana yfirgefna á strætó-
stöð aðeins sex mánaða gamla
en þá tók kona hana að sér til
fimm ára aldurs: „Mér þykir
mjög vænt um þessa konu og
hugsa að hún hafi bjargað lífi
mínu,“ segir Chung. „Þegar
hún sá sér ekki fært að sjá um
mig lengur var mér komið í ör-
uggt skjól hjá barnaþorpi SOS.
Eg stunda nám í Noregi núna
en þegar ég fæ frí mun ég fara
til Víetnam og heimsækja
SOS- fjölskylduna mína þar.
Við bæði tölum saman í síma
og skrifumst á. Ég er líka farin
að hlakka til að fá almennileg-
an og vel kryddaðan mat!“
frá Indlandi. Hann er 18 ára
og hefur nýlega lokið námi
sínu í Noregi. í SOS- barna-
þorpinu sínu á Indlandi bjó
hann ásamt tólf systkinum.
Hann er á förum til Kanada en
þar hyggst hann stunda nám í
tölvuverkfræði og stærðfræði
og hefur fengið inngöngu í
University of Carleton í
Ottawa. Hann segist leggja
mikla áherslu á að mennta sig
til að geta aðstoðað SOS-sam-
tökin. Það er hans hugsjón og
æðsta ósk að geta endurgoldið
SOS-barnaþorpunum alla þá
hjálp og þann stuðning sem
hann hefur fengið.
Það var áhrifaríkt að hitta
þessi bjartsýnu ungmenni sem
þrátt fyrir allt eiga það sameig-
inlegt að vera stolt af þjóðerni
sínu og SOS-barnaþorpunum.
Þau hafa lært þá mikilvægu
lexíu að hver einstaklingur
skiptir máli og eiga sér öll þá
ósk að geta hjálpað öðrum
sem hafa ekki verið sömu gæfu
aðnjótandi og þau.
Chung Nguyen
fannst yfirgefin
á strætóstöft aft-
eins sex mánaða
göniul.
starfi á skrifstofu félagsins og
dagleg stjórnun er í höndum
Ullu Magnússon en hún er
formaður samtakanna.
segir hún og hlær. „Eftir stúd-
entspróf ætla ég í háskólanám
og hef mestan áhuga á um-
hverfismálum og hagfræði.“
Krakkarnir segja að þeim
lítist vel á Island þótt þeim
finnist frekar kalt. „Það er þó
fallegt veður í dag,“ segir
Chung en ekki er laust við að
hrollur fari um hana í þunnum
þjóðbúningnum við mynda-
tökur á Tjarnarbakkanum.
Hún fitjar upp á nefið, bendir
ofan í tjörnina og segir að sér
finnist vatnið skítugt. Tenzing
Lahdon tekur í sama streng.
Hún er 16 ára gömul og er frá
SOS- barnaþorpinu í Greenfi-
elds á Indlandi en þar ólst hún
upp frá eins og hálfs árs aldri.
Hún segist ekki hafa hugmynd
um uppruna sinn: „Á Indlandi
eru mjög mörg börn á ver-
gangi og illa stödd. SOS-sam-
tökin leita uppi börn á munað-
arleysingjahælum, spítölum,
lögreglustöðvum og jafnvel
götunni." Tenzing hefur mik-
inn áhuga á heilbrigðismálum
og langar til að verða læknir.
Hún vill geta hjálpað öðrum.
Jijil Ramakrishnan er líka
Tenzing
Lahdon segist
ekki hafa hug-
niynd um upp-
runa sinn.