Vikan - 18.07.2000, Blaðsíða 26

Smásaga efti ir Ingunni Þórðari dóttur
M, --••C ' Vv
Eg er stödd í götunni
sem kennd er við
hestsskó. Hef skil-
að jólaborðdúkun-
um í þvott og er á heimleið
eftir ýmis erindi. Frost er úti
og svellalög. Þegar ég stíg út
af gangstéttinni renn ég sem
nemur lengd minni á
hálkunni. Dett ekki og er
nokkuð ánægð með mig.
Ekki lakara að vera skauta-
vön frá unga aldri. Gott yrði
að koma heim og hvíla lúna
fætur og fá sér kaffisopa.
Kaffi. Þá man ég það. Ég
er kaffilaus heima. A ekki
korn í eigu minni af eftirlæt-
inu mínu, Neskaffi Gull. Að-
eins er um eitt að ræða og ég
stefni á stórverslun sem sel-
ur tegundina mína. Skamm-
laust kemst ég áleiðis. Bíla-
stæði eru upptekin og marg-
menni á ferli. Fólk kemur og
fer. Þeir sem eru að fara, bera
innkaupapoka misjafnlega
úttroðna. Þvílíkur fjöldi.
Hvað er að gerast? Ég bara
spyr og svara sjálfri mér um
leið og ég kem inn og sé skilt-
in sem hanga eggjandi niður
úrloftinu.30%,40%,50% af-
sláttur á allskonar fatnaði.
Útsala. Töfraorðið er ég
heyrði reyndar í útvarpstil-
kynningum í morgun en
gleymdi strax aftur.
Ég ýtist með fjöldanum
innar í verslunina og kemst að