Vikan - 20.07.1999, Qupperneq 18

Texti: Steingerdur Steinarsdóttir
Hafið þið einhvern
tíma orðið vitni að
eða tekið þátt í
samræðum þar
sem verið er að
hneykslast á því að
tiltekin kona sætti
sig við nánast
hvað sem er af
hendi sambýlis-
manns síns? Þær
eru sennilega
margar systurnar,
mæðurnar og vin-
konurnar sem hafa
æst sig upp yfir því
hvernig systirin,
dóttirin eða vin-
konan lætur troða
á sér endalaust.
Þegar ræðunni lík-
ur enda flestar á
því að fullyrða með
spekingssvip að
betra sé að vera
einn en með annan
eins vesaling í eft-
irdragi. Þær sem
aftur á móti dragn-
ast með vesaling-
ana svara því
gjarnan til að hinar
geti trútt um talað
úr fílabeinsturni
sinna ágætu sam-
banda. Þær ein-
faldlega viti ekki
hvað sé að vera
einn og maður sé
manns gaman.
n snýst málið í raun
um einmanaleika
1 eða félagsþörf? Kon-
■ bindast yfirleitt nánari
Hnáttuböndum en karl-
íenn. Þær eru einnig dug-
|egri við að sækja manna-
lót, námskeið og menning-
aruppákomur ýmiss konar.
^uk þess sinna konur fjöl-
skyldum sínum yfirleitt
Imeira en karlar svo spurn-
lingin er eiginlega frekar sú
jhvers vegna vilja þær bæta
jumönnun sambýlis- eða eig-
inmanns inn í þegar fullskip-
[ aða dagskrá sína?
Sjálfsvirðing og sjálfs-
traust margra kvenna virðist
hins vegar svo háð því að
einhver karlmaður sé í aug-
sýn einhvers staðar í nánasta
umhverfi þeirra að jafnt
valdamiklar konur á frama-
braut sem og unglingsstúlk-
ur að byrja lífið virðast
leggja mikið upp úr að ein-
hver maður sé hluti af lífi
þeirra. Sumar ganga of langt
í þessari viðleitni sinni og
taka inn á sig karlmenn að
því er virðist til þess eins að
geta sagt maðurinn minn
ífinu
sagði þetta, maðurinn minn
gerði hitt. Hræðsla þeirra
við að vera einar tekur langt
fram óttanum við að lifa við
óhamingju og vesöld dag
eftir dag. Þessar konur ættu
að láta af barnaskapnum,
lifa lífinu fyrir sjálfar sig og
njóta þess sem aldrei fyrr.
Hér koma nokkur góð ráð
til að hafa í huga meðan á
þroskaferlinum stendur.
Fegurðin fölnar en heiin.sk-
an varir að eilífu. Allar
unglingsstúlkur velta mikið
fyrir sér og hafa látlausar
áhyggjur af útliti sínu.
Frægur kvenlögfræðingur í
Bandaríkjunum, Judy
Sheindlin, sagði einhvern
tíma að faðir hennar hefði
bent henni á, þegar hún var
á unglings aldri, að fegurð-
in fölni en heimskan vari
að eilífu. Hann sagði henni
að menntun, þekking og
forvitinn, sístarfandi hugur
heillaði alla, alls staðar, alla
tíð. Þess vegna segist hún
alltaf hafa haft meiri
áhyggjur af því að vera
kölluð heimsk en ljót. Jafn-
vel ofurfyrirsætur verða
fyrrum fyrirsætur en sá sem
heldur huganum ungum og
persónuleikanum lifandi
verður aldrei fyrrum eitt-
hvað. Hann verður alltaf
sami einstaki, stórskemmti-
legi einstaklingurinn. Bygg-
ið ykkur því upp innan frá.
Ekki skríða þegar hægt er
að fljúga. Ef kona hefur
hæfileika til einhvers á hún
að vera hreykin af honum
og ekki vera hrædd við að
segja frá honum og sýna
hann. Konum hættir til að
óttast að þær virki ekki
nógu hógværar og því hafa
þær tilhneigingu til að gera
lítið úr eigin verðleikum.
Þær eru hræddar um að
karlmönnum finnist þær of
sjálfstæðar og ekki nógu
kvenlegar. Ein af fyrstu lex-
íum sem flestar stúlkur
læra er að þær eigi að vera
svona en ekki hinsegin til
að strákar verði skotnir í
þeim. Enginn strákur líti
við stúlku sem gangi með
gleraugu, sé of feit eða ekki
í réttu buxunum. Til að
halda í kærasta verði hún
að leyfa honum að ganga