Vikan


Vikan - 14.09.1999, Page 45

Vikan - 14.09.1999, Page 45
an undrandi. Kaiser tók hann í fangið. Ég er reyndar sammála Hildy. Nornir eru ekki til. En ég get vel skilið að augnaráð hennar hræði þig. Hún segir að ég sé vondur vegna þess að ég sé ljós- hærður. Eina nóttina kom hún inn í herbergið mitt og reyndi að klippa af mér hár- ið! Kaiser fékk gæsahúð. Hvað gerðir þú? spurði hann. Ég hljóp í burtu og faldi mig. Julian og Hildy voru ekki heima og ég gat ekki vakið mömmu svo ég faldi mig á bak við skáp. Hefur þú engum sagt frá þessu? Ekki einu sinni Hildy? Ég er búinn að segja Hildy frá því að Elise hati mig. Ég sagði henni ekki frá þessu með hárið vegna þess að þá myndi Elise líka verða vond við Hildy. Þú ert sterk- ari en Elise svo það er ekk- ert hættulegt fyrir þig að vita þetta. Kaiser trúði ekki sínum eigin eyrum. Hvernig gátu Julian og Francesca látið þetta viðgangast? Veit mamma þín að þú ert hræddur við Elise? Nei. Hún gerir þetta bara þegar mamma er veik. Hvernig er mamma þín þegar hún er veik? Hún er alltaf að detta og man ekki neitt. Stundum get ég alls ekki vakið hana. En hún er bara veik þegar Juli- an og Hildy eru ekki heima og Elise er að passa okkur. Henni batnar þegar Julian kemur heim en þá er hún alltaf grátandi. Kannski saknar hún afa þíns svona mikið. Allt var svo miklu betra meðan afi var á lífi, sagði Christian sorgmæddur. Kaiser hefði gjarnan viljað vita meira en hann vissi að það var betra fyrir Christian að gleyma fjölskyldunni í bili. Eigum við að athuga hvort veiðilánið heldur áfram að leika við okkur? spurði hann. Þeir flýttu sér að ganga frá matarafgöngunum og fóru aftur að bátnum. Um borð með þig! sagði Kaiser. Nú ýti ég úr vör og þú stýrir. Christian flýtti sér um borð og Kaiser bretti upp buxna- skálmarnar. Aður en hann náði því að ýta bánum frá landi heyrði hann kallað. Hann leit upp og kom auga á eitthvert fólk koma hlaup- andi hönd í hönd yfir sand- hólana. Þetta er mamma, sagði Christian. Mamma og Hildy. Kaiser starði undrandi á þær vaða að bátnum. Farðu með okkur inn í bæinn, sagði Francesca Ferrare móð og másandi. Viltu flýta þér, í guðanna bænum! Hún lyfti Hildy upp í bátinn og klifraði síðan um borð. Hún settist á milli barnanna og hélt þeim þétt að sér. Viltu gjöra svo vel að flýta þér! æpti hún. Ekki bara standa þarna og stara. Hann ætlaði að fara að svara henni í sömu mynt en hætti við það þegar hann sá örvæntinguna í augum hennar. Þegjandi og hljóða- laust ýtti hann bátnum frá landi og setti vélina í gang. Enginn sagði eitt einasta orð alla leiðina í land. Börn- in sátu stóreygð og spennt og Francesca var alltaf að líta aftur fyrir sig eins og hún óttaðist að einhver væri á eftir þeim. Þau höfðu mót-

x

Vikan

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.