Vikan - 11.01.2000, Blaðsíða 7

„Mamma er
að fliuga."
„Ég man vel
eftir því þegar dótt-
ir mín var lítil, hún
hefur sennilega verið
svona fimm ára gömul,
þá stundaði ég innhverfa
íhugun (TM). Ég sagði
við hana: „Nú gerum við
samning okkar í milli. Ég
ætla að fara hérna inn í her-
bergi. Ég ætla að vera í tuttugu
mínútur alveg í friði og ef sím-
inn hringir (þá hafði mér ekki
mígreni árið 1991. Ég tók
þátt í tilraun á því lyfi og
það hefur gefið góða
raun. Ég tek engin önn-
ur lyf í dag en nota slök-
un og hugleiðslu mjög
mikið. Ég lifi ekki fyrir
framtíðina, ég lifi fyrst
og fremst fyrir daginn í
dag. Ég skapa mér minn
eigin raunveruleika á
hverjum degi. Dag-
urinn í dag er það
sem ég geri úr honum. Ég ætl-
ast ekki til þess að neinn ann-
ar geri eitthvað úr honum
fyrir mig. Ef mér er illt í
höfðinu breyti ég því ekki.
Ég get breytt afstöðu minni
gagnvart verknum og verið
sátt við að svona verði dagur-
inn í dag. Morgundagurinn er
óskrifað blað.
Ég er alls ekki að segja að
þetta sé auðvelt. Ég hef þurft
að horfast í augu við sjálfa mig
eins og ég er, mínar tilfinningar.
Ég veit að ég hef oft hagað mér
alveg eins og kjáni. Ég hef
borðað það sem ég má ekki
borða. Ég hef gert uppreisn og
verið í afneitun. Pað gerði eng-
um neitt ógagn nema sjálfri
mér. Ég er mjög þakklát
fyrir þá reynslu sem ég
hef að baki. Ég hef
lært af öllu ferlinu."
Er mikið um
mígreni á ís-
landi?
„Já. Það er
talið að
mígreni sé
ættlægt frekar
en ættgengt.
Við erum
allavega fimm
systkininaf
átta sent erum
nteð mígreni á
einhverju stigi.
Þetta er skrýt-
inn sjúkdómur.
Hann drepur
þig ekkien
hann dregur
úr þér kraft-
inn."
- Þetta er skrítinn
sjúkdómur. Hann
drepur pig ekki en
hann dregur úr pér
kraftínn.
hugkvæmst það snjallræði að
taka símann úr sambandi) þá
svarar þú bara og segir að
mamma sé að íhuga." Þetta
skemmti þeim sem hringdu
konunglega. Dóttir mín svaraði
í símann og ef spurt var um mig
svaraði hún: „ Nei, mamma er
að íhuga."
„íhuga hvað?"
„Það veit ég ekki en það má
ekki trufla hana í tuttugu mín-
útur."
Þetta var jafnsjálfsagður hlut-
ur fyrir okkur báðum eins og
það að sólin skíni. Svona er ég
bara. Ég held ekki að ég hafi
skaðað dóttur mína með því að
taka mér tuttugu mínútur á dag
fyrir sjálfa mig. Hugleiðsla og
slökun er eitt það mikilvægasta
sem ég geri á hverjum degi."
Suæðanudd
„Ég hætti að vinna á sjúkra-
húsinu árið 1996. Mig hafði
grunað það í nokkrun tíma að
mínum starfsferli á sjúkrahús-
inu færi aö ijúka. Ég hafði ekki
hugmynd um hvað ég ætlaði að
gera í íramhaldi af því. Svo vildi
þannig til að ég sá auglýsingu í
blaði um nám í svæðánuddi og
viðbragðsmeðferð. Mig langaði
að prófa og fór í það nám. Mér
fannst það alveg írábært og það
gaf mér mjög mikið. Ég var aft-
ur byrjuð að vinna með fólk og
mér hefu'r alltaf líkað það mjög
vel. Það er ekki bara það að ég
gefi heldur fæ ég líka svo mikið
á móti."
Framkvæmdastjðri
Krabbameinstélagsins
„Einn daginn var ég sant-
ferða formanni Krabbameinsfé-
lags Akureyrar í flugvél á leið
suður. Hann heitir Jónas Frank-
lín og er kvensjúkdómalæknir.
Ég hafði unnið sem læknaritari
hjá honum um nokkurra ára
skeið. Ég fór oft suður til
Reykjavíkur á þessurn tíma því
ég sit í stjórn Bandalags ís-
lenskra skáta og funda reglu-
lega þar. Jónas fundar líka
Vikan 7