Vikan - 05.10.1999, Síða 55

Lesandi segirfrá
hafði ótrúlega
lítil áhrif á mig
því ég var að
fara í ævintýra-
ferð og það var
það sem skipti
mestu máli. Auk
þess bauð mað-
urinn af sér
tímann til þess að kynnast
betur og ræða ævintýrið sem
var framundan.
Dvölin í Egyptalandi upp-
fyllti alla mína drauma og
þrár. Við Kalli drukkum í
okkur kyngimagnaða menn-
ingu egypsku þjóðarinnar og
nutum þess að deila sameig-
inlegum áhuga okkar á
þessu stórbrotna landi. Við
notuðum tímann mjög vel.
Við gistum ýmist á glæsihót-
elum eða á fábrotnari stöð-
eyðimörkina og skoðuðum
píramídana í Lúxor. Við
sigldum niður Nfl, versluð-
um á götumörkuðum og
dönsuðum í hitanum á
kvöldin. Aður en við vissum
af vorum við orðin ástfangin
upp fyrir haus af hvort öðru
og ég get ekki ímyndað mér
rómantískara umhverfi til
þess að vera með ástinni
sinni.
Við eyddum 4 dásamleg-
um vikum í Egyptalandi þar
sem við heilluðumst af
landi, þjóð og hvort öðru!
Eftir að við komum aftur
heim til íslands fórum við
strax að búa saman og núna
fjórum árum síðar erum við
hamingjusamlega gift og
eigum tvö börn. Ævintýrin
enn gerast.
mjög góðan
þokka og var
sérlega traust-
vekjandi.
Við flugum til
Kaíró með milli-
lendingu í
Amsterdam.
Þetta var mjög
langt ferðalag en
ég fann ósköp
lítið fyrir því þar
sem Kalli reynd-
ist vera hinn
skemmtilegasti
ferðafélagi og
við notuðum
Eg vildi hverfa fra
allri vinnunni, áleitn-
um hugsunum um að
ég myndi verða
piparjúnka fyrir lífstíð
og hverfa á vit ævin-
týranna í drauma-
landinu mínu, Egypta-
fara í ævintýraferð á eigin
vegum. Eg stökk fram úr
rúminu og dansaði indíána-
dans! Þetta var sannkölluð
himnasending því ég var
orðin svo leið á lífi mínu og
þá sérstaklega karlmönnum
og einmitt á þessum tíma-
punkti í lífi mínu þráði ég
ekkert heitara en að hverfa
af landi brott. Ég vildi
hverfa frá allri vinnunni,
áleitnum hugsunum um að
ég myndi verða piparjúnka
fyrir lífstíð og hverfa á vit
ævintýranna í draumaland-
inu mínu, Egyptalandi. Ég
stökk fram úr rúminu og
hringdi í símanúmerið sem
var gefið upp í blaðinu. Ten-
ingnum hafði verið kastað.
Fyrir svörum varð við-
kunnanlegur maður sem ég
spjallaði við dágóða stund
og við ákváðum að mæla
okkur mót á kaffihúsi í mið-
bænum næsta dag. Ég var
svo spennt að ég gat varla
beðið eftir að hitta þennan
mann sem sagðist heita
Kalli. Hann reyndist vera
ágætis náungi, rólegur og
kurteis og með óslökkvandi
áhuga á menningu forneg-
ypta. Við ræddum fyrirhug-
að fyrirkomulag ferðarinnar
en ætlunin var að leggja upp
í ævintýraferðina eftir 6 vik-
ur. Hann ætlaði að sjá um
allan undirbúning og við
ákváðum að vera í sambandi
tveimur vikum fyrir brottför.
Ég var að vonum full til-
hlökkunnar og sagði vin-
konum mínum og foreldrum
strax hvað væri í bígerð.
Viðbrögð þeirra komu mér
á óvart en þau voru öll
dauðskelkuð yfir þessari
„glæfralegu" hugmynd
minni og héldu að nú fyrst
væri ég búin að tapa vitinu.
Hvernig mér dytti svona
endemis vitleysa í hug, að
fara til svo fjarlægs lands
með bláókunnum manni?
Þetta væri örugglega snar-
ruglaður maður og stór-
hættulegt land að ferðast til.
Ég tók hræðslu þeirra með
ró. Ég taldi mig vita hvað ég
væri að gera og benti þeim
líka á þá staðreynd að 10
aðrir Islendingar tækju þátt í
ævintýraferðinni.
Við fórum tvö til Kaíró
Ég hafði samband við
Kalla tveimur vikum áður
en ferðin átti að hefjast til
þess að ganga frá greiðslu á
farseðlum og gistingu. Þá
kom á daginn að aðeins þrír
aðrir einstaklingar höfðu
svarað auglýsingunni og þeir
væru enn að hugsa málið.
Það kom mér á óvart en
hafði engin sérstök áhrif á
mig.
Brottfarardagurinn rann
upp. Það var bjartur og fag-
ur vetrarmorgunn þegar for-
eldrar mínir keyrðu mig upp
á Leifsstöð. Ég kvaddi þau
með faðmlögum og bað þau
í öllum bænum að hafa ekki
áhyggjur af mér, loksins væri
draumurinn minn að rætast
og þau hefðu ekket að ótt-
ast. Ég hitti Kalla á kaffi-
stofunni inni í flugstöðinni
eins og við höfðum ákveðið.
Hjarta mitt tók örlítinn kipp
þegar ég sá hann. Hann sat
þarna í snjáðum gallabuxum
og rússkinsjakka með kaffi-
bolla í hendinni og var að
lesa tímarit. Einhverra hluta
vegna varð ég skyndilega
svolítið feimin og óörugg
með mig en reyndi að hrista
það af mér. Ég fékk mér
kaffi með honum og þá
sagði hann mér fréttirnar.
Við vorum að fara ein í
þessa ferð til Egyptalands.
Hinir þrír höfðu nýlega hætt
við. Ég var hissa en þetta
um, fórum í dagsferð á
úlföldum um
Lesandi segir Hrund Hauksdóttur sögu sína
Vilt þú deila sögu þinni með okkur? Er eitthvað sem hefur haft mikil áhrif á þig, jafnvel breytt lífi
þínu? Þér er velkomið að skrifa eða hringja til okkar. Við gætum fyllstu nafnleyndar.
Hcimilist'ungiö cr: Vikun
„Lílsrcvnsliisugu**, Scljuvcgur 2,
101 Rcykjuvík,
Nctlung: vikun@l'rodi.is