Vikan - 30.07.1999, Side 45

Eftir Gloriu Murpliy. Þórunn Stefánsdóttir pýddi.
við Rósalíu?
Rusty stóð upp og gekk
að dyrunum. Rae fylgdi á
eftir honum. Við erum að
skipuleggja bekkjarmót,
sagði hann. Við tvö fengum
það hlutverk að hafa uppi á
gömlu félögunum.
Það getur varla verið auð-
velt, sagði Agnes vingjarn-
lega og lokaði á eftir þeim.
Af hverju sagðir þú henni
ekki sannleikann? spurði
Rae um leið og þau voru
komin út úr dyrunum.
Ég vildi ekki valda henni
áhyggjum.
Hún var að ljúga, sagði
Rae ákveðin. Hún laug því
að hún hafi lítið sem ekkert
þekkt Rósalíu. Sástu ekki
myndirnar?
Rusty hristi höfuðið.
Ég sá þær, sagði hún sigri
hrósandi. Veggirnir voru
þaktir myndum af lítilli
stelpu. A sumum þeirra var
hún ein, á öðrum þeirra var
hún með karlmanni. Stelpan
er Rósalía og ég geri ráð fyr-
ir því að maðurinn sé pabbi
hennar.
Já, og hvað með það?
Það veggfóðrar enginn
heima hjá sér með myndum
af fólki sem það þekkir
varla!
Rusty mætti í vinnuna
eldsnemma á mánudags-
morgninum. Tveir dagar í
viðbót og þá yrði þetta bölv-
aða leikherbergi loksins til-
búið.
Þau Rae höfðu setið til
klukkan tvö um nóttina án
þess að komast að neinni
niðurstöðu. Þau höfðu líka
talað um Rósalíu en Rusty
var enn þeirrar skoðunar að
hún gæti ómögulega verið
flækt í það sem var að gerast
í kringum þau.
Ef Agnes Mills vill ekki
segja okkur sannleikann þá
er það líklega vegna þess að
Salino - fjölskyldan skiptir
hana meira máli en hún vill
viðurkenna. Og það er
hennar mál.
Viltu kaffi?
Honum brá. Viktoría stóð
með bolla í annarri hendi og
bréfpoka í hinni.
Já takk, sagði hann kurt-
eislega og tók við bollanum.
Það virðist ekki liggja sér-
staklega vel á þér í dag,
sagði Viktoría vingjarnlega.
Ég er bara svolítið þreytt-
ur.
Ég skil. Hún opnaði bréf-
pokann. Of þreyttur til þess
að hjálpa mér svolítið?
Það fer eftir því hvað það
er.
Hún tók þrjú teppasýnis-
horn upp úr pokanum. Þau
voru öll af sömu gerð en
mismunandi á litinn. Brúnt,
blátt og grænt. Hvað finnst
þér fallegast?
Fyrir þetta herbergi?
Hún kinkaði kolli.
Þetta er nú ekki mfn
sterka hlið. Systir mín segir
að annað hvort sé ég lit-
blindur eða hafi alveg sér-
staklega slæman smekk.
Áttu systur?
Já. Hún heitir Carol. Hún
hringdi hingað um daginn.
Viktoría kinkaði kolli.
Það er líklega betra að þú
veljir litinn sjálf, lagði hann
til.
Nei, gerðu það, segðu mér
hvaða litur þér þykir falleg-
astur.
Mér finnst þeir allir jafn-
fallegir.
Gerðu það Rusty!
Hann stundi. Gott og vel.
Hann benti á brúna litinn.
Þessi.
Fínt, þá tek ég hann.
Ég fæ ekki séð að það
skipti máli hvaða litur mér
þykir fallegastur. Þetta er
þitt herbergi.
En þú ert búinn að gera
það upp fyrir mig og valið
allt annað. Hvers vegna þá
ekki líka teppið?
Get ég fengið að tala við
Kagan lögmann?
Hvern má ég kynna?
Ég vil helst ekki gefa upp
nafnið mitt að svo stöddu.
Ritarinn hringdi inn til
Brads. Það er kona í síman-
um sem vill ekki segja til
nafns. Þú ert kannski búinn
að krækja þér í stóran
kúnna?
Ekki ef Henry frændi fær
einhverju ráðið. Gott og vel,
gefðu mér samband við
hana.
Er þetta Kagan lögmað-
ur? Ég þarf á duglegum lög-
manni að halda og mér var
ráðlagt að hafa samband við
þíg-
Brad hallaði sér fram á
borðið. Þetta var í fyrsta
sinn sem einhver mælti með
honum! Henry frændi skyldi
sko ekki fá að eyðileggja
þetta fyrir honum. Ég skil,
sagði hann. Látum okkur
sjá, ég á lausan tíma á morg-
un eftir hádegi. Sannleikur-
inn var sá að hann hafði
ekkert annað en lausan tíma
þegar hann var ekki að
vinna pappírsvinnu fyrir
frænda sinn.
Ég er hrædd um að ég
komist ekki til þín, sagði
konan lágri röddu. Ég vil
helst ekki að neinn sjái mig,
ekki fyrr en ég hef fengið
lagalega aðstoð.
Það er sjálfsagt að ég
komi til þín, sagði Brad.
Mér þætti vænt um það.
Er þér sama þótt þú komir
annað kvöld? Því minna
Vikan 45