Vikan - 11.01.2000, Blaðsíða 28

Ég kom að bróður mínum
látnum í rúminu sínu
lfið bróðir minn vorum alla
tíð mjög náin enda stutt á
milli okkar. Við fengum
fyrirmyndaruppeldi og átt-
um ástríka foreldra. Á
rúmu ári gjörbreyttist líf
okkar allra begar bróðir
minn tók upp nýja lífs-
hætti. Þegar hann lést,
sextán ára gamall, var
hann á kafi í fíkniefna-
neyslu.
skóla, átti reglusama vini
sem stunduðu íþróttir og
foreldrar mínir gátu treyst
mér fullkomlega. Unglings-
árin lögðust verr í Sigga.
Hann hafði alltaf verið mjög
kærulaus og sinnt náminu
illa en var hvers manns hug-
ljúfi. Ég man að foreldrar
okkar höfðu miklar áhyggj-
ur af honum því hann var
mjög greindur. Þau gerðu nú
samt ekkert í málinu á þess-
um tímapunkti. Við systkin-
in vorum alla tíð samferða í
skólann og áttum góð sam-
skipti þar. Ég heyrði utan að
mér þegar kennararnir voru
að kvarta yfir honum og
þeir komu jafnvel til mín og
spurðu mig hvort ég gæti
ekki gert eitthvað til að
hjálpa honum. Ég væri bæði
greind og dugleg, ég hlyti að
geta gert eitthvað. Ég las
honum pistilinn á leiðinni
heim en hann hló bara að
mér og sagði að hann nennti
ekki að læra, eða að kennar-
arnir væru leiðinlegir. Síð-
asta veturinn minn í grunn-
skóla fór ég í hverri viku
heim til foreldra minna með
þær fréttir að kennararnir
væru að kvarta yfir honum.
Þá varð smá sprenging,
mamma hélt ræðu yfir hon-
um að nú þyrfti hann að
taka sig á en pabbi hló bara
að honum og sagði að þetta
kæmi seinna. Það var mér
ákveðinn léttir að fara í
menntaskóla og losna undan
því oki að vera stóra systir
bróður míns sem ég elskaði
þó af öllu hjarta. Ég saknaði
félagsskapar hans en loksins
gat ég fengið að njóta mín á
eigin vegum.
Litli bróðir blindfullur
Eitt kvöldið þegar ég var
að koma heim úr bíó sá ég
Sigga liggja úti í garði. Ég
hljóp til hans og sá þá að
hann var útúrdrukkinn. Ég
kom honum upp í rúm og
reyndi að hlúa vel að hon-
um. Mamma var að vinna
en pabbi var sofandi inni í
herbergi. Ég svaf ekkert
þessa nótt og ég hugsaði
stöðugt um annarlegt ástand
hans. Hvernig stóð á því að
bróðir minn var farinn að
drekka? Ég hélt að allir vin-
ir hans væru góðir strákar
frá reglusömum heimilum.
Bróðir minn vaknaði úr
áfengisvímunni um tíuleytið
og fékk þá fyrirlestur frá
stóru systur. Ég krafði hann
skýringa á ferðum hans en
hann hló eins og venjulega
og fannst þetta ekki vera
neitt til að hafa áhyggjur af.
Allir strákarnir dyttu reglu-
lega í það og hann gerði það
sama og þeir. Ég tók af hon-
um loforð að hætta þessu
fikti gegn því að ég segði
foreldrum okkar ekki frá at-
burðum næturinnar. Vetur-
inn leið og ég varð ekki vör
við að hann væri að fikta
neitt meira við drykkjuna.
Ég var aftur komin í barn-
fóstruhlutverkið gagnvart
honum. Ég reyndi að draga
hann með mér hvert sem ég
fór um helgar. Vinkonur
mínar voru farnar að kvarta
yfir því hversu oft hann kom
með, en ég gat alltaf gefið
greinargóða skýringu á ferð-
um hans. Bróðir minn var
alsæll að vera umkringdur
eldri stelpum og naut þess
til hins ýtrasta að fá að leika
trúð. Foreldrar okkar höfðu
engar áhyggjur af fyrir-
myndarunglingunum sínum
og töluðu oft um hversu
heppin þau væru að eiga
svona góð börn. Sumarið
áður en bróðir minn byrjaði
í tíunda bekk fór að halla
undan fæti hjá honum.
Hann var kominn í slagtog
við stráka sem mér fannst
ekki vera heppilegur félags-
skapur. Ég ræddi þetta við
mömmu en hún sá ekkert
athugavert við þessa stráka.
Um haustið var ég komin
með bílpróf og naut þess að
aka um götur borgarinnar
eins og aðrir unglingar. Eitt
laugardagskvöld er ég ók
niður Laugaveginn sá ég
bróðir minn útúrdrukkinn
og liggjandi í hrúgu á gang-
stéttinni. Vinkona mín var
með mér og við drösluðum
honum inn í bílinn og ókum
beint heim. Foreldrar okkar
voru heima þetta kvöld og
að sjálfsögðu brá þeim held-
ur en ekki í brún þegar þau
sáu einkasoninn.
Mamma fékk vægt
taugaáfall og pabbi
Eg er elsta barnið í
systkinahópnum
en Siggi, bróðir
minn, var einung-
is rúmum tveimur árum
yngri en ég. Frá því ég man
fyrst eftir mér vorum við
alltaf mjög náin. Þegar ég
var sex ára eignuðumst við
systur sem við vorum að
sjálfsögðu mjög stolt af. Við
ólumst upp í dæmigerðri
kjarnafjölskyldu, foreldrar
okkar voru hamingjusam-
lega gift og unnu bæði úti.
Faðir minn er smiður en
mamma hjúkrunarfræðing-
ur. Ég var ekki gömul þegar
ég fékk það hlutskipti að
hugsa um yngri systkini mín.
Ég fann til kvöldmat handa
þeim ef mamma og pabbi
voru að vinna og ég kom
þeim í rúmið ef þess þurfti.
Fjölskyldulífið gekk sinn
vanagang og áður en for-
eldrar okkur vissu af vorum
við orðin unglingar með öll-
um þeim vandamálum sem
þeim fylgja. Ég var drauma-
unglingurinn; ég var dugleg í
28 Vikan
Nýjar húsreglur tóku gildí og allir fiölskyldumeðlímir uoru
uirkjaðir til að taka bátt í breyttum lífsstíl. Ég held að hugs-
un foreldra minna hafí uerið sú að láta Sigga uera suo upp-
tekinn að hann gleymdí djamminu og gömlu félögunum. Þuí
miður uarði hað stutt.