Vikan - 11.01.2000, Blaðsíða 8

beint, aðstoðum við einstak-
linga við að leita sér hjálpar á
réttum stöðum. Ef þú lest viðtöl
við krabbameinssjúklinga er
rauði þráðurinn oftast sá að
fólki finnst vanta einhvern sem
sinnir þessum andlegu þáttum.
Læknarnir eru frábærir í sínu
starfi. Við eigum marga mjög
góða lækna á Islandi. Það sama
á við um hjúkrunarfræðinga og
þeir sinna sínu starfi inni á
sjúkrastofnunum vel. Hins veg-
ar leita oft spurningar á fólk
þegar það er komið út af stofn-
ununum. Hvert ætlar það þá að
fara? Fólk veigrar sér oft við að
drífa sig til sálfræðings eða geð-
læknis. Stundum vantar það
bara einhvern til að tala við."
Ekkert mál að hætta að
reykja
„Það var mjög mikil áhersla
lögð á tóbaksfræðslu og hún á
fullan rétt á sér. í dag er hins-
vegar komið út mjög mikið
kennsluefni um tóbak fyrir
grunnskólana sem starfsmenn
skólans kenna. Við höfum frek-
ar komið inn sem ráðgjafar
með sérstaka fyrirlestra, fengið
ýmsa aðila til að halda með
okkur námskeið og margt
fleira. Við bendum fólki á að
það er ekkert mál að hætta að
reykja. Allir geta það. Ég tala
af reynslu. Ég reykti í mörg ár.
Ég gerði nokkrar misheppnað-
ar tilraunir til að hætta að
reykja. Þegar ég loksins hætti
var það ekkert mál. Ég hef oft
sagt að ef ég gat hætt að reykja,
geta það allir. Mér hefur gengið
ágætlega að skilja það fólk sem
segist vera að reyna að hætta að
reglulega í Reykjavík en það
hafði aldrei hist þannig á að við
værum í sömu vél fyrr en þenn-
an dag. Þegar við komum út úr
vélinni í Reykjavík segir hann:
„Værir þú ekki til í að koma og
vinna hjá mér?" Ég hélt hann
væri bara að tala um læknarit-
arastarfið þannig að ég hélt nú
ekki. Hann útskýrði nánar að
hann væri að bjóða mér stöðu
hjá Krabbameinsfélaginu. Ég
bað hann bara vel að lifa og
sagði honum að ég gæti það
náttúrulega engan veginn. Á
þejm tíma, í ágúst l'yrir rúmu
kvæmdastjóri" hafi nánast
hrætt úr mér líftóruna.
Stór eyru og lítill munnur
„Ásamt mér hóf þarna störf
kona sem er mér mjög kær í
dag. Hún heitir Ragna Dóra
Ragnarsdóttir og er hjúkrunar-
fræðingur. Við smullum saman
frá fyrsta degi. Okkar hug-
varðandi starf Krabba-
meinsfélagsins voru mjög líkar.
Við vildum fyrst og fremst sjá
.ákveðnar manngildishugsjónir
samtvinnaðar við það starf sem
var þegar í gangi. Við vildum að
krabbameinssjúklingar og að-
ári. var sjrtlfsirausiið ekki mjög
mikið. Sonur rninn sótti mig standendur, þá á ég við alla fjöl-
síðan á flugvöllinn og keyrði skylduna. hefðu aðgang að stað
Jónas upp í Skógarhlíð. Hann Sþar sem starfa einstaklingar
kvaddi og sagðist ætla að heyra
í mér aftur. Þetta var á miðviku-
degi. Á laugardegi hringdi hann
í mig og spurði hvort ég væri
buiií að hugsa málið, Ég hafði
lagt málið svo snyrtilega lil
hliðar að ég mundi ekki einu
sinni um hvað hann var að tala.
Ég sagði honum aftur að það
kæmi ekki til greina. Að ég
hvorki kynni þetta né gæti.
Hann sagði: „Þú færð tuttugu
og fjóra tíma lil að hugsa mál-
ið."
með stór eyru og lítinn munn.
Fólk sem hlustar en hefur
kannski ekki endilega ráð við
■öllu. Við viljum vera til staðar.
HEf við getum ekki aðstoðað
Síðan ræddi ég málin við fjöl-
skylduna og til að gera langa
sögu stutta hóf ég störf sent
framkvæmdastjóri Krabba-
meinsfélgasins í september
jafnvel þótt orðið „fram-
- Síðan ræddi eg
málin við f jölskyld-
una og til að gera
langa sögu stutta
hóf ég störf sem
framkuæmdastjóri
Krabbameinsfél-
gasins í september
jafnvel bétt orðið
„framkvæmdastjóri"
hafi nánast hrætt úr
mér líftóruna.
reykja. Málið er að það er ekki
nóg að reyna. Maður þarf að
ákveða að hætta. Þá fyrst er
það hægt."
Við vísum engum frá
„Ég vil að það komi fram að
ég er ekki í fullu starfi við þetta.
Þetta er fimmtíu prósent starf
hjá mér og þrjátíu prósent hjá
Rögnu Dóru. Við erum að
sinna mjög mörgum þáttum á
mjög stuttum tfma. Við viljum
sjá Krabbameinsfélag sem hef-
ur fjárhagslegt bolmagn og
styrk til þess að halda námskeið
fyrir marga mismunandi hópa,
kennara, hjúkrunarfólk,
krabbameinssjúklinga og að-
standendur, þar sem við getum
fengið sérfróða aðila til að tala
um afmörkuð efni.
Það skiptir líka máli að hjá
okkur á skrifstofunni séu til
bækur, blöð og greinar um allt
mögulegt sem tengist krabba-
meini. T.d. um hefðbundnar og
óhefðbundnar lækningaaðferð-
ir. Ég er ekki að segja að hillur
okkar verði að vera fullar, en ég
tel mikilvægt að fólk hafi að-
gang að þessu efni, efni sem
það leitar oft í þegar það verður
veikt. Ekki skaðar að við
Ragna séum búnar að kynna
okkur það vel og getum bent á
efni og vefsíður sem vert er að
skoða. Gleymum ekki að full-
orðið fólk hefur dómgreind og
getur valið og hafnað.
Við viljum vera upplýsinga-
og fræðslumiðstöð auk þess
sem við viljum bjóða upp á and-
lega aðhlynningu. Allir eru vel-
komnir. Við vísum engum frá."
8 Vikan