Vikan - 30.07.1999, Page 16

Hefurðu staðið í
biðröð þar sem
tveir eða þrír eru
að tala í GSM-
símann sinn með-
an þeir bíða? Eða
kannski setið í bíó

manni sem notar
hléið til að merkja
við ískipu-
leggjarnann sinn?
Fannst þér það
hallærislegt eða
bara eðlilegur
hluti af tilver-
unni?
daginn. Auk þess að þurfa að svara
símtölum hvar og hvenær sem er
hleypur það milli funda, fyllir út skipu-
leggjara af ýmsu tagi og rembist við að
halda fyrirfram ákveðna tímaáætlun
sem engan veginn stenst vegna þess
hversu þétt verkefnunum er raðað á
hana.
Margir kvarta og kveina yfir álaginu
en sætta sig þó við ástandið á þeim for-
sendum að þetta sé fylgifiskur
þess að komast áfram í lífinu
og það verði bara að hafa
það!
Sem sagt; streita er orðin
viðurkenndur þáttur af tilver-
unni og fæstir gera sér grein
fyrir hversu hættuleg hún get-
ur reynst okkur þegar til
lengdar lætur.
Ör hjartsláttur, sviti, titr-
andi hendur og óþægindatil-
finning yfir öllu því sem þú
átt eftir að gera eru algeng-
ustu byrjunareinkenni streitu.
Ef þú átt vanda til fá þessi
einkenni ættir þú að hugsa
þig tvisvar um. Það er mjög
hættulegt að vera þjakaður af
streitu langtímum saman og
þú verður að velja um tvo
kosti; annað hvort að minnka álagið
eða læra að lifa með álaginu en án
streitunnar.
Það er vel hægt að læra að lifa rólegu
lífi í hraða nútímans. Það er ástæðu-
laust að æsa sig yfir því sem maður get-
ur ekki breytt. Lærðu að draga andann
djúpt og slaka á öxlunum. Það er
meira virði að þú slakir á en að ókunn-
ugir nái í þig þegar þeim hentar.
Öll áföll og áreiti hafa áhrif á líkama
þinn og sál, sama hvort um er að ræða
stóran jarðskjálfta eða langa biðröð
við gatnamótin. Taugakerfið bregst við
áreiti og ýmis ósjálfráð viðbrögð gera
vart við sig. Hjartslátturinn eykst, sjá-
öldrin í augunum stækka, meltingin
raskast, blóðflæðið til vöðva og hjarta
eykst en minnkar til húðarinnar og
þarmanna svo eitthvað sé nefnt. Sumir
svitna og lifrin eykur sykurframleiðslu
til að gefa þér aukna orku. Öll við-
brögð líkmans miða að því að þú getir
brugðist hratt og örugglega við þar
sem líkami þinn vill að þú lifir af þá
hættu sem hann skynjar.
Flestum finnst ekkert athugavert
við það þótt fólk tali í GSM-sím-
ann sinn á almannafæri lengur.
Fyrir tíu árum var enginn með GSM-
síma og það er vafamál hvort
nokkrum manni líður betur við til-
komu þeirra.
Stór hluti þess fólks sem stundar við-
skipti eða selur þjónustu af einhverju
tagi gengur með slíka síma á sér allan
16 Vikan
Texti; Jóhanna Harðardóttir