Vikan - 30.07.1999, Blaðsíða 7

Einu sinni hellti ég mér yfir
lann, alveg brjáluð og rak hann
út. Þetta var laugardagskvöld
og ég var að steikja læri. Hann
hringdi klukkan tíu mínútur yfir
sjö og spurði: „Nína, má ég
koma?“ Ég svaraði: „Já, þú
verður að koma og skera lær-
ið.“ Hann kom auðvitað og skar
lærið eins og hann hafði gert
síðustu 32 árin.“
ekki. Hann rekur fornbókaverslun
og hefur gert frá því viö komum
heim frá Danmörku. Ari Gísli, elsti
sonur okkar, vinnur þar með hon-
um.
Það eru mörg ár síðan ég byrj-
aði að misnota lyf. Ég lifði við
mikið fjárhagsóöryggi eins og
gengur og gerist meðal lista-
manna. Hvorugt okkar hafði fast-
ar tekjur, ég sem rithöfundur og
hann með verslunina. Ég átti
mjög erfitt vegna þessa óöryggis
en þetta truflaði Braga lítið.“
Hvernig komst þú að því að
önnur kona átti hug mannsins
þíns?
„Maðurinn minn var búinn að
halda við konuna í eitt og hálft ár
þegar ég komst að ástarsam-
bandi þeirra.
Hann sagði mér að það hefði
verið langt síðan að hann vildi
skilja við mig. Ég veit að ég var
orðin erfið í sambúð og líf hans
oft óbærilegt. Hann þurfti að sjá
um allt sem viðkom heimilinu og
ég var oft í skrautlegu ástandi.
Mig var búið að gruna lengi að
hann héldi fram hjá mér og marg-
spyrja hann. Hann neitaði því sí-
fellt. Loksins þegar sannleikurinn
kom í Ijós sárnaði mér svo
óskaþlega að hann skyldi fara á
bak við mig. Hann vildi sjálfsagt
hlífa mér en það hlaut að koma
að því að upp um þau kæmist.
Það var svo miklu verra að
heyra þetta frá ókunnri, blindfullri
konu úti í bæ.
Vikan 7